414
|

Σπίτι χωρίς ταβάνι

Avatar protagon.import 27 Ιανουαρίου 2014, 01:21

Σπίτι χωρίς ταβάνι

Avatar protagon.import 27 Ιανουαρίου 2014, 01:21

Το σπίτι μου είναι μικρό, στριμωγμένο, ρε παιδί μου, υπερβολικά γεμάτο και χαμηλοτάβανο. Πάντα καθαρό. Ξεσκονίζω και σκουπίζω κάθε μέρα σχεδόν. Το ίδιο κι εκείνος. Ο άνθρωπος που συνάντησα τυχαία στον δρόμο. Κι εκείνος ξεσκονίζει και σκουπίζει κάθε μέρα, όχι σχεδόν, σίγουρα κάθε μέρα. Το σπίτι του είναι μικρό, στριμωγμένο, ρε παιδί μου, υπερβολικά γεμάτο, μόνο που δεν έχει ταβάνι, ούτε τοίχους, ούτε πάτωμα. Γι’ αυτό εκείνος ξεσκονίζει και σκουπίζει κάθε μέρα σίγουρα, η σκόνη μπαίνει μέσα τόσο εύκολα.

Νιώθω κάπως άσχημα γιατί περνώντας βιαστικά, σήκωσα σκόνη και του λέρωσα την είσοδο. Όμως δεν γινόταν αλλιώς. Ήταν την προηγούμενη Κυριακή, ξέρεις, αυτήν που τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά μέχρι τις 8 το βράδυ. Και ήταν στην Ερμού, στον πιο πολυσύχναστο δρόμο. Κι εγώ είχα βγει όπως με πρόσταξαν για να καταναλώσω. Το ίδιο και όοοολοι οι άλλοι. Και ήμασταν πολλοί. Γεμίζαμε τους δρόμους και τα πεζοδρόμια σαν άναρχος στρατός. Γιατί δεν μπορεί να μην το έχεις νιώσει, όταν καταναλώνεις, είσαι στρατός. Και ο στρατός κάνει φασαρία και σπρώχνεται και σηκώνει σκόνη και δεν προσέχει αν με την αρβύλα του θα τσαλαπατήσει ένα τόσο δα μικρό σπιτάκι. Τί είναι ένα σπιτάκι μπροστά στον στόχο; Κι ο σπιτονοικοκύρης που σκουπίζει; Δεν πειράζει, λες. Ούτως η άλλως δεν τη γλιτώνει. Κι αν δεν τον τσαλαπατήσω εγώ με την μπότα μου, θα το κάνει η επόμενη με το τακούνι της ή ο επόμενος με το αθλητικό του. Κι αφού δεν τη γλιτώνει, ας το κάνω εγώ να πάει στον διάολο. Μήπως και προλάβω να μπω στο πολυκατάστημα ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα, και να στηθώ στο δοκιμαστήριο ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα και να προλάβω να αγοράσω το τελευταίο νούμερο που έχει μείνει στην μπλούζα που αποζητάω διακαώς και θα με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη.

Ουφ, τι άγχος κι αυτό… Κι εκείνος; Απαιτώ να δείξει κατανόηση. Αντί για πάτωμα έχει ένα ισιωμένο χαρτόκουτο, αντί για τοίχο έχει πάκους από ρούχα περιμετρικά βαλμένους γύρω από το χαρτόκουτο, αντί για ταβάνι έχει το υπόστεγο της πολυκατοικίας στην εσοχή του πεζοδρομίου. Ντυμένος βρώμικα με τη σκούπα στο χέρι καθαρίζει τη λωρίδα του πεζοδρομίου μπροστά από το χαρτόκουτο κι αφήνει προσεκτικά στην άκρη τα σκουπιδάκια και τις σκόνες. Είναι ο σπιτονοικοκύρης και αυτό είναι το σπίτι του. Και το φροντίζει και το προσέχει και το θέλει καθαρό. Απαιτώ να δείξει κατανόηση. Απαιτώ να δείξει κατανόηση όπως ποτέ εγώ δεν δείχνω όταν η από πάνω τινάζει το τραπεζομάντηλό της και όλα τα ψίχουλα πέφτουν στο μπαλκόνι μου. Γιατί εμένα το σπίτι μου έχει ταβάνι. Εκείνου όχι.

*Η Έφη Χριστοφίλου είναι δικηγόρος Αθηνών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News