Στις αρχές Φεβρουαρίου, η επικεφαλής της Facebook Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής, Νίκολα Μέντελσον -μια από τις πιο ισχυρές γυναίκες στον τομέα της Τεχνολογίας, όπως είχε χαρακτηριστεί το 2015- ανακοίνωσε ανοιχτά ότι πάσχει από μια ανίατη μορφή καρκίνου. Η φωνή της ήρθε να προστεθεί σε εκείνες άλλων ασθενών, διασήμων και ασήμων, δημιουργώντας ο ένας με τον άλλον ένα ανθρώπινο δίκτυο πρωτοφανούς δύναμης με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κόσμου γύρω από τον καρκίνο. Μια νόσο που παρά το γεγονός ότι κυριολεκτικά σαρώνει τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να τρομοκρατεί στο άκουσμά της, διατηρώντας την ταμπέλα του «ταμπού» και βυθίζοντας παράλληλα τους ασθενείς στην απομόνωση, στην κατάθλιψη και στην απόγνωση.

Η 46χρονη Βρετανίδα είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών. Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο είχε διαγνωσθεί ότι πάσχει από οζώδες λέμφωμα. Αποφάσισε να μην περιμένει και να αναλάβει δράση, ξεκινώντας χημειοθεραπείες.

«Είμαι χαρούμενη. Δεν επέλεξα αυτό που μου συνέβη, όμως είμαι ευγνώμων για τη ζωή που ζω» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της στην ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera». «Όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, σταματάς, και κάνεις τον απολογισμό της ζωής σου: αναγνωρίζω ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Προχωράω με αποφασιστικότητα σκεπτόμενη τις μέρες που έχω μπροστά μου. Είμαι και οφείλω να είμαι αισιόδοξη για το μέλλον. Στην αρχή σκεφτόμουν τα παιδιά μου και τον άντρα μου. Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει από τις σκέψεις, έπρεπε να τις χαλιναγωγήσω. Τα κατάφερα και είμαι ευγνώμων ακόμα και για αυτό».

Η ίδια αποκάλυψε την κατάσταση της υγείας της με ένα απλό post στο Facebook: «Συχνά λέω πως μπορούμε να αλλάξουμε το πεπρωμένο μας, οπότε είναι πραγματικά δύσκολο όταν σου υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν μπορείς να ελέγξεις. Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, διαγνώσθηκα ότι πάσχω από οζώδες λέμφωμα – μια αργά αναπτυσσόμενη μορφή καρκίνου η οποία πλήττει τα λευκά αιμοσφαίρια, δεν είναι σπάνια, αλλά δεν είναι ιάσιμη. Πρόκειται για μια σχετικά άγνωστη μορφή καρκίνου και για τον λόγο αυτόν αποφάσισα να ενημερώσω τον κόσμο λέγοντας την ιστορία μου, με την ελπίδα να ενισχυθεί η έρευνα για την εξεύρεση θεραπείας αλλά και για την περαιτέρω κατανόηση της ίδιας της νόσου».

Η διάγνωση της Μέντελσον έγινε τον Νοέμβριο του 2016. Η ίδια είχε καλή φυσική κατάσταση, δεν ένιωθε κούραση ή αδιαθεσία, είχε όμως εντοπίσει ένα μικρό εξόγκωμα στην βουβωνική χώρα το οποίο συζήτησε αρχικά με τον παθολόγο της. Εκείνος την παρέπεμψε σε γυναικολόγο, ο οποίος την έστειλε για απεικονιστικές εξετάσεις. «Εκεί φάνηκε ότι είχα όγκους σε όλο μου το σώμα. Ήταν Παρασκευή απόγευμα και οι υπόλοιπες εξετάσεις που είχα να κάνω έπρεπε να περιμένουν μέχρι τη Δευτέρα. Πέρασα ένα φρικτό διήμερο, προσπαθώντας να τα επεξεργαστώ όλα αυτά. Ίσως το χειρότερο ήταν που δεν μπορούσα να τα μάθω όλα μαζί, μια κι έξω. Δεν μπορούσα να φρενάρω τα δάκρυά μου εκείνο το Σαββατοκύριακο. Πενθούσα τη ζωή που ζούσα πριν μάθω ότι πάσχω από καρκίνο».

Όταν πλέον είχε μάθει τη μορφή καρκίνου από την οποία έπασχε, η Μέντελσον αποφάσισε μαζί με τον σύζυγό της να μιλήσουν στα παιδιά τους, ηλικίας από 13 έως 20 ετών. «”Θα πεθάνεις;” με ρώτησε ο μικρότερος γιός μου Ζακ. Αυτή είναι πάντα η σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη “καρκίνος”. Είναι μια κουβέντα που δεν φανταζόμουν ότι θα έκανα ποτέ μαζί τους, ούτε στον χειρότερο εφιάλτη μου, μέχρι που μου ήρθε κατακέφαλα. Ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου» εκμυστηρεύτηκε η ίδια μέσα από επιστολή της που δημοσιεύθηκε στη βρετανική εφημερίδα «Sunday Times».

Tην πρωτοβουλία της δυναμικής Μέντελσον πήραν και άλλοι «πολεμιστές» του καρκίνου. Άνθρωποι, οι οποίοι αποφάσισαν να μοιραστούν την κατάσταση της υγείας τους μέσω των social media ή άλλων μέσων, να μην κρυφτούν πίσω από το ταμπού της νόσου, να βγουν μπροστά και να αντλήσουν δύναμη τόσο από τον κόσμο, όσο και από άλλους ασθενείς που έχουν παρόμοια βιώματα και αποζητούν τη στήριξη και την ανθρώπινη συντροφιά. Σαν την φημισμένη σκωτσέζα χορεύτρια και χορογράφο Καρολάιν Σμιθ ή την 46χρονη πλέον πρωταγωνίστρια της δημοφιλούς αμερικανικής σειράς Beverly Hills 90210, Σάνεν Ντόχερτι ή την πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ιταλίας και ηγετικό στέλεχος του ιταλικού ριζοσπαστικού κόμματος, Έμα Μπονίνο.

«Δεν είμαι η αρρώστια μου» είχε δηλώσει το 2015 η Μπονίνο, μιλώντας για τον καρκίνο στον αριστερό της πνεύμονα. «Ο “κύριος” αυτός που ονομάζεται όγκος είναι αντιπαθητικός και αγενής γιατί δεν θυμάμαι να τον κάλεσα να συγκατοικήσουμε». Αμέσως μετά την αποκάλυψή της, η ιταλίδα πολιτικός έγινε δέκτης ενός κύματος θερμής υποστήριξης μέσω Twitter με hashtag #forzaemma.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο καρκίνος πλήττει τόσο τον οργανισμό, όσο και τον ψυχισμό του ασθενούς. Αν σκεφτούμε τις διαστάσεις που έχει πάρει η νόσος τα τελευταία χρόνια, είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μέχρι πρότινος ο περισσότερος κόσμος δεν τολμούσε ούτε να ξεστομίσει την ονομασία της. Όπως φαίνεται αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει. Εκστρατείες και πρωτοβουλίες έχουν σίγουρα παίξει σημαντικό ρόλο ως προς την διαμόρφωση αλλά και την επιμόρφωση της κοινής γνώμης, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση, και προωθώντας παράλληλα την έρευνα και την ανάπτυξη νέων μεθόδων ανίχνευσης και αντιμετώπισης.

Η ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς αλλά και η στήριξη που λαμβάνει τόσο από το οικείο του περιβάλλον, όσο και από τους γιατρούς, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο δύσκολο ταξίδι που λέγεται καρκίνος. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Αμερικανικού Ινστιτούτου για τον Καρκίνο, το 25% των ασθενών εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ το 45% αυτών βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς στρες. Αρκετοί ασθενείς μάλιστα εμφανίζουν συμπτώματα που αγγίζουν τα όρια της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD). Ίσως το πιο ανησυχητικό βάσει των αμερικανικών στοιχείων, είναι το γεγονός ότι επιβιώσαντες εμφανίζουν διπλάσιο κίνδυνο εκδήλωσης αυτοκτονικής συμπεριφοράς, συγκριτικά με τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Στις χαρές αποζητούμε συντροφιά και φυσικά όλοι είναι εκεί. Εύκολα, αβίαστα. Στις δυσκολίες είναι όμως που χρειαζόμαστε υποστήριξη, για να αντλήσουμε κουράγιο και να βρούμε μέσα μας τη δύναμη και το νόημα για να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας. Μια αποτυχία, ένα πρόβλημα υγείας, μια απώλεια. Όλα ανθρώπινα, όλα μέσα στη ζωή. Εκεί είναι όμως που έχουμε πραγματικά ανάγκη να γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News