Είναι το δεύτερο -σε χρονική σειρά- από τα τέσσερα ετήσια Major τουρνουά του τένις. Το μοναδικό που διεξάγεται σε χωμάτινη επιφάνεια και, ίσως, το πιο δύσκολο για τους αθλητές. Ρωτήστε και τον «βασιλιά» του σπορ, τον Ρότζερ Φέντερερ. «Βρόμικο», αργό και συναρπαστικό. Ενα από τα κορυφαία αθλητικά γεγονότα της χρονιάς, σε όλα τα σπορ.

Το Γαλλικό Οπεν ανοίγει τις πύλες του σήμερα (Κυριακή), στις ανακαινισμένες εγκαταστάσεις του «Roland Garros», και θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των πιστών του αθλήματος έως τις 5 Ιουνίου. Φέτος, μάλιστα, θα είναι ιδιαιτέρως γενναιόδωρο: θα μοιράσει πριμ – ρεκόρ συνολικού ύψους 32 εκατομμυρίων δολαρίων. Επειδή θα είναι και τα έσοδά του πρωτοφανή, χάρη στην εξαιρετική ανταπόκριση των χορηγών. Η κρίση δεν «αγγίζει» τις κορυφαίες ρακέτες του κόσμου.

Πολλοί το γνωρίζουν ως «Roland Garros», όμως ελάχιστοι θα μπορούσαν να φανταστούν οτι ο «νονός» του, ο Ρολάν Γκαρός, δεν ήταν κάποιος διάσημος γάλλος τενίστας της εποχής του – παρά ένας πιλότος που δεν είχε ποτέ, καμιά σχέση με το τένις. Ηταν ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε πάνω από τη Μεσόγειο (από τη Γαλλία στην Τυνησία), το 2013, και μετέπειτα ήρωας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που έπεσε στο καθήκον, τον Οκτώβριο του 1918. Για να τον τιμήσει, η Γαλλία έδωσε το όνομά του -το 1920- στο περίφημο ανά τον κόσμο τουρνουά.

Το λένε και «τουρνουά του Ράφαελ Ναδάλ». Αυτός, ναι, είναι τενίστας -από τους κορυφαίους των ημερών μας- ο οποίος τα τελευταία χρόνια το έχει σημαδέψει με τις επιδόσεις του. Με εξαίρεση το 2009, όταν ο «βασιλιάς» Ρότζερ Φέντερερ είχε κατακτήσει τον τίτλο (τον μοναδικό του στο Παρίσι), ο ισπανός είναι ο πολυνίκης (στο απλό των ανδρών) με εννέα κατακτήσεις.

Χρονολογείται από το 1891 και φιλοξενεί ξένους παίκτες από το 1925, όμως γιγαντώθηκε και έγινε παγκοσμίως γνωστό μετά το 1968, που μετατράπηκε σε τουρνουά για επαγγελματίες. Εκτοτε, στο χώμα του έχουν δώσει τις παραστάσεις τους μυθικά ονόματα του αθλήματος: ο σουηδός Μπγιόρν Μποργκ των οκτώ τροπαίων (1974-1981), ο συμπατριώτης του Ματς Βίλαντερ, ο Ιβάν Λεντλ, ο Αντρέ Αγκάσι, ο Τζίμι Κούριερ, ο Γιανίκ Νοά… Δεν θα το πιστέψετε, αλλά ο Νοά είναι ο μοναδικός γάλλος τενίστας που κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλητής στα κορτς της πατρίδας του: το 1983, όταν νίκησε τον Βίλαντερ.

Στις γυναίκες, το «Coupe Suzanne Lenglen» (έτσι λέγεται το τρόπαιο που απονέμεται στις πρωταθλήτριες του τουρνουά, προς τιμήν της γαλλίδας τενίστριας των 20’s Σουζάν Λενγκλέν) το έχουν σηκώσει στον ουρανό του Παρισιού περισσότερες φορές από οποιαδήποτε άλλη, η Κρις Εβερτ (1974-1986) και η Στέφι Γκραφ (1987-1999).

Ο Ναδάλ θα επιδιώξει να επιστρέψει στον θρόνο του. Διότι πέρυσι, του έκοψε τον δρόμο προς τον τίτλο ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Κι εκεί που όλοι πίστευαν ότι ο κορυφαίος τενίστας της εποχής θα έφτανε -επιτέλους- στο Career Grand Slam, κατακτώντας και τα τέσσερα Major τουρνουά, εμφανίστηκε… κάποιος Σταν Βαβρίνκα και τον νίκησε στον τελικό. Φαντάζει απίθανο, ο «Νόλε» να ολοκληρώσει την καριέρα του χωρίς τον τίτλο του Γαλλικού Οπεν. Φέτος, άραγε, θα είναι η χρονιά του; Πάντως με τον Ναδάλ μπορεί να συναντηθούν στους ημιτελικούς.

«Κανονικά», φαβορί θα ήταν ο Ρότζερ Φέντερερ, αν και στο Γαλλικό Οπεν έχει κατακτήσει το τρόπαιο μόνο το 2009. Αλλά, για πρώτη φορά έπειτα από 17 χρόνια, ο 34χρονος ελβετός με τους συνολικά 16 τίτλους -τέσσερις στη Μελβούρνη, πέντε στη Νέα Υόρκη κι επτά στο Λονδίνο- δεν θα εμφανιστεί σε Grand Slam, λόγω τραυματισμού. Η απουσία του είναι μεγάλο πλήγμα γι’ αυτή τη γιορτή του τένις, που «έχασε» και τον Γκαέλ Μονφίς. Φέντερερ δεν τον λες, όμως είναι ο αγαπημένος του γαλλικού κοινού.

Η τελευταία φορά που διεξήχθη κάποιο από τα τέσσερα σπουδαιότερα τουρνουά του τένις χωρίς τον «βασιλιά», ήταν το 1999, όταν έλειψε από το Αμερικανικό Οπεν. Εκτοτε ο Φέντερερ μετράει 65 διαδοχικές παρουσίες, αριθμός αδιανόητος αν σκεφτεί κανείς τις ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις που έχει -πλέον- ο πρωταθλητισμός στο τένις. Ακόμη και ο Ναδάλ, που είναι κατά μια πενταετία νεώτερος, αυτόν τον καιρό προσπαθεί να συνέλθει από τα αλλεπάλληλα προβλήματα που αντιμετώπισε προσφάτως.

Για τον Φέντερερ, πάντως, η σεζόν… στράβωσε από την αρχή. Αμέσως μετά το Αυστραλιανό Οπεν χτύπησε σοβαρά στο γόνατο (ενώ ετοίμαζε το μπάνιο για τα παιδιά του) και έμεινε εκτός δράσης για περίπου δύο μήνες. Μόλις γύρισε στα κορτς, ταλαιπωρήθηκε από στομαχικές διαταραχές. Γι’ αυτό έλειψε από το Μαϊάμι, τον περασμένο Μάρτιο. Πριν από μερικές ημέρες, στη Μαδρίτη, ο 34χρονος τενίστας τραυματίστηκε στην πλάτη, στη διάρκεια της προπόνησης. Στη Ρώμη δοκίμασε τις δυνάμεις του, όμως αποκλείστηκε μόλις στον τρίτο γύρο. Μπορεί να πιάσει ξανά τη ρακέτα στην Στουτγάρδη, τον Ιούνιο. Μπορεί και όχι. Διότι ο ελβετός γνωρίζει πως έρχεται ένα δύσκολο καλοκαίρι, με Ολυμπιακούς Αγώνες -πέραν του Ουίμπλεντον και του Αμερικανικού Οπεν- όπου σκοπεύει να δηλώσει συμμετοχή και στο διπλό.

Τζόκοβιτς και Ναδάλ, λοιπόν. Ο Τζόκοβιτς, Νο1 της κατάταξης και τρεις φορές φιναλίστ (2012, 2014, 2015) καταδιώκει τον μοναδικό τίτλο σε Grand Slam που δεν έχει καταφέρει να κερδίσει. Μέχρι την αρχή της «χωμάτινης σεζόν», παίζοντας εκπληκτικό τένις, κατέκτησε το Αυστραλιανό Οπεν, το Indian Wells και το τουρνουά του Μαϊάμι. Στο χώμα, όμως, δεν τα πηγαίνει το ίδιο καλά. Ενα άλλο πρόβλημα είναι η κλήρωση του ταμπλό: αν όλα πάνε καλά, θα κληθεί να αντιμετωπίσει στους ημιτελικούς τον Ναδάλ. Αλλά είναι… ο Τζόκοβιτς. Γι’ αυτό, είναι το φαβορί.

Ο Ναδάλ έχει μια… ερωτική σχέση με το Γαλλικό Οπεν. Ταιριάζουν. Το έχει κατακτήσει εννέα φορές. Αν τα καταφέρει και τώρα, τον περιμένει μια θέση στην ιστορία: κανείς άλλος τενίστας δεν έχει πάρει 10 φόρες το ίδιο τρόπαιο. Αν και κυριαρχεί στις χωμάτινες επιφάνειες, δεν βρίσκεται στα καλύτερά του. Πάντως, η απουσία του Φέντερερ τον ευνοεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.

Υπάρχουν, βεβαίως, κι άλλοι μνηστήρες του τίτλου. Ο Μάρεϊ, Νο2 της κατάταξης, έχει πάντα ένα καλό momentum όταν μπαίνει στα κορτ του Γαλλικού Οπεν, αν και δεν φημίζεται για τις ικανότητές του στο χώμα. Πριν από δυο εβδομάδες διέκοψε τη συνεργασία του με την προπονήτριά του και βρίσκεται στο Παρίσι χωρίς καθοδήγηση. Αν και οι ειδικοί του αθλήματος τον θεωρούν «μεγάλο λούζερ», ο 29χρονος σκωτσέζος δεν παύει να είναι ένας τοπ παίκτης, ο οποίος φέτος ευτύχησε να έχει και μια εξαιρετική κλήρωση.

Κανείς δεν πρέπει να αγνοεί τον Βαβρίνκα, τον περυσινό νικητή – έκπληξη και Νο4 της κατάταξης, που είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Αλλά φέτος η χρονιά δεν έχει πάει καλά για τον ελβετό, ο οποίος έχει φτάσει στους «8» μόνο σε ένα από τα έξι μεγάλα τουρνουά της σεζόν. Στο χώμα είναι καλύτερος από τους αντιπάλους που του κληρώθηκαν, όμως το δυσκολότερο είναι να ξεπεράσει τη δική του κακή κατάσταση. Δύσκολα θα καταφέρει να υπερασπιστεί τον τίτλο του.

Στο ερώτημα, αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να μπει σφήνα στα τέσσερα φαβορί (Τζόκοβιτς, Ναδάλ, Μάρεϊ και Βαβρίνκα) και να κάνει την έκπληξη, η λογική απάντηση είναι «όχι». Αλλά με τον Φέντερερ απόντα και τα υπόλοιπα «θηρία» να αντιμετωπίζουν μικρά ή μεγάλα προβλήματα, ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας μερικά ονόματα: Κέι Νισικόρι, Μίλος Ράονιτς, Νικ Κύργιος (ο εκκεντρικός 21χρονος με ελληνικές ρίζες που δείχνει να βάζει μυαλό), Ντόμινικ Τιμ και Αλεξ Ζβέρεφ. Α, και ο Φερέρ. Ισως ο καλύτερος τενίστας που δεν έχει κατακτήσει ποτέ Grand Slam, τον οποίο πρέπει να… φτύσεις αίμα για να κερδίσεις.

Στις γυναίκες, η Σερένα Ουίλιαμς που κατέκτησε τον πρώτο της φετινό τίτλο στη Ρώμη, δείχνει έτοιμη να υπερασπιστεί τον τίτλο της στο Παρίσι. Εκτός αν η Βικτόρια Αζαρένκα τη συναντήσει στους προημιτελικούς. Σε αυτή την περίπτωση, τα πάντα μπορεί να συμβούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News