Υπάρχουν ακόμα εφηβικά λευκώματα ή όλα απαντώνται πια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Δεν ξέρω. Εκείνο που σίγουρα θυμάμαι είναι πως σταθερά η τρίτη ή η τέταρτη ερώτηση στα λευκώματα της εφηβείας μου, ήταν «Πιστεύετε στον έρωτα με την πρώτη ματιά;»… Εντάξει, δεν είναι ότι κοιμόμουν και ξυπνούσα με τον προβληματισμό αλλά δεν κρύβω ότι το να μου βάλεις την ερώτηση γραμμένη σε χαρτί και να περιμένεις την γραπτή απάντησή μου, δεν είναι κάτι το εύκολο για μένα. Στην εφηβεία βέβαια παραήμουν αντισυμβατική, δεν ήξερα ότι το μέλλον μου έκλεινε το μάτι σχεδόν εκδικητικά…

Οι απαντήσεις μου εξυπνακίστικες, τύπου: «Σήμερα ναι, όλο το 24 ωρο» ή «Πιστεύω στον έρωτα πριν την πρώτη ματιά» και τέτοια χαζά. Χαζά όπως το γράφω. Αυτά βέβαια ως την μέρα που δίχως άλλο τον νίκησα… Τι εννοώ; Τον αποκωδικοποίησα. Κτήμα μου και εξίσωσή μου!

Οι Αγγλοι θα έβαζαν τα πράματα στη θέση τους καλύτερα. Ο έρωτας με την πρώτη ματιά είναι «this very moment» και είναι η ίδια και για τους δύο. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ο έρωτας είναι σαν ένα ατύχημα. Είναι το να είσαι συνεπής στο ραντεβού με την κακιά ώρα. Είναι μια στιγμή στην πολύ πρώτη συνάντηση που γίνεται το «τσαφ». Οχι όλη η πολύ πρώτη συνάντηση.

Aν όλη η ζωή προσδιορίζεται από διάρκειες, ας είναι ο έρωτας η διάρκεια που λείπει. Ας είναι αυτό που κυνηγάς και που κερδίζεις ζωές σαν σε video game, κάθε φορά που τo κατακτάς

Είναι ακανόνιστος ο έρωτας. Ξαφνικός σαν τον λόξιγκα. Και είναι αλήθεια… όχι μόνο δεν κρατά για πάντα, αμφιβάλλω αν κρατά και για πολύ. Στις καλές των περιπτώσεων δίνει σκυτάλη στην αγάπη. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ πως ο έρωτας είναι το ορεκτικό μιας υπέροχης συμβίωσης. Είναι κάτι ακόμα πιο πίσω απ’ το ορεκτικό. Είναι η όρεξη για το ορεκτικό. Το μπαχαρικό που θα ερεθίσει την όρεξή σου.

Τέλος πάντων δεν είναι ο πυροβολισμός της εκκίνησης, μα η στιγμή που το δάχτυλο θα αγγίξει τη σκανδάλη. Πόση διάρκεια μπορεί να έχει η συνειδητοποίηση ενός αρώματος (του μπαχαρικού) ή ακόμη ακόμη η αίσθηση του δαχτύλου πάνω στην κρύα σκανδάλη του όπλου; Oχι μεγάλη. Και ίσως καλύτερα δηλαδή. Γιατί αν όλη η ζωή προσδιορίζεται από διάρκειες, ας είναι ο έρωτας η διάρκεια που λείπει. Ας είναι αυτό που κυνηγάς και που κερδίζεις ζωές σαν σε video game, κάθε φορά που τo κατακτάς.

Κοιτώ τον μετρητή των λέξεων. 365 λέξεις –όσες οι μέρες ενός έτους- και ακόμα δεν έχω πει αν πιστεύω στον έρωτα με την πρώτη ματιά. Φυσικά δεν θα απαντήσω. «Πιστεύω εις ένα Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων». Αλήθεια… τι πιο ερωτικό από αυτό αν δεν ξέρεις τη συνέχεια;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News