Σε όλες τις τελευταίες μετρήσεις το εύρημα είναι σχεδόν κοινό: τα πέντε κόμματα που αντλούν την καταγωγή τους από τον πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν αθροιστικά ποσοστό κοντά στο 30%. Ωστόσο, με εξαίρεση τα υψηλά αλλά μάλλον επισφαλή ποσοστά της Κωνσταντοπούλου, τέσσερα κόμματα μοιάζουν να κινούνται ανάμεσα στο 2% και στο 7%: ο ΣΥΡΙΖΑ εντός Βουλής, η Νέα Αριστερά εκτός, το ΜέΡΑ25 και το Κίνημα Δημοκρατίας στο μεταίχμιο. Το γεγονός οδήγησε τους δημοσκόπους στο να προσθέτουν ειδικά ερωτήματα για να ανακαλύψουν τις μύχιες επιθυμίες αυτού του ετερόκλητου κοινού –χωρίς πάντα σαφή αποτελέσματα. Πολύ κοντά στο μέσον της κυβερνητικής θητείας, τα θραύσματα του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν να βρίσκονται μεταξύ μετάβασης και αδράνειας, με τα σενάρια εξόδου από αυτήν να ποικίλλουν.

Ας τα δούμε με τη σειρά, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους:

1. Η επανενεργοποίηση Τσίπρα

Αυτή μοιάζει σήμερα το πιο ρεαλιστικό σενάριο και ενδεχομένως το πιο ασφαλές –με δεδομένο ότι ο πρώην Πρωθυπουργός εξακολουθεί να έχει κοινό, έστω αισθητά μικρότερο από παλιά. Ο ίδιος, αρχικά, θεωρούσε τις επόμενες εκλογές χαμένη υπόθεση για την Κεντροαριστερά και προγραμμάτιζε τις μεθεπόμενες. Ωστόσο είναι άγνωστο αν επιμένει –άλλωστε για να υπάρξει προγραμματισμός πρέπει πρώτα να υπάρχει ο χώρος. Επανενεργοποίησή του θα μπορούσε να γίνει είτε μέσω ΣΥΡΙΖΑ είτε –πιθανότερα– μέσω μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας, που σταδιακά θα μπορούσε να εντάξει το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ, ένα μεγάλο μέρος της Νέας Αριστεράς και ενδεχομένως ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που απορρίπτει την αυτόνομη στρατηγική Ανδρουλάκη.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: Διασφαλίζεται ένα ποσοστό εκλογικής «αξιοπρέπειας». Μπορεί να διεμβολιστεί ένα μέρος των ψηφοφόρων που κατευθύνονται προς την Κωνσταντοπούλου, εξασφαλίζεται το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, προσεγγίζεται ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που κινείται γύρω από τον Χάρη Δούκα

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: Η αντισυσπείρωση είναι μεγαλύτερη από τη συσπείρωση και το (χαμηλό) ταβάνι γνωστό. Περιορίζεται η προοπτική και καίγονται όλα τα στελέχη που διεκδίκησαν ή κέρδισαν ρόλο μετά την παραίτησή του.

2. Η εξισορρόπηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ

Τον Δεκέμβρη οι δημοσκόποι στην Κουμουνδούρου εκτιμούσαν ότι ήταν εφικτό ο ΣΥΡΙΖΑ να περάσει το 15% κατά τους επόμενους μήνες. Η υπόθεση των Τεμπών τον «έσπρωξε» προς το 5%. Στην Κουμουνδούρου τώρα έχουν στόχο τη «διόρθωση» αυτού του ποσοστού και την επαναφορά σε διψήφια νούμερα. Θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό θα εξανάγκαζαν τη ΝεΑρ σε συμπόρευση και με την ανασυγκρότηση ενός κομματικού μηχανισμού θα γίνονταν ξανά καταλύτης των εξελίξεων.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: Εξασφαλίζει την αναπαραγωγή του υπάρχοντος μηχανισμού και των δομών του σε τοπικό επίπεδο και δημιουργεί τη συνθήκη για επέκτασή του μέσω μιας συνεργασίας με τη ΝεΑρ, που θα καθίστατο αυτονόητη. «Ξαναστήνει» τον ΣΥΡΙΖΑ του 2023.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: Δεν προκύπτει ότι μπορεί να συμβεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα απορρίπτεται τόσο ως «συστημικό» όσο και ως «αντισυστημικό» κόμμα, και αν δεν αλλάξει κάτι θεαματικά, δεν έχει προϋποθέσεις ανόδου.

3. Η νέα κατάσταση στη Νέα Αριστερά

Ο Αλ. Χαρίτσης έχει τη δυσάρεστη πρωτοτυπία να είναι ο πρόεδρος που δεν κατάφερε να περάσει ούτε μία φορά τη γραμμή του στο κόμμα του. Κεντρική Επιτροπή και Πολιτικό Γραφείο απέρριψαν διαδοχικά την πρόταση επαναπροσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ, προτιμώντας μια αυτόνομη πορεία με άδηλες συμμαχίες. Ετσι, η πληροφορία για παραίτησή του –που διαψεύστηκε χλιαρά– δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Οι πληροφορίες λένε ότι μετά το συνέδριο θα υπάρξει δίδυμο με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη στη θέση του προέδρου και τον Νάσο Ηλιόπουλο πρόεδρο της ΚΟ –αν υπάρχει ακόμα. Αν μια τέτοια σύνθεση μπορούσε να εκμεταλλευτεί την καλή σχέση με τα ΜΜΕ και να αποκτήσει γκελ στον κόσμο, ίσως μια υπόθεση που μοιάζει νεκρή να ζωντάνευε και να ανταγωνιζόταν τον ΣΥΡΙΖΑ στα ίσα.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: Εστω και με καθυστέρηση σχεδόν δύο χρόνων και διά της τεθλασμένης, θα πραγματοποιούνταν αυτό που είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας κατά την παραίτησή του, το 2023, δηλαδή μια νέα γενιά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την τύχη του χώρου. Με δεδομένο μάλιστα ότι αυτά τα στελέχη έχουν καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ και μηδενικό κακό παρελθόν με το ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε αυτός να είναι τελικό ο τρόπος προσέγγισης των δύο χώρων.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: Οποτεδήποτε ως τώρα εμφανίστηκε κάτι το οποίο αναφέρεται με κάποιον τρόπο στο κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, καταποντίστηκε. Και αυτό ισχύει και για τον μηχανισμό που θα στήριζε αυτό το εγχείρημα. Επίσης, με τις εύθραυστες ισορροπίες, ένα τέτοιο σχήμα θα μπορούσε να μείνει πολύ γρήγορα χωρίς κοινοβουλευτική ομάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τέλος, τίποτα ως τώρα δεν δείχνει ότι τα πλήθη περίμεναν υπομονετικά έξω από την ΝεΑρ να αλλάξει ηγεσία.

4. Ο πιο αριστερός συνασπισμός

Αυτή είναι μια παραλλαγή του προηγούμενου σεναρίου. Το κομμάτι αυτό της Νέας Αριστεράς που απορρίπτει τη σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να στραφεί στα αριστερά του, επιχειρώντας να δημιουργήσει έναν ριζοσπαστικό συνασπισμό, που να θυμίζει κάπως τον ΣΥΡΙΖΑ προ του 2015. Στην πράξη αυτό θα σήμαινε συνεργασία με το ΜέΡΑ25 και κάποιες ανένταχτες προσωπικότητες. Στην πράξη, όμως, το ΜέΡΑ25 δεν δείχνει καμία διάθεση να ξοδέψει το αντισυστημικό του κεφάλαιο σε μια τέτοια συνεργασία, ενώ η Νέα Αριστερά θα ήθελε να την κάνει χωρίς να έχει σημαντικό ρόλο σε αυτήν ο Βαρουφάκης –κάτι που δεν μπαίνει σε συζήτηση.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: Θα δημιουργούνταν ένας ορατός πόλος αριστερά του πολιτικού συστήματος, με ενεργά μέλη, που θα μπορούσε να μπει στη Βουλή και να ακουστεί.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: Η πραγματική σύμπτωση θέσεων σε αυτόν τον χώρο είναι μικρή και είναι αμφίβολο αν κανείς από τους εμπλεκόμενους θέλει στα αλήθεια μια τέτοια συνεργασία.

4+1. Να μείνουν όλα όπως είναι

Η πιθανότητα να μη συμβεί τίποτα από τα παραπάνω είναι επίσης υπαρκτή. Λόγοι που σχετίζονται με την αδράνεια, τις εμπεδωμένες κακές σχέσεις μεταξύ προσώπων ή την επιμονή σε σχέδια που δεν βγαίνουν, μπορεί να κρατήσουν την κατάσταση εκεί που είναι σήμερα. Τι θα γίνει τότε; Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια. Μια ολοκληρωτική καταστροφή είναι πιθανή, όσο και ο χώρος να μοιραστεί ανάμεσα σε «διασωθέντες ναυαγούς» και «πνιγμένους».

Ωστόσο, η πρωτοφανής παραδοξότητα επιμένει: ανάμεσα σε αποτυχίες, εκλογικές συντριβές, διασπάσεις σε βαθμό κονιορτοποίησης, επαναλαμβανόμενες εικόνες γελοιοποίησης, το «αίτημα ΣΥΡΙΖΑ» στην ελληνική κοινωνία, παραμένει εκεί που τοποθετήθηκε –όψιμα θεώρησαν οι περισσότεροι– το 2012: κοντά στο 30%. Δεν είναι ενιαίο, δεν έχει σαφή πολιτική αιχμή, εκκρεμεί ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτικές τάσεις, αλλά είναι εκεί. Και στο πώς και γιατί δεν μπόρεσαν να απαντήσουν ως τώρα ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News