Ο κ. Κ. Σ. -που είναι σήμερα καθηγητής σε αγγλικό πανεπιστήμιο και πριν δυο χρόνια ήταν ο μόνος Ευρωπαίος φυσικός που (μετά από εξαντλητικό κοσκίνισμα από επιτροπή κορυφαίων επιστημόνων) πήρε μια ικανοποιητική ενίσχυση από Ίδρυμα των ΗΠΑ για να συνεχίσει με την ομάδα του τη βασισμένη σε προχωρημένα Μαθηματικά έρευνά του για το Ολογραφικό Σύμπαν-, μου είχε πει ότι ήταν γιος ενός παντοπώλη σε ορεινό χωριό και όσο ήταν στην Ελλάδα μετείχε μόνον της δημόσιας εκπαίδευσης μέχρι και την αποφοίτησή του από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Χιλιάδες ακόμη «Κ.Σ.», γεννημένοι και γεννημένες στην ελληνική επικράτεια είναι γνωστό πως διέγραψαν και διαγράφουν ομοιόθετες τροχιές. Δεν θα με ενδιέφερε, λοιπόν, ακόμη και με οποιοδήποτε κουπόνι στο χέρι, να πάνε τα τυχόν παιδιά, εγγόνια ή δισέγγονά μου σε ιδιωτικό σχολείο, ούτε εγώ άλλωστε πήγα ποτέ ούτε δίδαξα σε ιδιωτικό. Άλλωστε, η (νεοφιλελεύθερη)πρόταση για τα κουπόνια, αν γίνει με τις σημερινές συνθήκες, θα είναι η ανάρμοστη πριμοδότηση του Ιδιωτικού και η καταστροφή του Δημοσίου Σχολείου. Δεν παύει όμως να με ενδιαφέρει υπερβολικά αν ο ένας ή ο άλλος πολιτευόμενος συμπολίτης, που έχει πιθανότητες να εκλεγεί με την ψήφο μου, στέλνει το παιδί του σε ιδιωτικό ή σε δημόσιο σχολείο ΑΥΤΗ τη στιγμή. Δεν είναι θέμα ζήλιας, αφού όπως εξήγησα πριν πιστεύω πως και από τα σχολεία της γειτονιάς μπορείς να μάθεις τα απαραίτητα. Είναι θέμα αξιοπιστίας, εντιμότητας, ειλικρίνειας προθέσεων και αν πρόκειται ιδιαίτερα για αριστερό πολιτευτή και ταξικά ορθής συμπεριφοράς.
Διάβασα όλα όσα γράφτηκαν για το θέμα της φοίτησης των πρωθυπουργικών υιών στην ιδιωτική Σχολή Χιλ και τον ιδιωτικό παιδικό σταθμό, ιδιαίτερα εδώ στο protagon.gr. Κατά τη γνώμη μου είναι ανοησία και ψευτοεπιχείρημα η προτροπή να μην ασχολούμαστε με αυτό το θέμα διότι λαϊκίζουμε. «Εξ όνυχος τον λέοντα», έλεγαν οι παλαιότεροι σε αυτόν τον τόπο, που ήξεραν από λιοντάρια και σήμερα, από τις μικρές καθημερινές του συνήθειες, λέω εγώ, οσμίζεσαι τον υποκριτή, και έχω βαρεθεί αυτές τις συμπεριφορές. Που, αν το καλοσκεφτείς, έχουν βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Μην ξεχνούμε πως τα Ανάβρυτα δημιουργήθηκαν μέσα στο μοναδικό φυσικό περιβάλλον του κτήματος Συγγρού για να είναι το ξεχωριστό και αποκλειστικό σχολείο που μια βασίλισσα ήθελε να υφίσταται για να πηγαίνει εκεί το βασιλόπουλό της μαζί με κάποιους προσεκτικά επιλεγμένους συμμαθητές (και είδαμε βέβαια τι σπουδαία πράγματα έμαθε και πώς συμπεριφέρεται ακόμη αυτό το βασιλόπουλο μετά την αποφοίτησή του). Στις δεκαετίες από το ’50 έως το ’70 τα «καλά σχολεία» ήταν δημόσια. Από τη Μεταπολίτευση και μετά άρχισαν να υπερέχουν τα ιδιωτικά. Πρώτα μόνον κτιριακά πιο πολύ, αφού ταυτόχρονα γινόταν ακατάλληλα, με επιταχυνόμενο μάλιστα ρυθμό, τα παλιά σχολεία, αλλά και τα πιο φρέσκα της Χούντας, (κακο)χτισμένα και αυτά και χωρίς πλέον τις ελληνικές (των παλαιοτέρων αρχιτεκτόνων) εκπαιδευτικές προδιαγραφές. Από το 1990 και μετά, παρόλο το βραχύβιο φιλί ζωής που δόθηκε με ορισμένα καλοβαλμένα τεχνικά λύκεια, τα ιδιωτικά έκλεψαν τις καρδιές του νεοέλληνα και νεόπλουτου. Άκουσα μάλιστα μια ημέρα έναν δημοσιογράφο να δηλώνει στο ραδιόφωνο, δίνοντας μια ακόμη διάσταση στο θέμα, πως πήγε την κόρη του στο Κολλέγιο για να κάνει γνωριμίες που θα τη βοηθήσουν μετά!
Ναι, ο Πρωθυπουργός λοιπόν, προφανώς και δεν παρανομεί όταν ξεκινάει τα παιδιά του από τον ιδιωτικό παιδικό σταθμό, συνεχίζει με την εγγραφή τους και στο ιδιωτικό Δημοτικό και βλέπουμε για παραπάνω. Είναι όμως αυτό και σύμμορφο σε σχέση με τα όσα μας κανοναρχούν αυτός και οι σύντροφοί του από τα μεγάφωνα του κόμματος; (Πάντως όχι κατά σύμπτωση και ο φωτισμένος θεμελιωτής του νεοελληνικού αξιώματος «το νόμιμο=με το ηθικό», κ. Βουλγαράκης, δημοσιοποίησε και αυτός προχθές τη φωτογραφία του, όπου ποζάρει καταχαρούμενος μετά της κόρης στον περίβολο του Κολλεγίου). Και δεν είναι βέβαια οι μόνοι πολιτικοί με τέτοιες προτιμήσεις. Από την κυρία Παπαρήγα του ΚΚΕ μέχρι και τον κ. Σ. Θεοδωράκη του Ποταμιού, και άλλους αναρίθμητους στο παρελθόν, που θέλουν να μας σώσουν, είναι γνωστό πως πρώτα απ’ όλα εξασφαλίζουν, όπως πιστεύουν, τους πολύτιμους βλαστούς τους στα πανάκριβα ιδιωτικά, και μετά ομιλούν ακατάσχετα για το πώς θα φτιάξουν τα σχολεία των… άλλων παιδιών. Γενικότερα πιστεύω πως με τον καιρό, όσο πιο πολύ θα προσομοιάζουμε στα αφρικανικά καθεστώτα, τόσο πιο πολύ θα μεγαλώνει το ταξικό χάσμα και στην εκπαίδευση και θα γιγαντώνονται τα ιδιωτικά. Ας σκεφθούμε επίσης και το ότι σε κράτη όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, τα ιδιωτικά σχολεία είναι ανέκδοτο.
Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, δεν έπρεπε να γράψει το πρωθυπουργικό ζεύγος το παιδί του αυτή τη στιγμή στο ιδιωτικό σχολείο για τους εξής λόγους:
- Όταν έχεις διαφημίσει αρκετά (ας μην κρυβόμαστε) , το ότι συνεχίζεις να μένεις στην Κυψέλη, είναι περίεργο που κάθε πρωί θα στέλνεις το παιδί σου σε σχολείο στην Πλάκα. (Είναι αλήθεια ότι στην Κυψέλη έχει και «Αλβανάκια» και «μαυράκια» και παιδιά διαλυμένων οικογενειών που δεν αφθονούν στη Χιλ).
- Ούτε μπορεί να προβληθεί ως επιχείρημα ότι δεν θα προλάβαινε η μητέρα τα περιορισμένα ωράρια της πρώτης Δημοτικού σε ένα δημόσιο, που ίσως μάλιστα να μην (παρ)είχε επιπλέον παραμονή, λόγω ελλείψεων σε προσωπικό. Διότι ως γνωστόν η συγκεκριμένη μαμά αν και εκπαιδευτικός του Δημοσίου, διατελεί σε μια απόσπαση σε κάποια έδρα του Πολυτεχνείου, μάλλον αιώνια, με απροσδιόριστο ωράριο και με όλες τις κυβερνήσεις.
- Ο κ. Τσίπρας έχασε μια ευκαιρία να ενημερώνεται καθημερινά, αυθόρμητα και από πρώτο χέρι για τα όσα συμβαίνουν στη Δημόσια Εκπαίδευση. Και από τα όσα γενικόλογα μας έχει πει έως τώρα δεν φαίνεται να γνωρίζει και πολύ το τόσο δύσκολο αυτό θέμα (αν και δεν είναι βέβαια ούτε ο πρώτος ούτε ο μοναδικός πολιτικός).
- Ποιος δεν γνωρίζει πως είναι μεγάλη ανάγκη να μην αποδυναμώνονται τα δημόσια σχολεία από γονείς που θα μπορούσαν να συμβάλλουν με τις γνώσεις, με τη φαντασία, με τη μόρφωσή τους στο να γίνουν τα σχολεία κέντρα πολύ περισσότερων δραστηριοτήτων (αντί να τα περιμένουμε όλα από το υπουργείο Παιδείας). Αν όλοι λοιπόν όσοι θα μπορύσαν να προσφέρουν και κάτι παραπάνω πηγαίνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά, θα είναι ακριβώς όπως όταν όλοι σήκωναν τα λεφτά τους από τις Τράπεζες, για να γίνουν συνεργοί στο γνωστό αποτέλεσμα.
- Με την κίνησή του αυτή ο κ. Τσίπρας έδωσε την εντύπωση σ’ εμάς τους υπόλοιπους πολίτες πως όταν πηγαίνει στη «δουλειά» φοράει κάτι άλλα ρούχα. Κάπως τριμμένα, λίγο μπαλωμένα, να πηγαίνουν με τις ταξικά «εξώραφες», δηλαδή εντελώς επιφανειακές, αριστερές αναφορές του όταν μιλάει με θέρμη για τα ονειρεμένα σχολεία του… μακρινού δυστυχώς μέλλοντος. Και να υποθέσω πως στο σπίτι άλλα συζητιούνται και αποφασίζονται (υποκύπτοντας σε μια πιο… αριστερογκουρμέ ενόρμηση);
- Στο συμβολικό πεδίο, τέλος, δεν μπορεί οι αναφορές σου να είναι στον Τσάβες, στον Έβο Μοράλες και στον Ζίζεκ και να γυρίζεις την πλάτη στο σχολείο της γειτονιάς σου.
Καλώς έπραξε βέβαια η οικογένεια Τσίπρα που δεν υποκρίθηκε στο θέμα αυτό και έκανε ό,τι γούσταρε. Καλά θα κάνουμε όμως κι εμείς αν εξ όνυχος αναγνωρίσουμε τον τέλεια υποκριτή πολιτικάντη (και τους ομοίους του φυσικά). Φαντάζομαι, πάντως, ότι οι άνθρωποι, σε όποια γειτονιά θα εμφανίζεται εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα ντρέπονται (όπως η ανάρμοστα σιωπηλή σε αυτό το θέμα ΟΛΜΕ) να «λαϊκίσουν» ρωτώντας γιατί ο Πρόεδρος δεν καταδέχεται τα παιδιά τους. (Μήπως να το ρωτούσε αυτό και κανένας «λαϊκιστής» δημοσιογράφος εκεί στις τηλεμαχίες;).