Ας θυμηθούμε τι συνέβαινε στην Ευρώπη τέτοιες ημέρες πριν από πέντε χρόνια.

Οι οικονομίες έκαναν τα πρώτα βήματα εξόδου από την στενωπό της παγκόσμιας κρίσης του 2008. Είχαμε τρεις χώρες σε μνημόνια, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, που ήταν σε χειρότερη κατάσταση από όλες και σχεδόν στην πόρτα εξόδου από το ευρώ· θα συμπαρέσυρε μαζί της όλο το οικοδόμημα;

Είχαμε την Ισπανία και την Ιταλία με spread στα ύψη να αγωνίζονται να κρατηθούν και αυτές μακριά από το ενδεχόμενο διάσωσης, την οποία δεν θα άντεχε η Ευρώπη ούτε καν για τη μία μόνο από τις δύο, πόσω μάλλον και  για τις δύο.

Είχαμε το κοινό νόμισμα να κλυδωνίζεται και αρκετούς να προβλέπουν ότι το μέλλον του δεν θα ήταν ρόδινο.

Η αντίδραση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι ήλθε με μια ομιλία στο Λονδίνο στις 26 Ιουλίου 2012 – πολλές παρεμβάσεις αυτού του τύπου γίνονται εξάλλου σε έναν μάλλον αναπάντεχο τόπο και χρόνο (δείτε το βίντεο επάνω).

Για την σταθερότητα του ευρώ, τόνισε ο Ντράγκι,  η ΕΚΤ θα έκανε «whatever it takes», «ο,τιδήποτε χρειαστεί». Και όπως μας διαβεβαίωσε, η ΕΚΤ έχει πολλά και ισχυρά μέσα στη διάθεσή της και στο πλαίσιο της εντολής της.

Ο κοφτός τρόπος της αγγλικής -και μάλλον λαϊκής- φράσης προκάλεσε τεράστια εντύπωση στις αγορές – εκεί βεβαίως που έπρεπε να σταλεί το μήνυμα.

Στους επόμενους μήνες ο Ντράγκι και η ΕΚΤ ξεδίπλωσαν την πολιτική τους, παρά τις αντιρρήσεις που εκφράζονταν κατά καιρούς για τις λεπτομέρειες της πολιτικής αυτής από ισχυρούς παίκτες, όπως τη Γερμανία.

Σε πρώτο χρόνο, γράφει η γαλλική Les Echos, η παρέμβαση του Ντράγκι έγινε με ένα ανέξοδο όπλο, τις λέξεις. Το μήνυμα ήταν καθαρό: «όσο στοιχηματίζετε με το μέλλον της ευρωζώνης και του ευρώ, θα βρείτε απέναντι σας την ΕΚΤ».

Σε δεύτερο, τα αποτελέσματα ήταν άμεσα: τα επιτόκια δανεισμού έπεσαν αμέσως, τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια πήραν την ανιούσα. Η ΕΚΤ κατέβασε σταδιακά στο μηδέν τα επιτόκια, σχεδίασε ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά είχε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του επίμονου αποπληθωρισμού.

Πιθανόν έχει και άλλα σχέδια στο συρτάρι της, αν και η κατάσταση  πέντε χρόνια μετά το «whatever it takes» έχει γενικά εξομαλυνθεί. Οχι για όλους, βέβαια…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News