«Αν υποψιαστώ ότι ο Τσίπρας εξελέγη για να περάσει τα μέτρα θα πέσω σε μεγάλη κατάθλιψη». Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έθεσε τον προβληματισμό πριν από λίγους μήνες.
Πριν από δυο εβδομάδες ευρωπαίος αξιωματούχος εξηγούσε στο Protagon τη λογική της πίεσης των πιστωτών προς την παρούσα κυβέρνηση για τη νομοθέτηση αλλαγών: «Αν υπάρξει κάποια στιγμή στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που θα θέλει να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, τότε τουλάχιστον θα έχει στα χέρια της κάποια εργαλεία, θα έχουν ψηφιστεί κάποια πράγματα».
Η φράση του αξιωματούχου ταιριάζει γάντι με την απάντηση που δίνουν διπλωματικές πηγές αλλά και παράγοντες των αγορών (σχεδόν με μια φωνή) στο ερώτημα γιατί οι Ευρωπαίοι άδειασαν τον Τσίπρα το χρέος: «Η μείωση του χρέους πάει πακέτο με την επιστροφή στις αγορές και στην κανονικότητα, άρα μια κυβέρνηση πρέπει εκτός από το να ψηφίζει να μπορεί και να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του κράτους και της οικονομίας».
Η εικόνα αυτή μεταδίδεται με ένταση τις τελευταίες ημέρες ιδίως μετά το φιάσκο του «global deal» στις 22 Μαΐου και εξηγεί πολλά. «First world private sector, third world public sector» είναι η φράση που ακούγεται όλο και πιο συχνά μαζί με την πληροφορία ότι η επόμενη αξιολόγηση θα επικεντρωθεί στο Δημόσιο.
Συμπέρασμα; Αν δεν μεταρρυθμιστεί το κράτος, όχι με νέες περικοπές αλλά με διαρθρωτικές αλλαγές, τότε η χώρα δεν θα ξεκολλήσει από το τέλμα. Η τρόικα (βλέπε Θεσμοί) μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια για πολιτικούς λόγους (ιδίως η Κομισιόν) αλλά οι αγορές είναι πολύ αυστηρότερος κριτής ιδίως όταν τους ζητάς να βάλουν λεφτά.
Κάπου εκεί επανέρχονται οι υποψίες του Μαχαιρίτσα αλλά και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που άρχισαν να ψυχανεμίζονται ότι κάτι δεν πει καλά όταν τους ξαναζήτησαν μέσα σε 15 μέρες να πουν «ναι σε όλα» στις τροπολογίες που πέρασαν την Παρασκευή στο νομοσχέδιο για τα ψάρια.
Αν έχουν βάση αυτές οι υποψίες αυτές, τότε ο Αλέξης Τσίπρας, με δεδομένο ότι όσο είναι ακόμη στην εξουσία δεν «επιτρέπεται» να χαρακτηριστεί κακός Πρωθυπουργός όπως θα έλεγε ο Γιώργος Θεοτοκάς (…αν τον άφηναν!), ενδέχεται όμως να αποδειχθεί ένας χρήσιμος… Πρωθυπουργός που τα ψήφισε όλα.
Καλά όλα αυτά, αλλά μήπως τελικά η κυβέρνηση αυτή πιστεύει πραγματικά στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, αποκηρύσσει τον λαϊκισμό και μας οδηγεί στην κανονικότητα χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε;
Γιατί όχι θα έλεγε κανείς αν προσγειωνόταν σήμερα στη χώρα και άκουγε τη δήλωση του βουλευτή των ΑΝΕΛ Θανάση Παπαχριστόπουλου την Παρασκευή στη Βουλή: «Διερωτηθείτε μέσα σας, έχουμε άλλη επιλογή; Πράγματι θέλετε να μην τα ψηφίσουμε; Είδατε τι έπαθε ο Φάρατζ στην Αγγλία και οι ευρωσκεπτικιστές; Εξαφανιστήκανε».
Βεβαίως το πράγμα μπερδεύεται ότι θυμηθεί κανείς τι έλεγε πριν από ένα χρόνο (5 Μαΐου 2016) ο ίδιος βουλευτής πριν αυτοδιαψευστεί: «Τι άλλο μπορεί να κάνει η κυβέρνηση όταν έβγαλε στη φόρα το διάλογο Τόμσεν – Βελκουλέσκου. Το παλεύει με νύχια και με δόντια το ΔΝΤ».
Για να δανειστούμε τη φράση του Βαγγέλη Βενιζέλου «η κυβέρνηση διαμορφώνει κάθε τρεις και λίγο σύντομους μύθους για όλα και για το αντίθετο τους». Και αυτή η αλλαγή ρόλων δεν πείθει δυστυχώς για την αλλαγή σελίδας.