Πρώτα τα καλά νέα, με χαρές και υπογραφές, σεμνά και ταπεινά (εδώ). Δεν χρειάζονται περισσότερα. Μετά ένα βιντεάκι, για να ευθυμήσουμε λιγάκι (εδώ).
Τα δύο γεγονότα απέχουν περίπου τρία χρόνια. Μέσα σ’ αυτά ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να μάθει ότι «με πορδές δεν βάφονται αβγά». Και από το «μολών λαβέ» να περάσει στο «ελάτε, τα δίνουμε». Χωρίς κανονιοφόρους. Μπορεί κάποιοι να το πουν πολιτική απάτη και πολιτικό κυνισμό, εντάξει. Oμως, όπως και να το κάνουμε, είναι και μια μεγάλη πρόοδος.
Οσοι ΣΥΡΙΖΑίοι πίστεψαν το «μολών λαβέ», έχουν μια επιλογή: να μην ταξιδέψουν ποτέ από τα «ξεπουλημένα» στους Γερμανούς αεροδρόμια και το «ξεπουλημένο» στους Κινέζους λιμάνι. Ετσι για «αντίσταση» και «παρηγοριά».
Οσοι ΣΥΡΙΖΑίοι πίστεψαν το «μολών λαβέ», έχουν μια επιλογή: να μην ταξιδέψουν ποτέ από τα «ξεπουλημένα» στους Γερμανούς αεροδρόμια
Πάμε παρακάτω. Αλήθεια, ο σύντροφος που έλεγε αυτό εδώ, παραμένει στη θέση του; Και καλά, όταν το έλεγε για πρώτη φορά, ήταν στα επαναστατικά ντουζένια του, είχε λίγες μέρες στο υπουργείο του. Οταν έλεγε αυτό, πέντε μήνες υπουργός, δεν είχε καταλάβει τίποτα;
Στοιχειώδης ευθιξία επιβάλλει στον (ακόμα) υπουργό, Θοδωρή Δρίτσα να πάει στο σπίτι του. Εντάξει, η τσίπα αποτελεί είδος εν ανεπαρκεία την σήμερον ημέραν. Αλλά και ο εξευτελισμός (πρέπει να) έχει όρια. Ή όχι;