Από το πόρισμα στην Προανακριτική και μετά…
Από το πόρισμα στην Προανακριτική και μετά…
Το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για το δυστύχημα των Τεμπών μάλλον επιβεβαίωσε όσα ήταν λίγο – πολύ γνωστά, αλλά δεν είχαν εμπεδωθεί όπως θα έπρεπε.
Από το πολυσέλιδο έγγραφο καθώς και απ’ όσα ειπώθηκαν από τα στελέχη του Οργανισμού στη συνέντευξη Τύπου ουσιαστικά επιβεβαιώνεται, μεταξύ πολλών άλλων, ότι:
–Υπήρξαν ανθρώπινα λάθη
–Ενα από τα αίτια του δυστυχήματος ήταν και η μη υλοποίηση της σύμβασης 717
–Το «μπάζωμα» στον τόπο του δυστυχήματος δυσχέρανε την έρευνα και εξαφάνισε πολύτιμα στοιχεία
–Στην εμπορική αμαξοστοιχία υπήρχε κάποιου είδους καύσιμο
–Ο σιδηρόδρομος ήταν προβληματικός και παραμένει
Είναι εξαιρετικά προβληματικό στοιχείο ότι αυτό το πόρισμα δημοσιεύτηκε δύο χρόνια μετά από το δυστύχημα. Χρειάστηκαν δύο ολόκληρα χρόνια για να υπάρξει μία πιστοποιημένη και επίσημη εκδοχή του ελληνικού κράτους για τα αίτια και τις συνθήκες ενός φρικτού δυστυχήματος. Εντάξει, είναι θετικό ότι συστάθηκε ένας ολόκληρος οργανισμός για να διερευνήσει ένα δυστύχημα, αλλά μπορεί να προσμετρηθεί και αυτό στον κατάλογο των νεοελληνικών παραδοξοτήτων.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι με το πόρισμα αυτό μπαίνουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Για τους πολίτες δηλαδή και όσους παρακολουθούν την υπόθεση όσο ψύχραιμα γίνεται και με γνήσιο ενδιαφέρον. Υπό αυτό το πρίσμα, το πόρισμα λέει: «Σοβαρευτείτε και κάντε τη δουλειά σας». Κατά τα λοιπά, οι συνθήκες του σιδηροδρόμου και η κατάσταση που περιγράφεται, είναι μία εικόνα της απελπισίας. Και μία επιβεβαίωση της απαισιοδοξίας και της απογοήτευσης για το πόσο πίσω είναι αυτός ο τόπος, παρά τα βήματα που γίνονται.
Το να πιστέψει κανείς ότι το πόρισμα θα λειτουργήσει προωθητικά και με την αφορμή αυτό θα ξεκινήσει και θα «τρέξει» ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρόμου, είναι στα όρια της αφέλειας. Η κυβέρνηση, δηλαδή ο Πρωθυπουργός, πρέπει να προσπαθήσει πολύ ώστε να κατορθώσει να ανατρέψει και την γενικευμένη απαισιοδοξία και την αυξανόμενη δυσπιστία.
Δύσκολα και τα δύο. Και θα προηγηθούν άλλες, δύσκολες δοκιμασίες.
Την ερχόμενη εβδομάδα και συγκεκριμένα την Τρίτη, θα ψηφιστεί στη Βουλή η σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για το δυστύχημα. Και θα ακολουθήσει, κατά πάσα πιθανότητα, η μετατροπή της προγραμματισμένης προ ημερήσιας διάταξης συζήτησης σε διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας που προανήγγειλε ο Νίκος Ανδρουλάκης (και λογικά θα συνυπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ ή και άλλοι της αντιπολίτευσης).
Ολα ενδέχεται να συμβαίνουν εν μέσω συλλαλητηρίων, τα οποία είτε για τα Τέμπη γίνονται, είτε για λόγους γενικής διαμαρτυρίας, δεν μπορεί να αγνοηθούν.
Εύκολα κατανοεί κάποιος ποιο κλίμα θα διαμορφωθεί.
Ο,τι και να γίνει, κάποια στιγμή θα συγκροτηθεί η Προανακριτική Επιτροπή. Και κάποια άλλη στιγμή θα διαβιβαστούν στη Βουλή και τα νέα στοιχεία της δικογραφίας, στα οποία θα περιλαμβάνονται τα όσα αναφέρονται στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ και όσα ακολουθήσουν (ΕΜΠ και ΕΛΑΣ).
Οι διαπιστώσεις και οι διατυπώσεις του πορίσματος, επιρρίπτουν εμμέσως μεν, αλλά δίχως περιστροφές, συγκεκριμένες ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα. Η μη υλοποίηση της σύμβασης 717, το «μπάζωμα», τα «διαχρονικά προβλήματα», η εκτίμηση για την ύπαρξη κάποιου καυσίμου και πολλά άλλα, αφορούν περισσότερα του ενός στελέχη, της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, τα οποία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο διαχειρίστηκαν τις τύχες του σιδηροδρόμου. Πάντοτε μετράει όμως σε τίνος τη βάρδια γίνεται η «στραβή», που έλεγε και μία (ΣΥΡΙΖΑϊκή) ψυχή.
Αξίζει να αναρωτηθεί κάποιος αν υπάρχει διέξοδος (για τη χώρα) από αυτήν την υπόθεση και την βαριά ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει. Ακόμη και αν χυθεί πολιτικό «αίμα».
Ισως η απάντηση να βρίσκεται στην επισήμανση του Πρωθυπουργού ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Απ’ τη στιγμή που το είπε, οι εκλογές θα βρεθούν στο τραπέζι. Και ίσως κάποια στιγμή κριθεί ότι είναι και η μόνη πολιτική διέξοδος…
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
