Το Politico για τη μοναξιά ενός κομματικού συνεδρίου / Οι Financial Times για τον κίνδυνο του Rexit / Το Vox για μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί / Η Boston Globe για τις κρατικές υπηρεσίες που εξοπλίζονται σαν αστακοί / Και το New Scientist…
  • Politico

    Κανένας για τον «βρώμικο Ντόναλντ»

    Στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών το 2012 είχε μιλήσει ως προσκεκλημένος – προκαλώντας την έκπληξη πολλών – ο «βρώμικος Χάρι», δηλαδή ο Κλιντ Ιστγουντ. Στο φετινό συνέδριο, όμως, φαίνεται ότι κανένας δεν θέλει να μιλήσει για τον «βρώμικο Ντόναλντ». Το συμπέρασμα ανήκει στο Politico, η συντακτική ομάδα του οποίου επικοινώνησε με «περισσότερους από πενήντα από τους πιο σημαντικούς κυβερνήτες, γερουσιαστές και βουλευτές των Ρεπουμπλικανών» προκειμένου να διακριβώσει εάν ενδιαφέρονται να μιλήσουν στο συνέδριο του Κλίβελαντ όπου θα στεφθεί κι επισήμως προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών ο Ντόναλντ Τραμπ.

    Παρά το γεγονός ότι οι προσκλήσεις θεωρούνται πολύτιμες (η καριέρα του Ομπάμα ξεκίνησε το 2004 από μια keynote speech στο συνέδριο των Δημοκρατικών), «τώρα είναι ελάχιστοι εκείνοι που δήλωσαν ότι είναι διατεθειμένοι να μιλήσουν, ενώ άλλοι είπαν πως δεν προβλέπεται στο πρόγραμμά τους ή ότι δεν θέλουν ή ακόμη και ότι δεν έχουν καμία διάθεση να πάνε στο Κλίβελαντ». Κάποιος είπε ότι θα βρίσκεται σε οικογενειακές διακοπές εκείνη την περίοδο, άλλος ότι θα απαντήσει αρνητικά ακόμη και αν τον προσκαλέσει ο ίδιος ο Τραμπ. Και τι σκέπτεται να κάνει αυτός ο τελευταίος; Να προσφέρει το βήμα σε σταρ του αθλητισμού και – κυρίως – στα παιδιά του, Ιβάνκα, Ερικ και Ντόναλντ Τζούνιορ.

    Κι όπως φαίνεται, ο «βρώμικος Χάρι» αποκλείεται να «καθαρίσει» και πάλι.

  • Financial Times (έκδοση με συνδρομή)

    Η λύση είναι μονόδρομος

    Θα είναι ο Ματέο Ρέντσι ο επόμενος που θα κάνει το μεγάλο λάθος μετά τον Ντέιβιντ Κάμερον; Αυτό φοβάται ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου των Financial Times. «Ο Ρέντσι έχει πει ότι θα παραιτηθεί σε περίπτωση που χάσει το δημοψήφισμα του ερχόμενου Οκτωβρίου για την συνταγματική αναθεώρηση. Εάν το κάνει θα έχει διαπράξει ένα λάθος ανάλογων διαστάσεων με αυτό του Κάμερον» σημειώνει ο γερμανός αρθρογράφος.

    Σύμφωνα με τον Μίνχαου, το Brexit θα επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη της ιταλικής οικονομίας, καθώς και στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα. Αλλά οι επιπτώσεις του ιταλικού δημοψηφίσματος μπορεί να είναι ακόμη χειρότερες. Είτε παραιτηθεί ο Ρέντσι είτε αποφασίσει να ζητήσει νέες εκλογές, εκείνος που θα επωφεληθεί θα είναι το Κίνημα των 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα ζήτησε δημοψήφισμα για το ευρώ. Κι αν οι Ιταλοί ψηφίσουν έξοδο; «Τότε θα κατέρρεε η ευρωζώνη μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα».

    Δεν υπάρχει διέξοδος λοιπόν; Ναι, αλλά είναι μόνο μία: «Οι ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά να κάνουν αυτό που δεν κατάφεραν να κάνουν το 2008: να λύσουν τις πολλαπλές κρίσεις της ΕΕ αντί θα προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν. Κι αυτό απαιτεί την πολιτική ένωση την χωρών της ευρωζώνης». Εύκολο; Καθόλου. Αλλά ποιος είπε ότι οι κρίσεις λύνονται εύκολα;

     

  • Vox

    Κάποιος να εξηγήσει

    Για το Brexit έχουν γραφτεί πολλά και έχουν ειπωθεί ακόμη περισσότερα. Πώς όμως να εξηγήσεις σε ένα παιδί κάτι θα το αφορά άμεσα σε λίγα χρόνια; Το Vox επιχείρησε να το κάνει με σκίτσα. «Δεν είναι τόσο εύκολο να καταλάβει κανείς πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο και γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να κάνει αυτήν την επιλογή» γράφει το Vox. Τα σχέδια θυμίζουν Lego και συνοδεύονται από ερωτήσεις και απαντήσεις που διατυπώνονται με απλά λόγια. «Γιατί υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ενωση;». Η συντακτική ομάδα πιάνει από κει το νήμα για να περιγράψει όλη αυτή τη διαδρομή που οδήγησε στην απόφαση της 23ης Ιουνίου. Είναι αναμφίβολα μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί. Γιατί όλα αυτά τα παιδιά θα έρθουν αντιμέτωπα με τις συνέπειες μιας απόφασης που έλαβε όχι η προηγούμενη γενιά (οι σημερινοί νέοι ψήφισαν υπέρ της παραμονής) αλλά η ακόμη μεγαλύτερη.

  • The Boston Globe (έκδοση με συνδρομή)

    Πυροβολούν τα σύννεφα;

    Μα πραγματικά πιστεύει κανείς ότι η Αμερική θα ξεμπερδέψει ποτέ με τα όπλα; Οσο ρομαντικός κι αν είναι, δεν έχει παρά να διαβάσει αυτήν την έρευνα της Boston Globe για να πειστεί για το αντίθετο. Γιατί δεν είναι μόνο οι απλοί πολίτες – ή πολλοί από αυτούς – που αρνούνται να εγκαταλείψουν το περίφημο δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Είναι και σχεδόν όλες οι κρατικές υπηρεσίες που εξοπλίζονται σαν αστακοί. Η CIA, το FBI και τη NSA; Όχι. Εδώ μιλάμε για υπηρεσίες που δεν έχουν λόγο να σκοτώσουν ούτε κουνούπι. Όπως, για παράδειγμα, η υπηρεσία ελέγχου της υγείας των ζώων και των φυτών του αμερικανικού υπουργείου Υγείας. Η οποία από το 2006 έως το 2014 δαπάνησε κάπου 4,8 εκατομμύρια δολάρια για να προμηθευτεί με πιστόλια, αυτόματα όπλα, υγρά εκρηκτικά, αλεξίσφαιρα γιλέκα και δακρυγόνα. Και δεν είναι η μόνη. Η υπηρεσία τροφίμων και φαρμάκων έχει δαπανήσει 815.000 δολάρια σε όπλα παρά το γεγονός ότι οι αρμοδιότητές της είναι μόνο διοικητικές. Στην κορυφή της λίστας με τις πιο εξοπλισμένες υπηρεσίες βρίσκει κανείς την υπηρεσία βετεράνων πολέμων με 11,7 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ένα εκατομμύριο δολάρια έχει δαπανήσει ακόμη και η μετεωρολογική υπηρεσία. Μα τι κάνουν; Πυροβολούν τα σύννεφα;

     

  • New Scientist

    Λίγοι και καλοί

    Δεν ισχύει μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για τους μαϊμούδες: όσο περνούν τα χρόνια, τόσο αυτά τα πρωτεύοντα θέλουν να κάνουν παρέα με «λίγους και καλούς». Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι ερευνητές παρατηρώντας τη συμπεριφορά μιας ομάδας μακάκων σε ένα φυσικό πάρκο της νότιας Γαλλίας. «Οπως και οι άνθρωποι, έτσι και οι μαϊμούδες όσο γερνούν τόσο περνούν τον χρόνο τους με άτομα που αισθάνονται μεγαλύτερη οικειότητα». Η Τζούλια Φίσερ, επικεφαλής της μελέτης, υποστηρίζει ότι «οι μεγαλύτερες σε ηλικία μαϊμούδες δεν συμπαθούν πολύ τις κοινωνικές επαφές επειδή οι ‘κοινωνικές υποχρεώσεις” τους προκαλούν στρες κι επομένως τις αποφεύγουν». Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι εάν οι μαϊμούδες έχουν αίσθηση του τέλους που έρχεται ή εάν ο αυτός ο μηχανισμός της απομάκρυνσης από την πολλή συνάφεια του κόσμου έχει βιολογικές ρίζες. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις:  μαϊμούδες που, όπως μερικοί άνθρωποι, παραμένουν ζωηρές και κοινωνικές έως τα βαθιά τους γεράματα.




text
  • Να προκηρύξουμε ένα βραβείο ειλικρίνειας για τον υποψήφιο που δεν θα πει ούτε λέξη για την Ευρώπη


    20 Απριλίου 2024, 10:40