Η Τέχνη δεν είναι μόνο διασκέδαση. Η Τέχνη είναι ψυχαγωγία. Και ψυχαγωγία, σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό, είναι η συμμετοχή του ανθρώπου στα ανώτερα έργα του ανθρώπινου πολιτισμού, που τον μορφώνει πνευματικά και αισθητικά και τον εξευγενίζει.
Αν πιστέψουμε ότι οι αρχαίες τραγωδίες ανήκουν σε αυτήν την ανώτερη μορφή Τέχνης που μας ψυχαγωγεί, τότε η Αντιγόνη του Σοφοκλή που ήταν προγραμματισμένη να παρουσιαστεί στη Νέα Μάκρη, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη, θα προσέφερε ένα χάδι ανακούφισης και ανάτασης στις ψυχές των ανθρώπων που θα την παρακολουθούσαν. Τι καλύτερο γι’ αυτές τις ψυχές, που είδαν τον Χάρο της φωτιάς να παίρνει ζωές δίπλα τους, που πέρασαν ένα τόσο τραυματικό σοκ, ένα τέτοιον εφιάλτη. Θα πήγαιναν οι άνθρωποι στο θέατρο και θα αδειάζε για λίγο το μυαλό τους, θα αποφορτιζόταν κάπως η ψυχολογία τους. Αμα είναι καλή και η παράσταση, βγαίνεις πραγματικά άλλος άνθρωπος απ’ το θέατρο.
Προσπάθησε να το πει και ο Αιμίλιος Χειλακης στην ανάρτηση του, προς τον Δήμαρχο, Ηλία Ψινάκη, ο οποίος αποφάσισε να ακυρώσει την παράσταση λόγω πένθους. Προσπάθησε να εξηγήσει ο έρμος, πώς θα λειτουργούσε η παράσταση στην ψυχή του κοινού: «Δεν μπορώ να το πιστέψω. Η παράσταση της Αντιγόνης στις 2/8 στη Νέα Μάκρη, που όλα της τα έσοδα θα δίνονταν για την ενίσχυση των πυροπληγέντων, απαγορεύτηκε από τον δήμαρχο Μαραθώνα λόγω… πένθους. Μα για να γαληνευτεί έστω και ελάχιστα αυτό το πένθος ήταν ο σκοπός της κύριε Ψινάκη!», έγραψε στο Facebook.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μας μετά απ’ την πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, να ακόμα κάτι χωρίς κανένα νόημα. Ακύρωση παράστασης αρχαίας τραγωδίας λόγω πένθους. Και μάλιστα, ακύρωση παράστασης, τα έσοδα της οποίας θα πήγαιναν στους πυρόπληκτους.
Το τελευταίο είναι το κερασάκι στην τούρτα της γελοιότητας, που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη απόφαση. Η οποία είναι αντίστοιχης αισθητικής με την πόζα του Προκόπη Παυλόπουλου μπροστά στο καμένο σπίτι. Είναι η αισθητική μιας πένθιμης δηθενιάς, κραυγαλέα στημένης, που μόνο καυστικά σχόλια μπορεί τελικά να προκαλέσει. «Ο Πρόεδρος ζει» ήταν το κοροϊδευτικό σλόγκαν που βγήκε για τον Παυλόπουλο. «Ο Δήμαρχος Μαραθώνα πενθεί», θα μπορούσε να είναι το σλόγκαν για τον Ηλία Ψινάκη, μετά την απόφαση του.
Πενθεί, βεβαίως, και θέλει να μας το δείξει τόσο πολύ, που μέχρι και την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή θεώρησε ακατάλληλη για θέαση. Το θεατρικό όπου μια κοπέλα αψηφά την εξουσία για να θάψει τον νεκρό αδελφό της. Που να ήταν και παράσταση Αριστοφάνη δηλαδή! Θα την αφοριζε. (Αν και προσωπικά, θεωρώ ότι και η κωμωδία ψυχαγωγεί, αυτή κι αν ανακουφίζει τις ψυχές μας, αυτή κι αν απαλύνει τον πόνο μας).
Ο Δήμαρχος Μαραθώνα πενθεί, λοιπόν. Το καταλάβαμε. Επίσης καταλάβαμε ότι έχει μια δυσκολία στη διαχείριση της κρίσης, πόσο μάλλον αυτής της τεράστιας κρίσης που προέκυψε και τον εμπεριέχει. Καταλάβαμε ότι στέκεται αμηχανος μπροστά στις ευθύνες που προέκυψαν και τον βαραίνουν, τις οποίες πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει.
Καταλάβαμε ότι επειδή κάηκε στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Και τώρα υπερβάλει ακυρώνοντας μια τραγωδία, για να μας πείσει ότι πενθεί.
Πείθει κανέναν, άραγε; Δύσκολα. Αντιθέτως, θα έλεγα ότι με αυτή τη στάση του, επιβεβαιώνει όσους θεωρούν ότι είναι ένας lifestyle δήμαρχος, και τίποτα περισσότερο.
ΥΓ. Ο Κραουνακης το είπε με μια φράση: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος γκρεμός από την ανθρώπινη ανοησία.