Πυροσβέστες επιχειρούν στην Εύβοια. Φωτιές υπήρχαν και θα υπάρχουν. Το θέμα είναι ότι τελικά είναι δυνατόν να υπάρξει συντονισμένη αντίδραση. Τα αυτονόητα... | REUTERS/Costas Baltas
Απόψεις

Η παραδοξότητα του αυτονόητου

Με αφορμή τις εφετινές καταστροφικές φωτιές, διαπιστώνεται ότι κάποια πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά. Ας πούμε κανονικά. Χωρίς, για παράδειγμα, να εμφανίζονται υπουργοί και να επιρρίπτουν ευθύνες στους καμένους επειδή κάηκαν. Είναι κάτι που είχαμε, δυστυχώς, ξεχάσει...
Αγγελος Κωβαίος

Η καταστροφική φωτιά της Εύβοιας και οι εκατοντάδες άλλες σε ολόκληρη την χώρα είναι αφορμές για κάποιες διαπιστώσεις.

Το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο στην Ελλάδα. Το καλοκαίρι δυστυχώς έχουμε πυρκαϊές. Πολλές και συχνά μεγάλες.

Κυριαρχεί η άποψη ότι διανύουμε μία περίοδο κατά την οποία η κλιματική αλλαγή και οι επιτώσεις της θα προκαλούν ολοένα και μεγαλύτερα προβλήματα τέτοιου τύπου. Υπάρχει και η συνομωσιολογική άποψη ότι οι φωτιές δεν είναι αθώες και ότι η κλιματική αλλαγή περιέργως πως συνδυάζεται με σκοτεινές δυνάμεις που πυρπολούν την χώρα. Όσο αυτό δεν αποδεκνύεται είναι όμως μία ανάξια συζήτησης θεωρία.

Υπό αυτές τις συνθήκες διαπιστώνονται κάποια άλλα πράγματα.

Oτι για παράδειγμα είναι δυνατόν να ξεσπάσει μία φωτιά, είναι επίσης δυνατόν και πιθανόν να πάρει μεγάλες διαστάσεις, είναι και κάποιες φορές αναμενόμενο να καταστεί ανεξέλεγκτη.

Είναι όμως δυνατόν μέσα σε αυτές τις συνθήκες και κάτι άλλο. Να μην χαθούν ανθρώπινες ζωές, να διασωθούν περιουσίες στον βαθμό του δυνατού, να εκκενωθούν εγκαίρως απειλούμενοι ή και μη απειλούμενοι οικισμοί και χωριά, να αποτραπούν τραγωδίες.

Είναι δυνατόν και να αποφευχθούν γελοίες και προκλητικές επικοινωνιακές διαχειρίσεις και εν πάση περιπτώσει να κάνει ο καθένας την δουλειά του.

Οι μαϊντανοί των τηλεοράσεων που σπεύδουν να καυχηθούν για αυτά είναι υπό αυτήν την έννοια μία ανώδυνη και γραφική παραφωνία.

Είναι δυνατόν να ζητηθεί εγκαίρως η ενεργοποίηση των δικτύων και των μηχανισμών παροχής διεθνούς συνεργασίας και βοήθειας. Είναι εν τέλει δυνατόν να κινηθούν όλοι οι αρμόδιοι στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους.

Και είναι δυνατόν να μην εμφανίζονται κυβερνητικά στελέχη και να επιρρίπτουν ευθύνες στους καμένους για την φωτιά που τους έκαψε.

Ή να μην αποδίδονται τα αίτια του θανατικού στα δεινά της… Μεταπολίτευσης και τον ιδεολογικό αποπροσανατολισμό του έθνους.

Είναι δυνατόν να μην προσβάλλεται η νοημοσύνη των πολιτών.

Απομένουν φυσικά πολλά να γίνουν και κυρίως ένα: η περιβαλλοντική ασφάλεια και η προτεραιότητα σε ανθρώπινο δυναμικό, μηχανισμούς, προετοιμασία και υλικό για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών πρέπει να βρεθεί στην πρώτη θέση των επιλογών της όποιας κυβέρνησης, ειδικά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα. Είναι θέμα εξίσου σημαντικό με την εθνική ασφάλεια και άμυνα.

Ακούγονται όλα αυτά αυτονόητα; Δυστυχώς, εδώ και μερικά χρόνια είχαν φτάσει να θεωρούνται περίπου παραδοξότητες…