Η γλυκιά γεύση αναπτύχθηκε για λόγους επιβίωσης. Η γλυκιά γεύση σε ένα τρόφιμο έδειχνε ότι ήταν έτοιμο προς βρώση (π.χ ένα φρούτο είχε ωριμάσει) αλλά και ότι διέθετε πολύτιμα θρεπτικά συστατικά. Επίσης η γλυκιά γεύση προστάτευε τον άνθρωπο από τροφικές δηλητηριάσεις μιας και τα δηλητηριώδη τρόφιμα έχουν συνήθως πικρή γεύση. Η βιομηχανοποιημένη παραγωγή τροφής μετέτρεψε την αναζήτηση της γλυκιάς γεύσης από διαδικασία επιβίωσης σε διαδικασία απόλαυσης με αποτέλεσμα την έκρηξη της παχυσαρκίας ειδικά στον Δυτικό κόσμο. Η όρασή μας δεν είναι σχεδιασμένη για να περνάμε τον περισσότερο χρόνο σε συνθήκες τεχνητού φωτός και μπροστά σε οθόνες. Η ανθρωπότητα βιώνει εξαιτίας αυτής της κατάστασης μια επιδημία μυωπίας με αποτέλεσμα σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη το 90% του τοπικού πληθυσμού να χρειάζεται γυαλιά για να βλέπει.

Η μόλυνση του περιβάλλοντος καταστρέφει τον μηχανισμό της όσφρησης προκαλώντας μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις στον άνθρωπο στις οποίες συμπεριλαμβάνονται το άγχος και η κατάθλιψη. O Independent ζήτησε από ειδικούς να μιλήσουν για αυτή την δυσαρμονία ανάμεσα στον ανθρώπινο οργανισμό και την εξέλιξη του πολιτισμού μας.

«Το φως στο οποίο ζούμε επηρεάζει καθοριστικά την όραση μας. Πρέπει να βγούμε από τα σπίτια και τα γραφεία έτσι ώστε ο μηχανισμός της όρασης να λειτουργεί όπως είναι σχεδιασμένος και να βλέπουμε καθαρά. Εχω μυωπία και όταν βγάζω τα γυαλιά όλα γίνονται πολύ θολά. Πρέπει να αναπτύξουμε πολιτικές και στρατηγικές ώστε τουλάχιστον τα παιδιά και οι έφηβοι να βρίσκονται όσο το δυνατόν περισσότερο μακριά από κλειστούς χώρους» αναφέρει η Αμάντα Μέλιν καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, ειδική σε θέματα γoνιδιώματος και αισθητηριακών συστημάτων.

«Στα τροπικά δάση δεν υπάρχουν εποχές και τα ζώα εκεί δεν γνωρίζουν από τις καιρικές συνθήκες πότε πλησιάζει η ώρα που θα φάνε τα φρούτα που παράγουν τα δέντρα. Το μόνο που έχουν να κάνουν όταν εμφανιστούν τα φρούτα είναι να σκαρφαλώσουν στα δέντρα και να αρχίσουν να τρώνε. Οι πίθηκοι καταβροχθίζουν τα φρούτα μέχρι να μείνει τίποτε πάνω στα κλαδιά. Βέβαια οι πίθηκοι όταν τελειώσουν έχουν παχύνει αλλά μετά κατεβαίνουν από το δέντρο και περιμένοντας την νέα σοδειά επανέρχονται στην προηγούμενη φυσική τους κατάσταση. Εμείς ανεβαίνουμε στο δέντρο που δημιούργησε ο σύγχρονος πολιτισμός και τρώμε ασταμάτητα “τα φρούτα” τα οποία όμως σε αντίθεση με εκείνα στα τροπικά δάση δεν τελειώνουν ποτέ. Ετσι συνεχίζουμε να καταναλώνουμε τροφές που περιέχουν ζάχαρη και αυξάνεται συνεχώς το βάρος μας. Ο πίθηκος που βρίσκεται μέσα μας μας υποχρεώνει να ανέβουμε στο δέντρο και να καταναλώσουμε τις τροφές που βρίσκονται εκεί. Πρέπει όμως να έχουμε κατά νου ότι πρέπει κάθε λίγο και λιγάκι να κατεβαίνουμε από το δέντρο», αναφέρει ο Πολ Μπρέσλιν καθηγητής διατροφικών επιστημών στο φημισμένο αμερικανικό πανεπιστήμιο Ράτζερς.

«Η μύτη του ανθρώπου μειονεκτεί στον σύγχρονο κόσμο. Η αίσθηση της όσφρησης εξελίχθηκε σε περιβάλλοντα πλούσια σε διαφόρων ειδών οσμές με τις οποίες ο άνθρωπος ερχόταν συνεχώς σε επαφή και είχε σχέση αλληλεπίδρασης μαζί τους. Σήμερα δεν έχουμε τέτοια σχέση αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον και ταυτόχρονα ζούμε σε περιοχές με υψηλή μόλυνση της ατμόσφαιρας. Η μόλυνση προκαλεί σοβαρά προβλήματα στην όσφρηση προκαλώντας μια αλυσίδα αρνητικών επιπτώσεων. Τα προβλήματα στην όσφρηση οδηγούν σε διατροφικές διαταραχές και αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης παχυσαρκίας κάτι που με την σειρά του δημιουργεί προβλήματα υγείας αλλά και προβλήματα με κοινωνική διάσταση αφού οι παχύσαρκοι άνθρωποι γίνονται αντικείμενο αρνητικού σχολιασμού και γενικότερα αντιμετωπίζουν προβλήματα στις προσωπικές τους σχέσεις. Αυτά με την σειρά τους μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση άγχους και κατάθλιψης» δηλώνει η Κάρα Χούβερ καθηγήτρια του πανεπιστημίου της Αλάσκα που ειδικεύεται στα θέματα της ανθρώπινης εξέλιξης σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News