Για ποιο λόγο γίνονται τα συμβούλια πολιτικών αρχηγών; Εντάξει, ένας λόγος είναι να γευτεί ο κύριος Βασίλης τη μεστή γεύση της δικαίωσης, να αισθανθεί όπως ο δημόσιος άνδρας που στέκεται αγέρωχος απέναντι στον άνεμο, κρατώντας τη σημαία της ευθύνης. Να πει ο Καμμένος για τα κιλά του, να προσφέρει κανένα μανταρίνι ο Σταύρος, να ευχηθεί ο Αλέξης στον Κυριάκο και εμείς να ασχοληθούμε με το μήκος του χαμόγελου που προσέφερε ο Κουτσούμπας στη Φώφη. Και εκείνη, όπως και ο Λεβέντης, μίλησε για οικουμενική κυβέρνηση. Σιγά, το λένε συνέχεια. Θεοδωράκης και Καμμένος συνομίλησαν περί δίαιτας. Εδώ, αν το τραβήξεις από τα μαλλιά, βγάζεις ένα μικρό παραπολιτικό, καθώς οι δυο τους έχουν και μία δικαστική αντιδικία ανάμεσά τους.

Θα το έχετε παρατηρήσει και εσείς: εκείνο που μένει από τα συμβούλια των πολιτικών αρχηγών είναι η κοσμική, η κοινωνική τους διάσταση. Τότε για ποιο λόγο συγκαλούνται; Διότι βολεύουν όλους. Η κυβέρνηση πηγαίνει αναζητώντας συναίνεση, αλλά στην πραγματικότητα ψάχνει συνενόχους. Οι υπόλοιποι βρίσκουν την ευκαιρία να διατυπώσουν εμφατικά τη διαφωνία τους, να υπογραμμίσουν με ζωηρό χρώμα τις θέσεις τους και, φυσικά, να πάρουν αποστάσεις ασφαλείας από την κυβέρνηση. Οπως θα θυμάστε και από παλαιότερα συμβούλια, οι πολιτικοί αρχηγοί συνήθως συμφωνούν στα αυτονόητα αν και συχνά το τελικό αποτέλεσμα προσδίδει στην υπόθεση την απαραίτητη δόση γελοιότητας. Ενα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών δέσμευσε τη χώρα να μην αποδεχθεί για τη γειτονική χώρα ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».

Σήμερα ο πλανήτης παρακολουθεί το δράμα στη συνοριακή γραμμή που χωρίζει την Ελλάδα από τη «Μακεδονία», ονομασία που γίνεται και κραυγή στο στόμα χιλιάδων προσφύγων. Σε λίγο το «Passage to Macedonia» θα γίνει σύνθημα ή και ταινία, αλλά κυρίως ένα ειρωνικό χαμόγελο για τα αποτελέσματα των συσκέψεων που κάνουν οι έλληνες πολιτικοί αρχηγοί. Φοβάμαι μήπως κάποτε μνημονεύουμε και τη σύσκεψη που επιβεβαίωσε την ομόφωνη βούληση μας για παραμονή στη ζώνη του ευρώ.

Αν «για το μίνιμουμ της συναίνεσης» απαιτούνται οκτώ ώρες και τρεις διαφοροποιήσεις, τότε καλύτερα αυτές οι συζητήσεις να γίνονται διακριτικά

Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι άλλο. Για ποιο λόγο έγινε και αυτό το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών; Αν έγινε για το αυτονόητο, για τον διαχωρισμό των προσφύγων από τους μετανάστες, τότε καίμε πολλές ώρες για απλά πράγματα. Ομως, εντάξει, αυτό είναι θέμα που προκαλεί αμηχανία στην κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε κλείνοντας την Αμυγδαλέζα και τώρα πρέπει να παραδεχθεί προς το στενό ακροατήριο του ότι έχουμε και κέντρα κλειστού τύπου. Πάει αυτό.

Χρειάζεται συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για την έδρα της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής, τις προειδοποιήσεις προς τα Σκόπια ή τα λογικά που θα θέσει και θα διεκδικήσει ο Τσίπρας στη Σύνοδο Κορυφής; Ελάτε τώρα!

Παρακάτω; Δεν υπάρχει παρακάτω. Δεν απαιτείται συναίνεση για τη λειτουργία του κράτους. Υπό κανονικές συνθήκες δεν έπρεπε καν να αναζητείται η κυβερνητική επιμελητεία -θεσμοί και μηχανισμοί όφειλουν να αντιδρούν με αντανακλαστικό τρόπο.

Αφήνει κάτι καλό αυτό το συμβούλιο; Κυρίως ένα μελαγχολικό συμπέρασμα. Αν «για το μίνιμουμ της συναίνεσης» απαιτούνται οκτώ ώρες και τρεις διαφοροποιήσεις, τότε καλύτερα αυτές οι συζητήσεις να γίνονται διακριτικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News