Αναγνώστες

Η αδικία του ανθρωπισμού…

…Και η διατάραξη της κοινωνικής συνοχής
Tο δικό σας Protagon

Στην κοινωνία γίνονται αντιληπτές κοινωνικές καταστάσεις όπως για παράδειγμα η θρησκεία, πολιτεύματα, σχέσεις, δράσεις, συμπεριφορές, κ.α οι οποίες αποδίδουν έναν τύπο κοινωνίας και αυτός με την σειρά του εξελίσσεται και διαμορφώνεται σύμφωνα με τα κοινωνικά δεδομένα του τώρα και όχι του παρελθόντος ή του μέλλοντος. Σίγουρα η κοινωνία του 21ου αιώνα δεν πάσχει από ιδεολογίες, προκαταλήψεις ή εξουσιαστικές σχέσεις, όμως η ιστορία θα πρέπει να είναι οδηγός για προοδευτικότερες αντιλήψεις και όχι για άδικες ή ρατσιστικές συμπεριφορές έναντι του κοινωνικού συνόλου.

Ερέθισμα για το κείμενο αυτό, δίδει η τακτική και πολύωρη μετακίνηση με μέσα μαζικής μεταφοράς η οποία θέλοντας και μη,  φέρνει κάποιον σε άμεση επαφή με ένα αρκετά μεγάλο σύνολο ατόμων, τα οποία ορισμένες φορές διαφέρουν βάσει ποικίλων παραγόντων όπως,  η φυλή, η εθνικότητα, το χρώμα του δέρματος, η θρησκεία, η γλώσσα, το φύλο ή η  εξωτερική εμφάνιση. Παρατηρείται πως άτομα τα οποία διαφέρουν σε σχέση με την εκάστοτε κοινωνική ομάδα όπως τα ΑμεΑ αντιμετωπίζουν κοινωνικό ρατσισμό, απάνθρωπη, άδικη και υποτιμιτική συμπεριφορά η οποία υποβιβάζει και πλήττει βαθιά κομμάτι της κοινωνίας μας.

Ακολουθεί μικρός διάλογος μεταξύ νεαρού άνδρα 25-30 ετών με κοπέλα με πρόβλημα στην όραση.

Στάση λεωφορείου σε φάση επιβίβασης…

(K) : (Απευθύνθηκε στον νεαρό) Συγγνώμη, θα ήθελα να με βοηθήσετε να ανέβω στο λεωφορείο

(Α): (απευθυνόμενο σε τρίτο άτομο) είναι τυφλή θέλει και βόλτες με λεωφορεία

(K): Με συγχωρείτε κύριε όμως επειδή σας άκουσα θα ήθελα να σας πω πως δεν έχω κάτι λιγότερο από εσάς ώστε να μην κυκλοφορώ με τα Μέσα

(Α): Γι’αυτό δεν μπορούμε να μετακινηθούμε άνετα εμείς που έχουμε δουλειές. Βγαίνετε εσείς οι ανάπηροι μαζί και οι γέροι που δεν έχετε τι να κάνετε και μετά σπρωχνόμαστε στα λεωφορεία

Ακουλούθησε μία τεράστια λογομαχία μεταξύ και άλλων επιβατών που εξοργίστηκαν με τον τρόπο του νεαρού. Εγώ επιλέγω να μοιραστώ το περιστατικό με το αίσθημα του θυμού να με κυριεύει.

Χωρίς περαιτέρω σχόλια. Όλοι μας έχουμε ηθική αλλά και νομική υποχρέωση να απέχουμε από κάθε είδους διάκριση προκειμένου να πάμε ένα βήμα μπροστά την κοινωνία μας και να είμαστε αλληλέγγυοι αλλά πάνω απ’όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ.