Πήγαμε για μπάνιο, παιχνίδι ανελέητο στον ήλιο. Παίζαμε ψαράκι, γέλιο γάργαρο, ανέμελο, πηγαίο. Μάτια ίδια με τη θάλασσα μετά από τις βουτιές. Χωρίς φλαμίνγκο το μπάνιο. Μόνοι μας, γεμάτοι εμπειρίες ματιάς, με ψυχή κάτασπρη.

Μετά στα βράχια για πεταλίδες με τον καπετάνιο που κολύμπαγε σαν δελφίνι σε συνδιασμό με καρχαρία. Αδάμαστος, μοναδικός. Βγάζαμε τις πεταλίδες για πιλάφι με θαλασσινό νερό.  Είχα που να μοιάσω γι αυτό είμαι περήφανη.

Τα βερίκοκα και οι γιαρμάδες σε σακουλάκι με πέτρα μέσα στη θάλασσα μάς περιμένανε για κολατσιό. Μετά όλοι μαζί στο μοτοποδήλατο και βουρ για δροσιές με το λάστιχο στην αυλή. Συνέχεια με παγωτό. Σινεμά ο παράδεισος, σκηνοθέτης ο Ύψιστος.

Γεύση αλμυρή, ανάμνηση μέλι. Παραμένω σε αυτή τη θάλασσα, χωρίς ξαπλώστρες και μουσικές, με το γέλιο να ακούγεται δυνατά και το βερίκοκο να δίνει χρώμα στη  ζωή μου.

Τάρτα βερίκοκο

Υλικά

Για την κρέμα

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News