ΣΣ: Ποια είναι η ανάλυσή σας για τον πόλεμο στη Συρία;

ΤΣ: Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για έναν αμερικανό-σαουδαραβικό-τουρκικό πόλεμο αλλαγής καθεστώτος, έναν πόλεμο ουσιαστικά ανόητο και ενάντια στο Διεθνές Δίκαιο. Δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια προσφυγική κρίση εξαιτίας του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, αλλά γιατί οι ΗΠΑ, οι Σαουδάραβες και οι Τούρκοι δήλωσαν το 2011 ότι ο Άσαντ πρέπει να ανατραπεί. Επρόκειτο για μια ηλίθια ιδέα – όπως ακριβώς ηλίθια ήταν και η ιδέα της ανατροπής του Μουαμάρ αλ Καντάφι στη Λιβύη το 2011 και του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ το 2003. Αν ήμουν  ευρωπαίος πολιτικός, θα ζητούσα από τις ΗΠΑ να σταματήσουν να εστιάζουν στην υπό την ηγεσία τους αλλαγή καθεστώτων, επειδή αυτή η στάση πλημμυρίζει την Ευρώπη με πρόσφυγες και επιφέρει πολιτικό χάος. Αλλά θα απέρριπτα και την επικρατούσα άποψη σύμφωνα με την οποία η Ευρώπη μακροπρόθεσμα θα πρέπει να ενσωματώσει τους πρόσφυγές της. Θεωρώ πως αυτό που πρέπει να κάνει η Ευρώπη είναι να προσφέρει στους πρόσφυγες ασφάλεια και τροφή, πρόσβαση στην εκπαίδευση και στις υπηρεσίες υγείας και να τους προετοιμάσει για την επιστροφή τους στη Συρία το συντομότερο δυνατό.

Το κυρίαρχο επιχείρημα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη είναι ότι δεν είναι ασφαλές για τους πρόσφυγες να επιστρέψουν στη Συρία λόγω του δικτάτορα. Κατά την άποψή μου, δεν είναι ασφαλές λόγω της αξίωσης της Αμερικής να αποφασίζει ποιες κυβερνήσεις θα κυβερνάνε ανά τον κόσμο. Για ακόμα μια φορά βιώνουμε την καταστροφή εξαιτίας αυτής της αμερικανικής φαντασίωσης. Η Συρία θα μπορούσε να είναι ασφαλής για τους Σύρους, ειδικά με την υπεύθυνη και ομόφωνη στήριξη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

ΣΣ: Ο Άσαντ, ωστόσο, αποτελεί έναν πραγματικό κίνδυνο;

ΤΣ: Όχι, τίποτα δεν συγκρίνεται με τον κίνδυνο ενός συνεχιζόμενου πολέμου δια αντιπροσώπων στη Συρία και ενός ελεύθερου χώρου δράσης για το Ισλαμικό Κράτος. Ο Άσαντ δεν αποτελούσε κίνδυνο από το 2000 έως το 2010. Η Συρία ήταν μια κανονική χώρα με αυταρχικό καθεστώς. Δεν ήταν μια παγκόσμια ανθρωπιστική καταστροφή. Κατέληξε σε καταστροφή, την άνοιξη του 2011, και ειδικότερα στις 18 Αυγούστου του 2011, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι ο Άσαντ πρέπει να φύγει από την εξουσία. Αυτό ήταν το χειρότερο λάθος του Ομπάμα όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, και βιώνουμε ακόμα τις συνέπειες. Για ποιον λόγο ένας αμερικανός πρόεδρος να δηλώνει ότι ο πρόεδρος μιας άλλης χώρας θα πρέπει να φύγει;

ΣΣ: Οπότε η Συρία είναι το Ιράκ του Ομπάμα;

ΤΣ: Ναι, αλλά δεν γίνεται έτσι αντιληπτό γιατί ζούμε σ’ έναν κόσμο ψευδαισθήσεων. Η ψευδαίσθηση στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο Ομπάμα απέτυχε γιατί δεν έκανε περισσότερα ή γιατί δεν αντέδρασε πιο επιθετικά. Στην πραγματικότητα, ο Ομπάμα υπέγραψε εκτελεστικά διατάγματα, ζητώντας από την CIA να συνεργαστεί με τη Σαουδική Αραβία για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ. Οι ΗΠΑ έστειλαν έναν τεράστιο όγκο όπλων. Η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία έστειλαν ακόμα περισσότερα, αλλά μαζί έστειλαν και τζιχαντιστές.

ΣΣ: Γιατί ήθελαν την πτώση του Άσαντ;

ΤΣ: Γιατί ο Άσαντ είναι σύμμαχος του Ιράν και της Ρωσίας και επειδή πίστευαν ότι θα πετύχαιναν τον στόχο τους μέσα σε διάστημα 30 ημερών. Επρόκειτο για ένα γεωπολιτικό παιχνίδι με τους υπεύθυνους σοκαριστικά αφελείς και εξαιρετικά υπερόπτες. Ο Ομπάμα είπε το εξής: «εντάξει, θα κάνουμε αυτό, αλλά δεν θα κάνουμε εκείνο. Θα κάνουμε λίγα, αλλά θ’ αφήσουμε τους Σαουδάραβες, τους Τούρκους και τους Καταριανούς να πάρουν τα ηνία». Αλλά ένας μισός πόλεμος δεν επιφέρει μια μισή καταστροφή. Δεν χρειαζόμασταν κανέναν πόλεμο.

ΣΣ: Ποια η σημασία της Μάχης στο Χαλέπι;

ΤΣ: Ο Άσαντ και η Ρωσία προσπαθούσαν να απομακρύνουν τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες. Ποιοι είναι αυτοί οι αντάρτες; Ποιος τους χρηματοδοτεί και τους οπλίζει; Η CIA, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία. Δεν υπήρχε λόγος να καταστραφεί το Χαλέπι. Καταστράφηκε γιατί ο αμερικανικός συνασπισμός χρηματοδοτεί μια αντικυβερνητική εξέγερση σε μια άλλη χώρα. Σύμφωνα με το καταστατικό του ΟΗΕ, το οποίο μελετώ αρκετά συχνά, αυτή η συμπεριφορά απαγορεύεται από το Διεθνές Δίκαιο.

ΣΣ: Επιστρέφουμε οπότε στην Ευρώπη και στο Προσφυγικό.

ΤΣ: Πείτε μου έναν ευρωπαίο πολιτικό που έκανε αυτήν την ερώτηση. Η όλη συζήτηση στην Ευρώπη περιορίζεται στο κατά πόσο οι πρόσφυγες πρέπει να ενσωματωθούν ή να παραμείνουν στην Τουρκία. Κανένας δεν θέτει το πιο καίριο ερώτημα: γιατί ξέσπασε αυτός ο πόλεμος;

4. Ο Τραμπ και η Δύση→

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News