Ο τέταρτος πιο πλούσιος Γάλλος, ο Σερζ Ντασό, πέθανε την περασμένη Δευτέρα σε ηλικία 93 ετών. Ο μεγιστάνας της αεροπορικής βιομηχανίας και του Τύπου (ιδιοκτήτης της Figaro, μεταξύ άλλων), πολιτικός και μεγαλοπαράγοντας, είχε ρίζες στη Θεσσαλονίκη. Ηταν απόγονος της οικογένειας Αλλατίνη. «Ντασό» ήταν το επώνυμο που η οικογένεια υιοθέτησε το 1946. Το κανονικό ήταν Μπλοχ και η αρχική επωνυμία του κολοσσού που ίδρυσε ο πατέρας του Σερζ Ντασό ήταν «Μαρσέλ Μπλοχ».

Οι πιο παρατηρητικοί θα έχουν προσέξει ότι η αίθουσα εκδηλώσεων του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης ονομάζεται «Αλλατίνη – Ντασό». Την αίθουσα είχε αρχικά εγκαινιάσει ο στρατηγός και πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Σαρλ Ντε Γκολ, το 1963.

Τον Ιούνιο του 2012 η πανίσχυρη οικογένεια Ντασό επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να εγκαινιάσει την ανακαινισμένη με δική τους χορηγία αίθουσα, καθώς και να ξαναβρούν τις ρίζες τους στην πόλη. Συγκεκριμένα, είχαν έρθει η σύζυγος του εκλιπόντος, Νικόλ, με τα τρία παιδιά τους: τη Μαρί-Ελέν, τον Λοράν και τον Τιερί Ντασό. Ο Σερζ δεν είχε καταφέρει να έρθει σε εκείνη την επίσκεψη.

Ο πατέρας του Σερζ, Μαρσέλ, ήταν ο ιδρυτής της αυτοκρατορίας των Ντασό. «Η επιτυχία του Μαρσέλ Ντασό στη Γαλλία, στην αεροναυπηγική, έχει τις ρίζες της στην οικογένεια Αλλατίνη, με τους αλευρόμυλους και τα κεραμοποιεία» είπε ο Λοράν Ντασό σε συνέντευξή του κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στη Θεσσαλονίκη.

Μεταφέροντας τις αφηγήσεις του παππού του, στάθηκε ιδιαιτέρως στη Θεσσαλονικιά Ναόμι Αλλατίνη, μητέρα του Μαρσέλ. «Δεν μας μιλούσε πολύ για τον πατέρα του, που ήταν γιατρός. Μας μιλούσε για τη μητέρα του, που θαύμαζε πολύ, επειδή τον πήγαινε σε συλλέκτες στο Παρίσι, σε ενδιαφέροντα μέρη που δεν γνώριζε. Τις συνήθειες από τη μητέρα του αντέγραψε στην υπόλοιπη ζωή του, στα σπίτια του».

Η Ναόμι Αλλατίνη ήταν γόνος της τρίτης πιο πλούσιας οικογένειας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Αλλατίνη, εβραϊκής καταγωγής, είχαν έρθει στη Θεσσαλονίκη από το Λιβόρνο. Ο Ντάριο Αλλατίνη, πατέρας της Ναόμι, είχε παντρευτεί με την Ανίτα Φερνάντεζ, κόρη μιας από τις πιο πλούσιες οικογένειες της Θεσσαλονίκης, επίσης εβραϊκής καταγωγής.

Τη Βίλα Αλλατίνη είχε σχεδιάσει ο ιταλός αρχιτέκτονας-σταρ της εποχής, Βιταλιάνο Ποζέλι, για εξοχική κατοικία της οικογένειας. Ο Ποζέλι είχε σχεδιάσει και τους Μύλους Αλλατίνη, όπως και πολύ σημαντικά κτίρια της Θεσσαλονίκης, στην οποία έχει αφήσει το στίγμα του.

Η Βίλα Αλλατίνη κτίστηκε το 1898, αλλά από το 1909 έως το 1911 χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β’, ο οποίος είχε εκθρονιστεί από τους Νεότουρκους. Το 1926 στέγασε τη Φιλοσοφική Σχολή, αργότερα λειτούργησε ως νοσοκομείο, από το 1979 αποτέλεσε έδρα της Νομαρχίας και έως πριν από λίγους μήνες ήταν η έδρα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Αυτό το ιστορικό κτίριο, στο οποίο διαδραματίστηκαν γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του τόπου, επισκέφτηκαν η σύζυγος του εκλιπόντος Σερζ Ντασό και τα τρία παιδιά του. Τους ξενάγησε ο Περιφερειάρχης, Απόστολος Τζιτζικώστας. «Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τη γιαγιά του συζύγου μου που έζησε εδώ, αλλά γνωρίζω την ιστορία του θαυμάσιου αυτού σπιτιού» είχε δηλώσει η Νικόλ Ντασό. «Η επιτυχία του Μαρσέλ Ντασό δεν είναι παρά η συνέχεια των προγόνων του» είχε πει ο Λοράν Ντασό, συγκινημένος.

Η οικογένεια Αλλατίνη εκτοπίστηκε από τη Θεσσαλονίκη το 1911, λόγω της ιταλικής της καταγωγής. Η Ναόμι είχε ήδη παντρευτεί τον Αδόλφο Μπλοχ, γιατρό, εβραίο αλσατικής καταγωγής, και ζούσαν στο Παρίσι. Ο γιος τους Μαρσέλ, και πατέρας του εκλιπόντος Σερζ, ίδρυσε το 1928 την αεροπορική βιομηχανία Μαρσέλ Μπλοχ. Τον Αύγουστο του 1944 εκτοπίστηκε στο Μπούχενβαλντ, καθώς αρνήθηκε να αποκαλύψει στους Ναζί την αεροναυπηγική τεχνολογία του. Ανέκαμψε χάρη στη βοήθεια ενός συγκρατουμένου του, του Μαρσέλ Πολ, μέλους του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Το 1946 η οικογένεια Μπλοχ πήρε το όνομα Ντασό, ενώ το 1950 ασπάστηκε τον καθολικισμό. «Ο παππούς μου» -λέει ο Λοράν Ντασό- «ήταν πολύ δεμένος με τις ρίζες του. Με αυτήν την κουλτούρα, τόσο ελληνική όσο και εβραϊκή, που μας κληροδότησε σε κάποιον βαθμό».

Το 1925 είχε γεννηθεί ο γιος του Μαρσέλ, Σερζ. Το 1946, ως Ντασό πλέον, πέρασε στην Πολυτεχνική Σχολή και αργότερα έκανε και εξειδικευμένες σπουδές αεροναυπηγικής και διαστήματος. Πήρε το δίπλωμά του το 1951, ενώ τελείωσε και την Ανωτάτη Εμπορική Σχολή. Το 1950 παντρεύτηκε τη Νικόλ Ραφέλ, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Το 1986, με τον θάνατο του πατέρα του, Μαρσέλ, ο Σερζ Ντασό απέκτησε τα ηνία της αυτοκρατορίας. Σήμερα και τα τέσσερα παιδιά του εργάζονται εκεί.

Η ζωή των Ντασό δεν υπήρξε ποτέ ανέφελη. Το 1964, η σύζυγος του Μαρσέλ είχε απαχθεί και απελευθερώθηκε κατόπιν καταβολής λύτρων, ενώ την ίδια χρονιά είχαν βάλει βόμβα και ανατίναξαν κάποια από τις μονάδες του. Πανίσχυρη οικογένεια, ήθελε πάντοτε να έχει πολιτική επιρροή. Ο Σερζ ήταν στη Γερουσία από το 2004 και εγκατέλειψε την έδρα το 2017. Είχε διατελέσει περιφερειακός σύμβουλος στο Ιλ ντε Φρανς (είναι η περιφέρεια του Παρισιού) από το 1986 έως το 1995 και δήμαρχος της Κορμπέιγ-Εσόν, στα προάστια του Παρισιού, από το 1995 έως το 2009, οπότε και η εκλογή του ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Το όνομα του εκλιπόντος συνδέθηκε με σκάνδαλα εξαγοράς ψήφων, ξεπλύματος χρήματος και κρυφών λογαριασμών. Επρόκειτο να δικαστεί την ερχόμενη εβδομάδα στο Εφετείο για φορολογική απάτη. Πρωτοβάθμια είχε καταδικαστεί σε πενταετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και πρόστιμο ύψους 2 εκατ. ευρώ. Ψίχουλα μπροστά στα 26 δισ. δολάρια που υπολογίζεται η περιουσία των Ντασό. Ο γιος του, Ολιβιέ, είναι βουλευτής του κόμματος Les Republicains.

«Με την απώλεια του Σερζ Ντασό, η Γαλλία χάνει έναν πολύ μεγάλο βιομήχανο. Ο κόσμος της αεροπλοΐας έναν πιονέρο, η κοινή γνώμη έναν σπουδαίο ηγέτη του Τύπου, και εγώ, πολύ απλά, έναν φίλο» έγραψε ο Νικολά Σαρκοζί στο twitter. Εκτός των άλλων, οι Ντασό και ο Σαρκοζί έχουν κοινή καταγωγή: από τη Θεσσαλονίκη. «Εγινα πρόεδρος της Γαλλίας εγώ, ο γιος ενός ούγγρου μετανάστη και εγγονός ενός Εβραίου από τη Θεσσαλονίκη» είχε πει ο κ. Σαρκοζί όταν εξελέγη.

Από τη Θεσσαλονίκη, με το μαγευτικό παρελθόν. Την πόλη για την οποία οι Εβραίοι έλεγαν «κανείς δεν μένει χωρίς πατρίδα όσο υπάρχει η Θεσσαλονίκη». Θεσσαλονίκη, μια πατρίδα για όλους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News