Σαν παιδί μεγαλωμένο από τα γεννοφάσκια μου στην αθάνατη ελληνική επαρχία, μου ειναι αδύνατο να απαριθμήσω τις φορές που άκουσα την εν λόγω φράση, πίσω φυσικά απο κλειστές πόρτες, σε συζητήσεις γυναικών.

Μεγάλωσα ευγνωμονώντας την μεγαλοψυχία αυτών των γυναικών που κράτησαν το σπίτι τους και δεν διέλυσαν την οικογένειά τους, παρά τις εν λόγω κακοτοπιές… Μεγάλωσα μέσα στο ψέμα, λοιπόν. Φαντάζομαι και εσύ, φίλε αναγνώστη.

Λυπάμαι, Ελληνίδα μάνα, που θα σου χαλάσω το δακρύβρεχτό σου δράμα. Αλλά αυταπατάσαι. Θυσιάστηκες για τα παιδιά σου και τα θυσιάσες κι αυτά στον βωμό της ανασφάλειάς σου. Λυπάμαι, ειλικρινά, που θα είμαι εγώ αυτή που θα σου πω την τόσο σκληρή αλήθεια, αλλά ζούμε σε μια σκληρή εποχή συνειδητοποίησης και δεν μπορώ άλλο να σε χαϊδέψω.

Ίσως τη δεκαετία του '50, του '60, του '70, αυτή η φράση να είχε όντως ένα νόημα. Ίσως να έκανα τα στραβά μάτια εάν μεγάλωσες τα παιδιά σου τότε. Όμως, δεν τα μεγάλωσες τότε. Δεν ήσουν οικονομικά εξαρτημένη, αντιθέτως είχες την δουλεία σου ή τη δυνατότητα να βρεις δουλειά, είχες τόσες πηγές πληροφόρησης, είχες ταξιδέψει, είχες μορφωθεί, είχες γύρω σου έναν κόσμο που ανεπτυσσόταν με ταχείς ρυθμούς. Δεν έχεις άλλοθι, λυπάμαι.

Άκουσε με, λοιπόν: έκανες τα στραβά μάτια όταν έπινε και χαρτόπαιζε ο άντρας σου, λοξοκοιτούσες όταν σε απατούσε κάθε μέρα και με άλλη (ίσως και να βαυκαλιζόσουν εν μέρει υιοθετώντας την άποψη της μάνας σου ότι έτσι κάνει ο 'σωστός' ο άντρας), στρουθοκαμήλιζες όταν αδιαφορούσε πλήρως για τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών σου, επωμίστηκες όλο το βάρος της ανατροφής τους, αποδέχτηκες να δουλεύεις πρωί-βράδυ, μέσα και έξω από το σπίτι, αφήνοντας τον άντρα σου να παρακολουθεί ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, όχι για να σώσεις τα παιδιά σου, όχι, αλλά για να αποφύγεις να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου, να ωριμάσεις, και να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου, μόνη σου πια στον έξω κόσμο.

Τα θυσίασες λοιπόν και αυτά στον βωμό της ανασφάλειάς σου και τα καταδίκασες να μεγαλώνουν σε ένα αρρωστημένο, νοσηρό περιβάλλον, με εντελώς λανθασμένα πρότυπα ρόλων. Αναρωτήθηκες ποτέ, άραγε, με τι πρότυπα μεγαλώνει ο γιος σου που τόσο λάτρεψες και θεοποίησες, τι μελλοντικός πατέρας θα γίνει;

Λυπάμαι, ειλικρινά. Ελπίζω σε εσένα νέα Ελληνίδα μάνα…

*Η Φωτεινή Σταματοπούλου, 27 ετών, είναι ψυχολόγος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News