Ίσως αυτό να εύχεται το ανδρικό φύλο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Κάποιοι, όμως, θα παραθέσουν την αντιγνωμία τους και θα αντιπαραβάλουν τα αντεπιχειρήματά τους για το κατά πόσο ευνοημένη είναι η θέση της γυναίκας σήμερα, σε σχέση με παλαιότερες εποχές, ή ακόμη θα εκφράσουν τον θαυμασμό τους για το γυναικείο φύλο και για τα όσα έχει πετύχει έως σήμερα σε πάμπολλους τομείς. Η συγκριτική ματιά στο παρελθόν θα επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό για την αναγνώριση, τους άθλους και τα κεκτημένα δικαιώματα της γυναίκας στη σημερινή εποχή.

Δεν παύει, όμως, να μας απογοητεύει το γεγονός πως πολλές γυναίκες υφίστανται σε μεγάλο βαθμό ακραίες μορφές βίας και κακοποίησης, σωματικής, σεξουαλικής και ψυχολογικής (λεκτική υποτίμηση, περιφρόνηση, ειρωνεία, κατάκριση, σαρκασμός, κοινωνική αποστέρηση) από τους άνδρες, συζύγους, συντρόφους, συναδέλφους ή ακόμη και διαδικτυακούς φίλους τους.

Το φαινόμενο εκπλήσσει και προκαλεί συναισθήματα οργής, πικρίας και αγανάκτησης για την μεροληπτική, άδικη, αδυσώπητη και προκατειλημμένη στάση απέναντι στη γυναίκα, φαινόμενο που έχει τις ρίζες του σε μια άκρως φαλλοκρατική ιδεολογική βάση.

Πλήρως απαράδεκτη και απογοητευτική είναι η κατάσταση σε μουσουλμανικές ή αραβικές χώρες, στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή, όπου η γυναίκα ακόμη αντιμετωπίζεται ως ον κατώτερο, χωρίς καμιά αξία, χωρίς δικαιώματα και αποτελεί για τον άνδρα-σύζυγο μια παιδοποιητική μηχανή, μια σκλάβα, αντικείμενο προς εκμετάλλευση ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, διακοσμητικό στοιχείο. Ο κλειστός θρησκευτικός και ιδεολογικός κόσμος σε αυτές τις χώρες, συμβάλλει στην κατίσχυση ενός σκληρού πολιτικού και κοινωνικού ανδροκρατικού συστήματος.

Χαρακτηριστικό είναι το αποτέλεσμα πρόσφατης έρευνας που πραγματοποίησε ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. σε 28 χώρες της Ευρώπης που καταδεικνύει πως 62 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί διάφορα είδη βίας. Ιδιαίτερα υψηλό είναι το ποσοστό στη χώρα μας και ακόμη περισσότερο στις σκανδιναβικές χώρες, λόγω του ότι εκεί η γυναίκα δεν διστάζει και δεν αντιμετωπίζει κανέναν φόβο να καταγγείλει ακόμη και ένα απλό περιστατικό βίας, εφόσον επικρατεί διαφορετική νοοτροπία, αλλά παράλληλα υπάρχουν και οι κατάλληλες υπηρεσίες υποστήριξης.

Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να κατανοήσουν οι γυναίκες πως η απόκρυψη και η ανοχή, διαιωνίζει το πρόβλημα και εκτρέφει περισσότερη βία απέναντί τους. Οφείλουν, λοιπόν, να σταθούν στα πόδια τους και να αποκτήσουν αυτοεκτίμηση, γιατί δεν είναι τυχαίο πως το προφίλ της κακοποιημένης γυναίκας (αν εξαιρέσουμε βέβαια τις χώρες όπου νομιμοποιείται η βία λόγω συγκεκριμένης κουλτούρας και θρησκευτικών αντιλήψεων) είναι η αδύναμη, ανασφαλής, τρομοκρατημένη γυναίκα, συνήθως μη εργαζόμενη, εξαρτημένη συναισθηματικά, που εύκολα εγκλωβίζεται στον ρόλο που θέλει να της δώσει ο θύτης-άνδρας και έτσι υιοθετεί την παθολογία του θύματος.

Ας μην διστάζει λοιπόν καμιά γυναίκα να εξέλθει από το έρεβος της κατάφορης καταπάτησης της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων της, ας τολμήσει να σπάσει τα δεσμά της σιωπής, να καταγγείλει άμεσα το περιστατικό χωρίς φόβο και ταμπού και να  απευθυνθεί σε αρμόδιους φορείς και κέντρα υποστήριξης και προστασίας, γιατί ποτέ δεν είναι αργά. 

« Οι γυναίκες μπορούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο, αρκεί να τους παραχωρηθούν ίδια δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες».

*Η Μαρία Πετροπούλου είναι φιλόλογος και συγγραφέας εκδ. ΖΗΤΗ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News