Κυκλοφόρησε από την Καθημερινή ένα Σύνταγμα τσέπης!
Το υπογράφουν ένας πολιτικός, ένας οικονομολόγος και τέσσερις καθηγητές του Δημοσίου Δικαίου –οι Νίκος Αλιβιζάτος, Παναγής Βουρλούμης, Γιώργος Γεραπετρίτης, Γιάννης Κτιστάκις, Στέφανος Μάνος και Φίλιππος Σπυρόπουλος.
Πρόκειται για ένα μικρό βιβλιαράκι των 60 μικρών σελίδων που παραθέτει αναλυτικά έναν καινοτόμο σχεδιασμό άρθρων και διατάξεων. Θεωρείται καινοτόμο και σύγχρονο, βασισμένο στις νέες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.
Ποιο είναι το πλεονέκτημα ενός τέτοιου πονήματος;
Οτι για πρώτη φορά, μπορεί ο οποιοσδήποτε να διαβάσει ένα Σύνταγμα! Εκλαϊκευμένο, σαφές και προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες που προέκυψαν από τη φθίνουσα συντηρητική πορεία της δημοκρατίας μας στην Μεταπολίτευση.
Εχουμε αστική δημοκρατία και σε τέτοιες δημοκρατίες, τα Συντάγματα τα φτιάχνουν όσοι εκπροσωπούν το πνεύμα, την οικονομία, την δικαιοσύνη, την δημιουργικότητα και την παραγωγή
Ουσιαστικά, εμπεριέχει όλα όσα συζητιούνται ως προτάσεις, εδώ και πάρα πολλά χρόνια αλλά ο καθεστωτικός συντηρητισμός του κρατισμού δεν επιτρέπει να τεθούν επίσημα από οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Δεν μας αρέσει που το κάνανε αστοί, διανούμενοι και οικονομολόγοι; Κρίμα που δεν το έγραψε κάποιος συνδικαλιστής, κάποιος αντιεξουσιαστής φοιτητής, ένας αρχιμανδρίτης ή ο ξεχασμένος υπάλληλος στον φορέα του Δημοσίου που αρνείται να απογραφεί.
Ολοι αυτοί δεν θα έφτιαχναν Σύνταγμα. Ή σοβιετικό κράτος θα οργάνωναν ή θεοκρατία. Για όποιον δεν το κατάλαβε, έχουμε αστική δημοκρατία και σε τέτοιες δημοκρατίες, τα Συντάγματα τα φτιάχνουν όσοι εκπροσωπούν το πνεύμα, την οικονομία, την δικαιοσύνη, την δημιουργικότητα και την παραγωγή.
Να μερικά από σημαντικότερα σημεία της πρότασης και δίπλα οι ανάγκες που τα υπαγορεύουν:
- Nα μην διαλύεται πρόωρα η Βουλή. Η χώρα δοκιμάζεται επειδή τα κόμματα κάνουν εκλογές ανάλογα με τα συμφέροντά τους
- Το εκλογικό σύστημα να είναι πάγιο. Είναι δυνατόν κάθε κυβέρνηση να το αλλάζει κατά βούληση;
- Ασυμβίβαστο υπουργικού και βουλευτικού αξιώματος. Μόνιμοι υπηρεσιακοί υφυπουργοί. Ετσι δεν θα γινόταν ποτέ υπουργός ο Πολάκης ή ο Γιακουμάτος!
- Πλήρης οικονομική αυτοτέλεια Δήμων. Τέλος η εξάρτηση από το κράτος και η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Οι φόροι των πολιτών στα ταμεία των δήμων και ανταποδοτική διαχείριση
- Δικαίωμα στην ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων όλων των βαθμίδων. Αποκέντρωση της Εκπαίδευσης και απεξάρτηση από τον συγκεντρωτισμό του κράτους
- Χωρισμός κράτους – Εκκλησίας. Ο καθένας αναλαμβάνει τη ευθύνη του χώρου του και οι πιστοί αποδέχονται αυτόνομα την σχέση τους με το δόγμα που επιθυμούν να ανήκουν.
- Κατάργηση της μονιμότητας για τους δημοσίους υπαλλήλους! Σε μία χώρα που λίγο έλειψε να διοριστούν όλοι στο Δημόσιο, σε μία κοινωνία που ο μη δημόσιος υπάλληλος είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας, κάποτε θα πρέπει να σταματήσει η υποκρισία και ο εμπαιγμός της καταλήστευσης του κράτους από τις ομάδες των εκβιαστών.
Αυτά και άλλα πολλά προβλέπει ένα καινοτόμο Σύνταγμα για να προχωρήσει η χώρα μπροστά. Για να ξεκολλήσει από τη αθλιότητα της καθυστέρησης, της αναξιοκρατίας και του αποκλεισμού.
Αλλά το ζήτημα είναι με ποιο τρόπο η κοινωνία θα μπει στον κόπο, να κατανοήσει τις αναγκαίες αλλαγές του Συντάγματος, όταν ακόμα δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τους θεσμούς της Δημοκρατίας και του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Οταν ο δημόσιος διάλογος είναι αποσπασματικός και ελέγχεται τις περισσότερες φορές από έναν άκρατο λαϊκισμό.
Σε κάθε περίπτωση, ένα Σύνταγμα τσέπης είναι μία καλή αρχή, με προοπτική την εκλαίκευση και την ωρίμανση της συλλογικής βούλησης.
Η Ελληνική Δημοκρατία είναι πλέον γερασμένη και έχει άμεση ανάγκη από μία γενναία και ουσιαστική συνταγματική αναθεώρηση, το συντομότερο δυνατόν. Αν δεν συμβεί,στα επόμενα χρόνια, εξαιτίας της αντίστασης των καθεστωτικών παραγόντων, η έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη. Όχι μόνο στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα αλλά και στην καθημερινότητα των ανθρώπων…