Αν ήμουν δήμαρχος Κομοτηνής θα έβγαζα τους δημότες στον δρόμο και θα καλούσα σε συγκέντρωση έξω από την κατοικία τοπικού παράγοντα των ΑΝΕΛ – δεν νομίζω να έχουν απομείνει γραφεία. Ο Πάνος Καμμένος πρότεινε τη δημιουργία αμερικανικών βάσεων σε Βόλο, Λάρισα, Αλεξανδρούπολη. Και γιατί όχι και στην πόλη μου;
Με βάση το στρατηγικό σχέδιο του Πάνου Καμμένου, οι αμερικανικές βάσεις μπορούν να γίνουν αυτό που ήταν κάποτε τα ΤΕΙ – πόλοι ανάπτυξης για τις τοπικές κοινωνίες. Ταυτοχρόνως θα εξυπηρετήσουν και τον στρατηγικό σχεδιασμό του υπουργού Εθνικής Αμυνας για την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια. Ολα αυτά, όταν ο Πρωθυπουργός, μετά κόπου και ιδρώτα, εξασφάλισε πρόσκληση για το Κρεμλίνο, μήπως και αναθερμανθούν οι σχέσεις που διαταράχθηκαν κατά την αμοιβαία απέλαση διπλωματών. Βέβαια ο Καμμένος κοιτάζει μόνο τα δικά του χαρτιά. Τον καιρό του αντιμνημονιακού αγώνα το μόνο που δεν είχε προτείνει ήταν να αφήσουμε το ευρώ και να μπούμε στο δολάριο – να μην κάνει και συνάλλαγμα ο Στόλος. Αργότερα μετακινήθηκε προς το θηριώδες δάνειο που μπορούσαμε να πάρουμε από τη Ρωσία και την Κίνα. Μετά ανακάλυψε για άλλη μία φορά την Αμερική. Ο,τι να ΄ναι. Οχι μόνο ο Καμμένος. Ολοι τους.
Η κυβέρνηση, λέει, παίρνει αποστάσεις από τις θέσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Δεν παίρνει όμως αποστάσεις και από τον ίδιο. Και εντάξει, ας πούμε ότι εμείς εδώ το καταπίνουμε, αντιλαμβανόμενοι ότι η ανοχή προς τον Καμμένο έχει υπαρξιακή σημασία – χωρίς αυτόν τα μαζεύουν και κατεβαίνουν στην Κουμουνδούρου. Ομως εδώ διακυβεύονται πολύ πιο σοβαρά πράγματα από την προσωπική στρατηγική του Καμμένου και την παραμονή του Τσίπρα στο Μαξίμου.
Ενα κρίσιμο εθνικό θέμα χειρίστηκαν (αν θεωρήσουμε ότι ο Κοτζιάς υπονόμευσε τη λύση του Κυπριακού) και η εικόνα που παρουσιάσαμε, ως χώρα, είναι, τουλάχιστον, φαιδρή: ο υπουργός Εθνικής Αμυνας να διαφωνεί ευθέως με τους χειρισμούς του Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών. Ωστόσο δεν παραιτείται, ως όφειλε, αλλά απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση, συνδέοντας τη στάση του με τις εξελίξεις σε άλλη χώρα, ενώ, όποτε ευκαιρεί, ξεκατινιάζεται με τον υπουργό Εξωτερικών. Την ίδια στιγμή οι Αμερικανοί κατηγορούν για φιλορωσική πολιτική έναν επιχειρηματία που στο παρελθόν στήριζε τον Τσίπρα, μέχρι που δέχθηκε την επίθεση της κυβέρνησης, πλην όμως διατηρεί άριστη σχέση με τον υπουργό Εθνικής Αμυνας. Αλλά κατά τα λοιπά, μας απασχολεί αν έχει ακροδεξιούς ο Μητσοτάκης που υπονομεύουν την εθνικά ωφέλιμη λύση.
Δείχνει αστείο, αλλά το θέμα έχει και σοβαρές διαστάσεις. Το κυβερνητικό πολιτικό «ρουλεμάν» μετέδιδε ότι δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία οι πιρουέτες του Καμμένου, καθώς η εθνική πολιτική χαράσσεται και εκφράζεται από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Αυτό το επιχείρημα δεν είναι τόσο ισχυρό όσο νομίζουν. Αστάθεια εκπέμπει η ηγεσία. Ευκαιριακές επιλογές και τυχοδιωκτισμό.
Η χώρα δεν έχει, ακόμα, Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Το θέμα επρόκειτο να συζητηθεί πριν από έναν μήνα, στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Ωστόσο η ΝΔ αποχώρησε, επικαλούμενη την άρνηση του Νίκου Κοτζιά να συζητήσει θέματα ευρύτερης βαλκανικής πολιτικής. Είχε προηγηθεί και η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών που έλεγε ότι θα λύσει το «Αλβανικό» πριν πάει διακοπές. Δεν μάθαμε ποτέ τι εννοούσε, ούτε και τι έκανε στις διακοπές του.
Η Ελλάδα καλείται να περπατήσει πάνω σε τεντωμένο σχοινί, γνωρίζοντας βέβαια και πού θέλει να φτάσει. Οφείλει να διατηρήσει σταθερό τον προσανατολισμό της προς τη Δύση, διατηρώντας σταθερούς διαύλους γόνιμης επαφής με τη Ρωσία. Δεν είναι διόλου εύκολο. Και όταν εμπλέκεται σε όλο αυτό ο Καμμένος, είναι σαν να ζητάς από έναν ελέφαντα να σταθεί στα μπροστινά του πόδια.