Στη γλώσσα νάουατλ που μιλούσαν οι Αζτέκοι στο Μεξικό πριν από τους κονκισταδόρες, «Tlahco» σημαίνει «στη μέση», εξ ου και το δημοφιλές σε όλο τον κόσμο «Taco», η πίτα από καλαμπόκι η οποία διπλώνεται, ώστε να μπει στη μέση της κάποια γέμιση. Ποτέ όμως ο αυτοκράτορας Μοντεζούμα Β’, στις αρχές του 16ου αιώνα, δεν θα φανταζόταν ότι τo «Tlahco -Taco» θα αποκτούσε, αιώνες μετά, μια νέα σημασία στον πολιτικό στίβο των ΗΠΑ του 21ου αιώνα.

Αυτό παρατηρεί σε άρθρο του ο Τζάνι Ριότα της La Repubblica, αναφερόμενος στον Ρόμπερτ Aρμστρονγκ, οικονομικό σχολιαστή των Financial Times, ο οποίος στις αρχές του Μαΐου χαρακτήρισε τον Ντόναλντ Τραμπ «TACO»,  αρκτικόλεξο του «Trump Always Chickens Out», δηλαδή «ο Τραμπ είναι κότα – πάντα δειλιάζει», σε ελεύθερη μετάφραση.

Στο Διαδίκτυο αλλά και στη Wall Street, τα καλαμπούρια και οι ειρωνείες δίνουν και παίρνουν ακόμα, ενώ ο αμερικανός πρόεδρος, παρότι είναι «μάνα» στο να τρολάρει τους πάντες, ερωτηθείς σχετικά την περασμένη Τετάρτη, αφού διερωτήθηκε, εμφανώς ενοχλημένος, «Εγώ είμαι κότα; Καλό και αυτό. Δεν το έχω ακούσει ποτέ», επέπληξε τον δημοσιογράφο που έθιξε το θέμα, λέγοντάς του «Μην πεις ποτέ ξανά αυτό που είπες. Αυτή είναι μια άσχημη ερώτηση».

Ωστόσο είναι αλήθεια πως οι πολλές παλινωδίες και υπαναχωρήσεις του Λευκού Οίκου όσον αφορά τους δασμούς, τα δημοσιονομικά, την ειρήνη στην Ουκρανία και τη Γάζα, την περικοπή των κρατικών δαπανών που επιχειρήθηκε (αλλά δεν ευοδώθηκε) από τον «φίλο» Ελον Μασκ, ο οποίος τώρα ασκεί υπερβολική κριτική στη φορολογική πολιτική και αποχωρεί από την κυβέρνηση, «εκθέτουν στην κοινή γνώμη έναν Τραμπ πολύ διαφορετικό από εκείνον που, αιμορραγώντας, μετά την επίθεση στην Πενσιλβάνια πέρυσι το καλοκαίρι, όξυνε τα πολιτικά πάθη με την πολεμική ιαχή “Πολεμήστε! Πολεμήστε!”», σχολιάζει ο Τζάνι Ριότα.

Και, τώρα, ένα δικαστήριο την ύπαρξη του οποίου ελάχιστοι γνώριζαν (το Δικαστήριο Διεθνούς Εμπορίου των ΗΠΑ) αποφάνθηκε ότι ο Τραμπ υπερέβη τις εξουσίες του, επιβάλλοντας γενικευμένους δασμούς, καθώς η λήψη αποφάσεων για τέτοια μέτρα επαφίεται στο Κογκρέσο. Λιγότερο από 24 ώρες μετά, το εφετείο επέτρεψε προσωρινά τη διατήρηση των υφιστάμενων δασμών, ωστόσο η τελική απόφαση εκκρεμεί ενώ η υπόθεση εκτιμάται πως θα φτάσει στο Ανώτατο Δικαστήριο. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως «η θριαμβευτική εφόρμηση κατά του εσωτερικού κατεστημένου και των διεθνών ισορροπιών θάβεται κάτω από την αμείλικτη πραγματικότητα», γράφει ο αρθρογράφος της ιταλικής εφημερίδας.

Αρχικά οι αγορές, καίγοντας δισεκατομμύρια, έριξαν τη σκιά της ύφεσης στον Λευκό Οίκο ενώ στη συνέχεια ο Τζερόμ Πάουελ, ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, παρά τις προσωπικές επιθέσεις και τις απειλές του Τραμπ, αρνήθηκε να ικανοποιήσει την απαίτησή του για μείωση των επιτοκίων. Και μετά η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επέλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο της «συνετής αντίστασης», ο καναδός πρωθυπουργός Μαρκ Κάρνι δεν ενέδωσε ενώ ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ απάντησε στις όποιες δασμολογικές προκλήσεις με σιδηρά πυγμή. Ακόμη και η Wall Steet, η οποία παραδοσιακά πρόσκειται στους Ρεπουμπλικάνους, άρχισε να εμφανίζεται επικριτική απέναντι στον αμερικανό πρόεδρο.

«Ο Τραμπ και οι σύμμαχοί του, στην Αμερική, σε όλο τον κόσμο –ενθουσιασμένοι με το φιάσκο των Δημοκρατικών, τις πολλές Ρεπουμπλικανικές πολιτείες (…) τις ατελείωτες προσβολές που δέχτηκαν ο Μπάιντεν και η Χάρις, και το “bromance” με τον Μασκ και τους ολιγάρχες της τεχνολογίας τύπου Πίτερ Τιλ– εξέλαβαν τη νίκη στις εκλογές του 2024 ως ανακήρυξη μιας αυτοκρατορίας», σημειώνει ο Τζάνι Ριότα.

Η πρωτοφανής εκστρατεία της κυβέρνησης Τραμπ κατά κορυφαίων αμερικανικών πανεπιστημίων, η απέλαση παράτυπων μεταναστών αλυσοδεμένων, η υπερβολική επιείκεια (παρά τις κορόνες Τραμπ) απέναντι στο Κρεμλίνο του Πούτιν και η εμπρηστική ρητορική κατά αντιπάλων και επικριτών, κάνουν κορυφαίους σχολιαστές, όπως οι Εντουαρντ Λους και Μάρτιν Γουλφ των Financial Times, «να φοβούνται ότι ένας νέος λαϊκιστικός μακαρθισμός είναι προ των πυλών στην Ουάσινγκτον», όπως συνοψίζει ο ιταλός δημοσιογράφος. «Ωστόσο, τουλάχιστον προς το παρόν, η παλιά καλή Αμερική του δικαίου, των αγορών, των διεθνών θεσμών, του Νόμου και της Τάξης, του κόμματος του Αϊζενχάουερ και του Ρίγκαν, αντιδρά με αποφασιστικότητα, πειθαρχία, πίστη στο Σύνταγμα των ιδρυτών πατέρων», προσθέτει.

Ομως αυτό δεν σημαίνει, απαραίτητα, ότι ο Τραμπ θα υποχωρήσει σύντομα, αλλάζοντας τη στάση και τις πολιτικές του στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στον κόσμο. Αντιθέτως, τόσο ο χαρακτήρας του όσο και το κίνημά του μπορεί να τον κάνουν ακόμη πιο αδιάλλακτο – ώστε να ξεπεράσει το τραύμα του TACO.

Ωστόσο η Ιστορία, όπως θυμίζει ο Τζάνι Ριότα, «δεν είναι τρολάρισμα και, από τα ερείπια της Μέσης Ανατολής, τα χαρακώματα της Ουκρανίας και τις διαιρεμένες Ηνωμένες Πολιτείες, επιβάλλει ρεαλισμό, διαπραγμάτευση, σεβασμό στα δικαιώματα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News