Εκτός των σετ όλοι την αποκαλούν Φραντσέσκα, όπως είναι, άλλωστε, το πραγματικό όνομά της, Φραντσέσκα Ρομάνα Ριβέλι. Η Ορνέλα Μούτι είναι ο άλλος, ο δεύτερος εαυτός της, το alter ego της, μια προσωπικότητα που δεν μετρά τη ζωή της σε χρόνια αλλά σε ταινίες, περισσότερες από εκατό.

Το 1969, στην ηλικία των 14, μόλις, ετών αφέθηκε στα χέρια του Νταμιάνο Νταμιάνι, πραγματοποιώντας ένα θριαμβικό ντεμπούτο με την «La moglie più bella», «Η πιο όμορφη σύζυγος» ή και «Μια 18χρονη θύμα βιασμού και προδοσίας» όπως μεταφράστηκε ευφάνταστα στα ελληνικά η ταινία. «Τι να πω; Για μένα ήταν ένας εφιάλτης: με αγάπησαν σκηνοθέτες κυνικοί, σκληροί… ο Ντίνο Ρίζι, ο Μάρκο Φερέρι, ο Μάριο Μονιτσέλι και εγώ ζούσα σαν (να βρισκόμουν) στη Disneyland. Καταλάβαινα λίγα, δεν ήξερα τίποτα, δεν ήμουν κανένας», δηλώνει σήμερα, διανύοντας την έβδομη δεκαετία της ζωής της, η ιταλίδα καλλονή, σύμβολο ενός ανεπιτήδευτου ερωτισμού που τη μετέτρεψε σε έναν από τους θρύλους του ιταλικού κινηματογράφου.

«Εφιάλτης» γιατί ο Νταμιάνι την χτυπούσε με μια ξύλινη βέργα στα γόνατα για να την κάνει να κλάψει, αποκαλύπτει  η Μούτι, μιλώντας στην Corriere della Sera. «Disneyland» γιατί πίστευε «ότι η ζωή είναι ωραία και όλοι καλοί, πως δεν είναι δυνατό να σου λένε ένα πράγμα και να θέλουν να κάνουν κάτι άλλο. Ότι υπάρχει η τέλεια οικογένεια […] Αλλά εάν ζεις στον κόσμο των νεράιδων, η ζωή σου δίνει το ίδιο μάθημα έως ότου να μάθεις».

Και η Ορνέλα Μούτι έμαθε ότι δεν πρέπει ποτέ να αφαιρείται: «είμαστε όλοι ιδιαίτερα αφηρημένοι από τη σκέψη του πώς να ζήσουμε, πώς να μεγαλώσουμε τα παιδιά, αφαιρούμαστε από τις ειδήσεις, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ζούμε με έναν διαρκή διάλογο στο κεφάλι μας. Το μυαλό δεν ξεκουράζεται ποτέ. Γι’ αυτό έμαθα να διαλογίζομαι και να αναγνωρίζω τον κουρνιαχτό που υπάρχει γύρω μου». 

Γεννημένη το 1955 στη Ρώμη από ιταλό πατέρα και μητέρα από την Εσθονία με ρωσικές ρίζες, η Μούτι δεν πρόλαβε να σκεφτεί με τι θα ήθελε η ίδια να ασχοληθεί στη ζωή της. Κατέληξε να είναι ηθοποιός τυχαία γιατί «η μητέρα μου δούλευε, η αδελφή μου δούλευε, ο πατέρας είχε πεθάνει. Δεν το επέλεξα, το έκανα, έπρεπε να τα πάω καλά, έπρεπε να χαμογελάω, έπρεπε να είμαι όμορφη, έπρεπε».  

Απόλυτη ερωτική φαντασίωση των Ιταλών, και όχι μόνο, την δεκαετία του 1980 λόγω των καταπράσινων σαγηνευτικών ματιών της αλλά και των πολλών γυμνών εμφανίσεων (βλέπε «Το Κορίτσι από την Τεργέστη») και φωτογραφίσεών της, σήμερα η Μούτι αναφέρει πως δεν θεώρησε ποτέ τον εαυτό της ένα σύμβολο του σεξ. Αλλά με αφορμή το σκάνδαλο Γουάινσταϊν δηλώνει πως στη ζωή «παίζουμε για να εκπλησσόμαστε αλλά μας κοροϊδεύουν. Όλα είναι τόσο ποταπά. Είσαι μια γυναίκα, είσαι κάπως όμορφη, θέλεις να γίνεις ομορφότερη και να, τραβάς την προσοχή και το φταίξιμο είναι δικό σου. Εγώ αυτό το είχα αντιληφθεί από μικρή και ζούσα πάντα με προσοχή – (πρόσεχα) πώς κινούμουν, ποια βήματα έκανα και με ποιους, και τα βλέμματα των ανδρών, τα σχόλια». 

Αλλά εκλαμβάνει ως μια μορφή βίας την απόφαση ενός άλλου θρυλικού Ιταλού, του Αντριάνο Τσελεντάνο, να αποκαλύψει δεκαετίες μετά, ότι υπήρξαν εραστές. «Γράψτε ότι θεωρώ ανησυχητική αυτήν την υπεροψία των ανδρών. Εάν το αποφασίσουν αυτοί, εσύ πρέπει να το βουλώσεις. Εάν το αποφασίσουν αυτοί, τότε μπορούν να το διηγηθούν», προέτρεψε τη συνομιλήτριά της.

Όσον αφορά τα σχέδιά της για το μέλλον, η γυναίκα για την οποία ο εξαιρετικός ιταλός σκηνοθέτης Μάρκο Φερέρι είχε δηλώσει πως είναι η μοναδική ηθοποιός της οποίας τη μυρωδιά μπορούν να αισθανθούν οι θεατές εμφανίζεται κατασταλαγμένη. «Μου αρέσει πολύ η δουλειά αλλά δεν θέλω να αποτελεί επιβολή των άλλων ούτε ανάγκη ζωής για μένα. Δεν θέλω να υποφέρω και να σκέφτομαι: γέρασα […] δεν θέλω πια να ονειρεύομαι», δήλωσε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News