Οι πολίτες στις δυτικές χώρες, και όχι μόνο, είναι τα τελευταία χρόνια ολοένα και πιο ανήσυχοι και προβληματισμένοι για τις πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις τους, με την ασυδοσία και την ανεξέλεγκτη δύναμη των αγορών, αλλά και με το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο. Τα 300.000 νέα μέλη που γράφτηκαν στους Εργατικούς της Βρετανίας για να διασφαλίσουν τον Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία του κόμματος, η καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς για το χρίσμα και ο κόσμος που τον ακολούθησε, ακόμη και τα χαρακτηριστικά των εκλογέων του Τραμπ δείχνουν ότι οι πολίτες στρατεύονται ξανά στα κόμματα για να τα αλλάξουν. Ταυτόχρονα, η κοινωνία των πολιτών, μετά την εκτόνωση των κοινωνικών κινημάτων που ανέδειξε η παγκοσμιοποίηση και η κρίση του 2008 (Σιάτλ, Γένοβα, Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, Ταχρίρ, Αγανακτισμένοι, Occupy Wall Street), αναζητά νέους τρόπους οργάνωσης και παρέμβασης.

Παγκόσμια Συνέλευση Πολιτών με ένα e-mail σε 17 γλώσσες

Το διαδικτυακό κίνημα  Avaaz.org έπειτα από δέκα χρόνια παρεμβάσεων σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα του πλανήτη, με 44 εκατ. μέλη σε 18 χώρες από διάφορα έθνη, θρησκείες, ηλικίες, βιώματα και κουλτούρες, με 301.820.217 δράσεις και 2.792 εκστρατείες εισέρχεται σε μια νέα φάση εξέλιξης. Με ένα e-mail -σε 17 γλώσσες που χρησιμοποιεί-  ζητά τη συμμετοχή των μελών του σε μια διαδικτυακή Παγκόσμια Συνέλευση Πολιτών με στόχο να καθοριστούν τα επόμενα βήματα και η οργανωτική του μορφή. Η βασική οργανωτική ομάδα του Avaaz τονίζει στην ανακοίνωσή της: «Είμαστε η αντανάκλαση της ανθρωπότητας. Και η ανθρωπότητα τώρα χρειάζεται ένα κίνημα περισσότερο από ποτέ. Ας το φτιάξουμε μαζί». Η Παγκόσμια Συνέλευση Πολιτών θέτει ένα απλό ερώτημα: «Πώς πιστεύεις ότι πρέπει να προχωρήσουμε ως κίνημα;» και το αναλύει ως εξής:

• Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε στην παγκόσμια άνοδο του εθνικισμού και του δογματισμού;
• Σε ποιες μάχες για κοινωνική αλλαγή πρέπει τώρα να επικεντρωθούμε;
• Τι μορφή πρέπει να πάρει το Avaaz;
• Τι αλλαγές πρέπει να γίνουν για να απαντήσουμε σε αυτές τις προκλήσεις;

Οι σημαντικότερες παρεμβάσεις

Με μεγάλες σε διάρκεια και έκταση εκστρατείες, που συγκέντρωναν 1-3 εκατ. υπογραφές το λιγότερο, με διαδηλώσεις, με χιλιάδες τηλεφωνήματα σε βουλευτές, με τη συγκέντρωση χρημάτων το Avaaz συνέβαλε αποφασιστικά στη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, στην διάσωση της ελευθερίας στο Διαδίκτυο μπλοκάροντας δύο νόμους στις ΗΠΑ και την συμφωνία ACTA στην Ευρώπη.

Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη δημιουργία και θεσμοθέτηση των μεγαλύτερων θαλασσίων πάρκων, εμπόδισε σε πολλές περιπτώσεις τη Monsanto να καταστρέψει κι άλλες περιοχές και να ανοίξει νέα χημικά εργοστάσια και μπλόκαρε τη συμφωνία του Ρούπερτ Μέρντοκ να εξαγοράσει το βρετανικό τηλεοπτικό κολοσσό BSkyB.

Το Avaaz συγκέντρωσε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για σημαντικούς σκοπούς, με πάνω από τα μισά για να σωθούν ή να ξαναχτιστούν οι ζωές συνανθρώπων μας έπειτα από ανθρωπιστικές καταστροφές. Συγκέντρωσε εκατομμύρια ευρώ για αποστολές θαλάσσιας διάσωσης και προγράμματα προστασίας από το βαρύ χειμώνα χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών.

Έπαιξε κρίσιμο ρόλο στο να πεισθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να απαγορεύσει τα τοξικά νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα που ευθύνονται για τη μαζική μείωση του πληθυσμού των μελισσών σε όλο τον κόσμο. Ως γνωστόν, η μέλισσα κάνει κάτι μοναδικό, επικονιάζει το ένα τρίτο όλων των τροφών μας.

Τέλος το κίνημα έχει συνεργαστεί επανειλημμένως με αυτόχθονες-προστάτες των απειλούμενων δασών σε όλη την Αμερική και την Αφρική. Το 2009, το Avaaz πολέμησε ένα νομοσχέδιο που θα παρέδιδε ένα μεγάλο τμήμα του Αμαζονίου της Βραζιλίας σε γεωργικές επιχειρήσεις, κάνοντας 14.000 τηλεφωνήματα και στέλνοντας 30.000 μηνύματα μέσα σε μόλις δύο μέρες στο γραφείο του τότε προέδρου Λούλα ντα Σίλβα, με αποτέλεσμα να ασκήσει βέτο στις χειρότερες διατάξεις του νομοσχεδίου.

Επιστρέφοντας στην κομματικά οργανωμένη πολιτική, η εκλογή του αουτσάιντερ Φρανσουά Φιγιόν για την διεκδίκηση της προεδρίας στη Γαλλία στο χώρο των συντηρητικών ήταν μια ακόμη επιλογή των πολιτών κόντρα στους κομματικούς μηχανισμούς και τους «βαρόνους». Είναι δηλαδή σαφές ότι ο κόσμος θέλει τα πρόσωπα να αλλάξουν, ώστε να αλλάξουν και τα κόμματα και ως εκ τούτων να αλλάξουν και τα προγράμματα. Τα κόμματα πρέπει να αναδιαρθρωθούν εκ βάθρων για να εκφράσουν τις καινούργιες αγωνίες και να διεκδικήσουν νέες άμεσες λύσεις.

Η ήττα της Χίλαρι, μήνυμα στους Δημοκρατικούς

Στις ΗΠΑ, το Δημοκρατικό Κόμμα μετά την ήττα της Χίλαρι Κλίντον, μοιάζει να έχει λάβει το μήνυμα.

Δυο-τρεις ημέρες μετά την ήττα, παρενέβη προς τα μέλη και τους φίλους με ένα εντυπωσιακό και στακάτο μέιλ: Το μήνυμα, με τίτλο «Γι’ αυτό που έρχεται», δήλωνε πως «οι Δημοκρατικοί δεν υποχωρούν» και ρωτούσαν τον παραλήπτη αν παραμένει στις γραμμές τους. Είναι αυτό που αποκαλούν οι τεχνικοί της πολιτικής rapid response, ταχεία αντίδραση.

Λίγες ώρες νωρίτερα, οι New York Times, δημοσίευαν editorial με τίτλο «Δημοκρατικοί, αφήστε τους ηγέτες σας να αναδειχθούν».

Ο αρθρογράφος Ντέινβιντ Λέονχαρντ αφού επεσήμανε την στενοκεφαλιά του κόμματος στην επιλογή υποψηφίου, τόνιζε ότι το λάθος δεν μπορεί να επαναληφθεί και πρότεινε να αρχίσουν διεργασίες από κάτω, από τη βάση, τους φίλους και τα μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος, ώστε να αναδειχθούν οι νέες ιδέες και οι νέοι ηγέτες. Οι αμερικανοί Δημοκρατικοί μάλλον πήραν το μήνυμα των ψηφοφόρων και παρ΄ όλο που έχουν τέσσερα χρόνια μπροστά τους, άρχισαν από τώρα να ψάχνονται.

Αγωνία σε Ιταλία και Γαλλία

Το ερώτημα είναι εάν οι Ιταλοί πολίτες που ψηφίζουν για αλλαγές στο σύνταγμα στις 4 Δεκεμβρίου ξέρουν τι ακριβώς διακυβεύεται και κυρίως τι θα κάνουν οι γάλλοι σοσιαλιστές ειδικά τώρα, μετά την απόσυρση Ολάντ από την κούρσα για την προεδρία. Θα αρνηθούν τον Γενάρη την υποψηφιότητα και στον «καμένο» πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς; Παρά τις δημοσκοπήσεις, ο θατσεριστής Φιγιόν είναι αμφίβολο εάν  θα στηριχθεί στο β΄γύρο από τους σοσιαλιστές ψηφοφόρους που συμμετείχαν τις πολύμηνες και δυναμικές διαμαρτυρίες «Τη νύχτα, όρθιοι» (La nuit debout). Γι’ αυτό και μόνο μια ανατρεπτική υποψηφιότητα από την πλευρά των σοσιαλιστών μπορεί να ανακόψει την πορεία της Μαρίν Λεπέν προς την προεδρία…

Όλα πάντως δείχνουν πως έχουμε εισέλθει σε φάση ανατροπών, καθώς οι ψηφοφόροι, είτε μέσα από τα κόμματα είτε έξω από αυτά, λειτουργούν εναντίον των μηχανισμών και των συστημάτων, διαμορφώνοντας τις συνθήκες για τη μετάβαση σε κάτι άλλο. Το αν θα βγει καλό ή κακό δεν μπορεί κανείς να το ξέρει, αλλά το παλιό σύστημα φεύγει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News