Σκέφτηκα πώς είναι να είσαι η Αθηνά Ωνάση. Πώς είναι να περνάς τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής σου με μια μάνα που αφήνεται στις αδυναμίες της, αδυνατώντας να ισορροπήσει τον εαυτό της για να σταθεί δίπλα σου όταν τη χρειάζεσαι πιο πολύ. Μια μάνα που τελικά πεθαίνει επειδή δεν αντέχει το βάρος της ζωής.

Σκέφτηκα πώς είναι να μεγαλώνεις με μια μητριά. Που λέει ο λόγος δηλαδή, με νταντάδες ουσιαστικά μεγαλώνεις και με μια μητριά από δίπλα, για χάρη της οποίας ο πατέρας σου χώρισε τη μάνα σου ρίχνοντάς της σε κενό απελπισίας. Αυτή τη μητριά όπως φαίνεται ο πατέρας σου την αγάπησε. Ενώ τη μάνα σου μπορεί να μην την αγάπησε και καθόλου, ίσως την ήθελε μόνο για τα λεφτά της. Τα υπερβολικά πολλά λεφτά της.

Πώς να είναι άραγε όταν αρχίζεις να τα αντιλαμβάνεσαι όλα αυτά, να τα διαβάζεις σε δημοσιεύματα και να τ’ ακούς σε εκπομπές που αναλύουν διεξοδικά την περίπτωσή σου, καθότι είσαι και μια απ’ τις πιο πλούσιες κληρονόμους του κόσμου; Λογικά, κάπου εκεί στην πρώτη εφηβεία, παθαίνεις το πρώτο σοκ. Κι όσο περισσότερο καταλαβαίνεις τα τραγικά κομμάτια που συγκροτούν την ύπαρξή σου, τόσο πιο σοκαρισμένος αισθάνεσαι.

Ξαφνιάζονται όλοι και προσπαθούν να βρουν γιατί χώρισες, γιατί δεν στέριωσες, γιατί δεν βρήκες την ευτυχία. Μα, πώς να την βρεις; Σου λείπει ένα βασικό συστατικό που τη φέρνει: η ισορροπία

Πώς θα κουβαλήσεις τόσο βαρύ φορτίο; Ή θα το ρίξεις στα ναρκωτικά ή θ’ αφοσιωθείς κάπου. Στην ιππασία ας πούμε. Θα περνάς όλη τη μέρα σου με τ’ άλογα γιατί δεν αντέχεις να περνάς τη μέρα σου με τους ανθρώπους. Και σ’ ένα training camp, εκεί γύρω στα 17, θα γνωρίσεις έναν τύπο και θα τον ερωτευτείς τρελά. Αλλά αντί να ρουφήξεις τον έρωτα χωρίς δεσμεύσεις, όπως οι άνθρωποι της ηλικίας σου, εσύ αποφασίζεις να παντρευτείς. Μ’ έναν τύπο που κατά 99,9%, σε θέλει για τα λεφτά σου. Είναι σύμπτωση που ο πατέρας σου δεν τον ήθελε; Μήπως γιατί κατάλαβε ότι του μοιάζει;

Και ύστερα από 11 χρόνια γάμου, χωρίζεις. Και ξαφνιάζονται όλοι και προσπαθούν να βρουν γιατί χώρισες, γιατί δεν στέριωσες, γιατί δεν βρήκες την ευτυχία. Μα, πώς να την βρεις; Σου λείπει ένα βασικό συστατικό που τη φέρνει: η ισορροπία. Κι αυτήν δεν μας τη δίνουν τα πλούτη, αυτήν τη μπολιάζουν μέσα μας οι γονείς λίγο-λίγο. Άμα δεν την ενσταλάξουν μέσα μας αυτοί, κι άμα δεν βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει, τότε άστα να πάνε. Δύσκολα πάει κάτι σωστά στη ζωή μας.

Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, πολύ σωστά το είπε όποιος το είπε. Δες τη θλιμμένη, χλωμή και πια χωρισμένη, ζάμπλουτη κληρονόμο. Είναι η προσωποποίηση του ρητού.

Είναι φρίκη να σε λένε Αθηνά Ωνάση. Είναι φρίκη να είσαι μόνος σου στον κόσμο, εσύ και τα πλούτη σου. Για τα οποία και μόνο μοιάζει να σε θέλουν όλοι, εκτός ίσως απ’ τα άλογά σου.

ΥΓ. Δεν ξέρω αν έγραψα εγώ με μελοδραματικό ύφος ή αν είναι μελοδραματική η ιστορία αυτής της κοπέλας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News