Αφού εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, το έχουν τόσο πολύ με τις παροιμίες (ο Πρωθυπουργός τις έχει αναγάγει σε πολιτικά επιχειρήματα) πώς και πιστεύουν ότι το ράσο κάνει τον παππά; Οπως επίσης η αγραβατωσιά τον κομμουνιστή, το κόκκινο πόλο σερτ τον πολύ κομμουνιστή, το κόκκινο σακίδιο τον κομμουνιστή υπουργό Οικονομικών, το τσαλακωμένο πουκάμισο τη σκληρή διαπραγμάτευση (και η στολή κομάντο τον υπουργό Εθνικής Αμυνας αλλά αυτό ανήκει στο αυστηρά καρναβαλικό πρωτόκολλο). Μιλάμε για το καλύτερο ιδεολογικό βεστιάριο.
Η κυρία Δούρου όμως το έχει δουλέψει συστηματικά το πρότζεκτ. Ούτε το «My style rocks» να είχε τελειώσει. Κάποιες φορές, νομίζω ότι την βλέπω να στέκεται απέναντι από τους κριτές, χαμογελαστή και με υπερχειλίζουσα αυτοπεποίθηση ως προς το αλάθητό της, έτοιμη να απαντήσει στην ερώτηση: «Πού πας σήμερα Ρένα;».
«Σήμερα έχω εκλεγεί Περιφερειάρχης Αττικής και βγαίνω στο μπαλκόνι για να με αποθεώσουν οι ψηφοφόροι μου. Εχω μαζί μου και ένα παιδάκι που υπονοεί, ως εικόνα, τον αριστερό ρομαντισμό μου και εξισορροπεί τον αυστηρό κουστούμι μου».
«Σήμερα πάω να εποπτεύσω κατάσβεση πυρκαγιών στην περιφέρειά μου και να κάνω δηλώσεις».
«Σήμερα, μαζί με τον Πρωθυπουργό, πάω πολύ κοντά σε περιοχές της περιφέρειάς μου που έχουν πληγεί από καταστροφικές πλημμύρες. Εννοώ δεν είμαι μέσα στις πλημμύρες». (Στο σημείο αυτό μπαίνει σε τηλεοπτικό στούντιο ο ανιπεριφερειάρχης Καραμέρος ντυμένος, με κίτρινη φωσφοριζέ νιτσεράδα, κάτι ανάμεσα σε διασώστη και φίλαθλο της ΑΕΚ υπό βροχή, και τινάζει τη στιλιστική μπάνκα στον αέρα).
Στα σοβαρά τώρα, όλο αυτό σημαίνει ότι η κυρία Δούρου δεν είναι, κατ’ αρχάς, κακοντυμένη. Αδιάφορα ντυμένη θα την έλεγες, κάποιες φορές και οριακά κομψή. Το θέμα είναι ότι συχνά φαίνεται έντονα σαν, πριν από κάθε της θεσμική εμφάνιση, να έχει απαντήσει με ακρίβεια στο τι φοράμε σε φωτιές, τι σε πλημμύρες, τι όταν δίνουμε υποσχέσεις, τι όταν αναλαμβάνουμε δεσμεύσεις. (Οι αριστερές εννοείται). Αλλά ακόμη κι αν δεν είναι έτσι και αυτό είναι εκ του φυσικού της, θα έπρεπε να το είχε περιορίσει. Επειδή στην κάμερα γράφει προσποιητό. Ακριβώς λόγω των σημειολογικών συνειρμών που προκαλεί ο θεσμικός της ρόλος.
Για να περιοριστούμε στα πιο πρόσφατα ενδυματολογικά περιστατικά, θα μπορούσε, ας πούμε, στις πυρκαγιές του Αυγούστου, αν είχε λερωθεί κατά λάθος, να καθαρίσει το φούμο από το πρόσωπό της. Ή, αν επρόκειτο για κάποιο ατύχημα της ηλιοθεραπείας, να το είχε καλύψει. Διότι γραφικοποιούσε την εικόνα της και, κατ΄επέκταση τα λεγόμενά της.
Θα μπορούσε – στην επίσκεψη της, μαζί με τον Πρωθυπουργό, στα όρια της Μάνδρας – να μην ενσάρκωνε τον, τραγουδισμένο από τον Στράτο Διονυσίου, λαϊκό στίχο «Πέταξα τα σκεπάσματα κι έβαλα ο,τι βρήκα / και μεσ’ στη νύχτα με βροχή, τρεις παρά δέκα βγήκα».
Και η εμφάνισή της το προηγούμενο βράδυ ως καλόγρια λίγο πριν τη χειροτονία (με μαλλιά τραβηγμένα πίσω, τεράστια γυαλιά οράσεως, πουκαμισάκι κουμπωμένο έως το πηγούνι και προσκυνηματικό πουλοβεράκι) καταγράφεται στην κάμερα ως προσομοίωση πένθους. Ακόμη κι αν το πένθος είναι αληθινό.
Είναι σίγουρο ότι η κυρία Δούρου δεν πολυενδιαφέρεται για το πώς ντύνεται. (Ακόμη πιο σίγουρο ότι το όποιο έργο της δεν κρίνεται εξ αυτού). Και είναι πολύ πιθανόν να μην την νοιάζει και αν σχολιάζουμε το πώς ντύνεται. Μπορεί όμως να την βολεύει. Ούτω ή άλλως ακριβοθώρητη, στις τελευταίες εμφανίσεις της ασχολούμαστε περισσότερο με το τι φοράει παρά με το τι λέει. Ή δεν λέει. Ή είχε πει.