Αλγερία, Καμερούν, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Γκάνα, Λιβύη, Μαρόκο, Σεϋχέλλες… και τούτες είναι μόνο ένα δείγμα από τις χώρες που εκπροσωπήθηκαν το «Φεστιβάλ Αφρικανικής Γαστρονομίας και Λαΐκής Τέχνης», που στήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο προαύλιο της σχολής Μωραΐτη, στο Ψυχικό.

Καθιερωμένα πια – διότι είναι η 15η συνεχής διοργάνωση – οι πάγκοι γέμισαν τυπικά φαγητά από τις περισσότερες χώρες της Αφρικής, χειροτεχνίες, φαγιάτζες, μπασίνες, μάσκες, ξυλόγλυπτα μα, το πιο σημαντικό, γελαστούς και πρόθυμους εκπροσώπους κάθε κοινότητας που σου εξηγούσαν από το πώς φτιάχνονται τα πιτάκια με τις (πολύ) καυτερές πιπεριές μέχρι τι μαγειρεύουν σε ημερήσια διάταξη τα αφρικανικά νοικοκυριά. Φαγητά φτωχικά, ο ορισμός της cucina povera, μα και της έξυπνης νοστιμιάς. Σάλτσες, μπαχάρια και μυρωδικά πλουτίζουν τη γεύση και τα κάνουν όλα νόστιμα.

«Και λαϊκής τέχνης» όμως, όπως συμπληρώνει ο τίτλος της διοργάνωσης, καθώς στους πάγκους, δίπλα και ανάμεσα από τις νοστιμιές, ήταν μοιρασμένα δείγματα χειροτεχνίας, πιατέλες, κουτάλες ξύλινες και τα υπόλοιπα της οικοσκευής, κοσμήματα χειροποίητα – η χαρά του συλλέκτη κοντολογίς.

Περπατώντας και χαζεύοντας πέρασε σχεδόν μία ώρα δίχως να το καταλάβουμε, πεινάσαμε και καθίσαμε στα καλοστημένα τραπέζια για τσιμπολόγημα, γιατί είχε διαμορφωθεί ειδικός χώρος για να γευτείς όσα ετοιμάζονται. Περιποίηση, τάξη, νοικοκυριό. Από τα ηχεία διαρκώς μουσικές κεφάτες ενώ από το απόγευμα και μετά, το Σάββατο και την Κυριακή, ξεκινούσαν ζωντανές εμφανίσεις από μπάντες αμιγώς αφρικανικές ή με επιρροές από τη Μαύρη Ηπειρο.

Μεγάλη η χαρά για κορίτσια κάθε ηλικίας. Σχεδόν παντού μπορούσαν να στολίσουν το πρόσωπό τους με χρωματιστά σχέδια – δείγμα χαρακτηριστικό της αφρικάνικης κουλτούρας το χρώμα, η ζωντάνια, η χαρά. Επλεκαν κοτσιδάκια χρωματιστά, ζωγράφιζαν περίτεχνα τατουάζ, ένα πάρτι με τα όλα του!

Οι Πρεσβείες και τα επίσημα Προξενεία των αφρικανικών χωρών, που είναι διαπιστευμένα στην Ελλάδα, προσέφεραν σε όσους πέρασαν, έστω και για λίγο, μια καλή γεύση από τις συνήθειες κάθε τόπου. Τα περισσότερα χρόνια η γιορτή στηνόταν στο σπίτι του νοτιοαφρικανού πρέσβη, ο κήπος του μετατρεπόταν σε μια μικρογραφία αφρικάνικης αγοράς με μπόλικο καλό φαγητό, μουσική και χορό. Από το Μαρόκο και τη Σενεγάλη ως την Ουγκάντα και την Αγκόλα, οι πόρτες άνοιγαν και ήταν όλοι καλεσμένοι, με ελάχιστο αντίτιμο. Τα έσοδα, κάθε χρόνο, προσφέρονται σε οργανώσεις φιλανθρωπικές. Ενας λόγο παραπάνω να σταθούμε και να ψωνίσουμε καλούδια.

Μα τα τελευταία δύο χρόνια η γιορτή μεταφέρθηκε στο προαύλιο της σχολής Μωραΐτη. Πρωτοβουλία αξιέπαινη, καθώς πολλοί μη μυημένοι στα της αφρικανικής κουλτούρας, όπως εμείς, μόλις ακούσαμε πως θα στηθεί στο γνώριμο σχολείο συμφωνήσαμε να περάσουμε το δίχως άλλο.

Η φετινή διοργάνωση ξεχωριστή, καθώς γιορτάζει 15 χρόνια. Μια ωραία έκθεση με φωτογραφίες από τα περασμένα φεστιβάλ είχε στηθεί στην είσοδο, με εικόνες και σύντομες ιστορίες. Αφού, λοιπόν, πήραμε κάμποσα θερμιδικά εφόδια, καταλήξαμε πως τούτος είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις έναν λαό. Να φας, να γελάσεις και να χορέψεις μαζί του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News