566
|

Πώς έσβησαν για πάντα μια ταινία του Αγγελόπουλου

Κώστας Ρεσβάνης Κώστας Ρεσβάνης 26 Ιανουαρίου 2012, 06:21

Πώς έσβησαν για πάντα μια ταινία του Αγγελόπουλου

Κώστας Ρεσβάνης Κώστας Ρεσβάνης 26 Ιανουαρίου 2012, 06:21

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος εκτός από τις μεγάλες ταινίες του είχε γυρίσει το 1981 και μια εικοσάλεπτη ταινία για την πρώτη εκπομπή των «Ρεπόρτερς», στην τότε ΥΕΝΕΔ. Αυτή η ταινία δεν υπάρχει πλέον διότι κάποια αμόρφωτα ξεφτέρια του καναλιού έγραψαν στην ίδια βιντεοκασέτα όπου είχε μεταγραφεί το φιλμ, έναν ποδοσφαιρικό αγώνα!

Τα γεγονότα από την αρχή: Είχα γνωρίσει τον Αγγελόπουλο το 1980 όταν κάλυπτα για τα ΝΕΑ τα γυρίσματα του «Μεγαλέξανδρου». Αργότερα όταν ετοιμαζόταν η εκπομπή «Ρεπόρτερς» συμφώνησα με την ΥΕΝΕΔ να καλύπτω είκοσι λεπτά με πρωτότυπες ταινίες των μεγαλύτερων Ελλήνων σκηνοθετών. Και φυσικά ξεκίνησα από τον Θόδωρο. Στο οδοιπορικό «Από την Κρήτη στον Έβρο» για λογαριασμό της εφημερίδας είχα ανακαλύψει ένα χωριό στα όρια του Νομού Θεσσαλονίκης, τη Νέα Σεβάστεια, όπου είχε απομείνει μόνο ένα ζευγάρι γερόντων. Σκέφτηκα λοιπόν να προτείνω στον Αγγελόπουλο αυτό το θέμα: «Χωριό ένα, κάτοικοι δύο». Ενθουσιάστηκε, συμφωνήσαμε και η περιπέτεια μόλις άρχιζε.

Τηλεφωνώ στον φίλο και συνάδελφο Δημήτρη Γουσίδη που γνώριζε κάθε γωνιά του Νομού Θεσσαλονίκης να βοηθήσει αν χρειαστεί. Η πληροφορία ήρθε σε δυο μέρες: η γερόντισσα είχε πεθάνει και απέμεινε ο γέροντας. «Χωριό ένα, κάτοικος ένας» λοιπόν. Ο Θόδωρος καλεί τον σπουδαίο διευθυντή φωτογραφίας Γιώργο Αρβανίτη, μόνιμο συνεργάτη του, τον βοηθό του Ανδρέα Σινάνο και τον εξαίρετο ηχολήπτη Θανάση Αρβανίτη. Ξεκινάμε και οι πέντε με το ετοιμόρροπο NIVA μου. Στη διαδρομή συζητάμε για το-ανύπαρκτο ως τότε- σενάριο και ο Αγγελόπουλος μας καθησυχάζει, «Εχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου, να δούμε τι θα συναντήσουμε και εκεί…».

Φτάνουμε στην έρημη Νέα Σεβάστεια, στο καλύβι του σκυφτού από τα χρόνια γέροντα, η δουλειά αρχίζει και τότε κατανοώ τι σημαίνει αυτό που εύκολα λέμε, «μεγάλος σκηνοθέτης» και πόσο σημαντικό είναι να έχεις σπουδαίους συνεργάτες. Ο Αγγελόπουλος και ο Αρβανίτης μιλούσαν με τα βλέμματα, ο γέροντας είχε απογειωθεί καθώς ο Θόδωρος τον καθοδηγεί στη σκηνή όπου περνάει ανάμεσα από τα μνήματα αποχαιρετώντας τους νεκρούς συγγενείς και φίλους του. Βουρκώνουμε καθώς φωνάζει με ραγισμένη αλλά δυνατή φωνή, Γειά σου Μαρία, Γειά σου Πέτρο, Γειά σου Γιαννούλα.

Τελευταία σκηνή: ο γέροντας εγκαταλείπει το χωριό καβάλα σε ένα μουλάρι τραγουδώντας «Το πυροβολικό, το πυροβολικό, του πυροβολικό πολύ το αγαπώ…».
Επιστροφή στην Αθήνα όπου σε δυο μέρες μου τηλεφωνεί ο Θόδωρος. «Ξέρεις, κάποια πλάνα από την τελευταία σκηνή είναι υπερφωτισμένα, πρέπει να ξαναπάμε στο χωριό. Η περιπέτεια ξαναρχίζει. Πρέπει να βρούμε το γέροντα, να φοράει τα ίδια ρούχα, να βρούμε το ίδιο μουλάρι με τα ίδια κιλίμια, τις ίδιες καιρικές συνθήκες κ.λ.π. Και νέο δρομολόγιο Αθήνα-Σεβάστια για την πενταμελή παρέα. Κυλούν όλα ιδανικά και πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Η ΥΕΝΕΔ καμαρώνει και διαφημίζει την ταινία που προβάλλεται, ενθουσιάζει τους τηλεθεατές και ο καιρός περνάει.

Μια μέρα μου τηλεφωνεί ο Θόδωρος θέλοντας μια κόπια από την ταινία διότι την είχε ζητήσει ένα μεγάλο κανάλι του εξωτερικού. Έχοντας αποχωρήσει από τους «Ρεπόρτερς» τηλεφωνώ σε φίλους και γνωστούς του καναλιού που σε λίγες μέρες με καλούν να ψάξουμε μαζί διότι «δεν βρίσκεται η ταινία». Ψάχνουμε και τι ανακαλύπτουμε εντέλει, μέσα σε μια βρωμερή, χαρτονένια κούτα; Μια βιντεοκασέτα όπου μόλις διακρίνονταν διαγραμμένες οι λέξεις «Χωριό ένας, κάτοικος ένας» σκηνοθεσία Θόδωρου Αγγελόπουλου και από την άλλη μεριά με πιο ζωηρά γράμματα «Ποδοσφαιρικός αγώνας Παναθηναϊκού-ΑΕΚ»! ΤΕΛΟΣ

Υστερόγραφο: Ύστατη έκκληση προς τους διοικούντας τη σημερινή ΕΡΤ και εσχάτη ελπίδα: Να ξαναψάξουν επιμελώς τα αρχεία του 1981, μήπως, αν δεν έχει καταστραφεί, ανακαλύψουν το πρωτότυπο φιλμ, το κινηματογραφικό υλικό δηλαδή, προτού μεταγραφεί σε βίντεο. Ας το αντιληφθούν σαν μνημόσυνο στον Θόδωρο Αγγελόπουλο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News