Οι αγωνιστικές στις οποίες κανένας από τους τέσσερις μεγαλύτερους ελληνικούς συλλόγους δεν καταφέρνει να νικήσει, είναι πιο σπάνιες κι από τις εκλείψεις ηλίου. Η τελευταία φορά που Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έχασαν βαθμούς όλοι μαζί -χωρίς να παίζουν μεταξύ τους- ήταν πριν από δέκα χρόνια, τη σεζόν 2006-2007. Αλλά ποτέ δεν είχε συμβεί, οι «Big Four» να μην έχουν πετύχει ούτε ένα γκολ – με αντιπάλους τον Παναιτωλικό, την Ξάνθη, τη Λάρισα και τον Ηρακλή.

Αυτό το τριήμερο γίναμε… Αγγλία. Μεταξύ άλλων, η Λάρισα (που είχε φέρει 2-2 με τον Ηρακλή και είχε χάσει 2-0 από την Κέρκυρα) έκανε την πρώτη της νίκη με θύμα τον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Η Ξάνθη, η οποία προερχόταν από δυο βαριές ήττες, στάθηκε όρθια στην Τούμπα. Ο Πανιώνιος, που μετρούσε δυο νίκες με συνολικό σκορ 5-0, έχασε στο «σπίτι» του από τη Βέροια, τον κατά πολλούς πιο αδύναμο κρίκο του εφετινού Πρωταθλήματος. Ο φιλόδοξος Αστέρας Τρίπολης είναι η μοναδική ομάδα που απέμεινε χωρίς βαθμό.

Στην πρεμιέρα είχαν νικήσει και οι τέσσερις «μεγάλοι», για πρώτη φορά έπειτα από 24 χρόνια. Το μάλλον βιαστικό συμπέρασμα ήταν πως εφέτος θα έχουμε -επιτέλους- σοβαρό ανταγωνισμό στην κούρσα για τον τίτλο, με τέσσερις διεκδικητές που, όμως, απέχουν έτη φωτός απ’ όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Λάθος. Η πρώτη θέση δεν θα κριθεί στα ντέρμπι, αλλά στους «πονηρούς» αγώνες των φαβορί με τους μικρομεσαίους. Ετσι παίζεται ένα «κανονικό» πρωτάθλημα και -μέχρι στιγμής- παρακολουθούμε ένα τέτοιο για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια.

Ο υπ’ αριθμόν ένα λόγος γι’ αυτή την ευχάριστη εξέλιξη είναι η διαιτησία. Το παρατηρήσατε; Ο Παναθηναϊκός «φωνάζει» -δικαίως- για τον βοηθό που του έκοψε τρεις επιθέσεις (η μία κατέληξε σε ακυρωθέν γκολ) με ανύπαρκτα οφ-σάιντ. Ο Ολυμπιακός μοίρασε σε non-paper τα παράπονά του για τον διαιτητή στη Λάρισα, ο οποίος με τα σφυρίγματά του κατέστρεφε τον ρυθμό του. Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ ζήτησαν από ένα πέναλτι. Δεν τους δόθηκε και δεν νίκησαν.

Η ανάλυση των επίμαχων φάσεων είναι το δέντρο. Το δάσος είναι οτι, σε όλες τις περιπτώσεις, οι αμφιβολίες δεν «σφυρίχτηκαν» υπέρ των ισχυρών. Κανένας διαιτητής ή βοηθός δεν φάνηκε πρόθυμος να βγάλει τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ από τη δύσκολη θέση. Ασυνήθιστο, όμως όχι παράδοξο. Η νέα ΕΠΟ, όποτε προκύψει, θα καταρτίσει νέους πίνακες διαιτητών, βοηθών και παρατηρητών. Οπότε, όλοι προσέχουν… για να έχουν.

Ο δεύτερος λόγος γι’ αυτές τις «εκπλήξεις» είναι οτι το ποδόσφαιρο -διεθνώς- έχει αλλάξει. Με τα νέα αγωνιστικά συστήματα και τις τακτικές, που διαδίδονται και υιοθετούνται ταχύτατα -όπως κάθε μόδα- από τους απανταχού προπονητές, καμία ομάδα δεν μπορεί να νικήσει μια άλλη μόνο με τη φανέλα και τη θεωρητική ανωτερότητά της. Πρέπει να ιδρώσει, να αποδείξει την αξία της στο γήπεδο. Τα πιο πρόσφατα (από τα πολλά) παραδείγματα, τα είδαμε στο Euro της Γαλλίας, και στα πρόσφατα «στραπάτσα» της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ. Τώρα, πια, θα συμβαίνουν και στα μέρη μας, όσο -ακόμη- οι διαιτητές θα επιτρέπουν να συμβούν.

Υπάρχει και τρίτος (λόγος), που το απρόβλεπτο του αποτελέσματος τρύπωσε και στα δικά μας γήπεδα: παρά τον ενθουσιασμό των «μεγάλων» για τα καλοκαιρινά τους αποκτήματα και τα υπερ-πλήρη ρόστερ τους, τον οποίο τα ΜΜΕ προθύμως επικοινωνούν στο φίλαθλο κοινό, καμία ομάδα δεν είναι άτρωτη. Ολες έχουν τα προβληματάκια τους.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται χρόνο για να μάθει τον προπονητή του, και να τον μάθει κι εκείνος. Οι παίκτες του δεν έχουν προλάβει, καν, να γνωριστούν μεταξύ τους. Το μεγάλο του εφετινό «όπλο», ο Οσκαρ Καρντόσο, είναι -προς το παρόν- ένας ψηλός που περιφέρεται στο τερέν. Ο χρόνος θα δείξει, αν αυτή η απογοητευτική τελευταία χρονιά του στην Τουρκία -με τα επτά γκολ- ήταν απλώς μια ατυχής παρένθεση ή αν ο σκόρερ που κάποτε θαυμάζαμε, δεν υπάρχει πια.

Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει για τον προπονητή του, τον Πάουλο Μπέντο, ο οποίος προέρχεται από δυο χρόνια ανεργίας και από δυόμισι εφιαλτικούς μήνες θητείας στη βραζιλιάνικη Κρουζέιρο. Αλλά, ακόμη κι αν αυτές οι αβεβαιότητες απαντηθούν θετικά, υπάρχει και μια μελαγχολική βεβαιότητα: με Μποτία, Ντα Κόστα, Σιόβα και Βιάνα, εμφανίζει την πιο ευάλωττη αμυντική γραμμή της σύγχρονης ιστορίας του. Σε μια σεζόν που το Europa League τον υποχρεώνει στην  ταλαιπωρία του να παίζει (και να ταξιδεύει) Πέμπτη – Κυριακή.

Ο Παναθηναϊκός είναι πιο πλήρης από ποτέ -λέει- όμως αλοίμονο αν κάτι συμβεί στον Ζέκα ή στον Λεντέσμα. Στη θέση τους μπιρεί να παίξει μόνον ο Κουτρουμπής. Και, από την άλλη, διαθέτει επτά στόπερ. Αλλά, το πιο μεγάλο του πρόβλημα είναι ο προπονητής του. Ο Αντρέα Στραματσόνι ίσως να έχει διαλέξει λάθος επάγγελμα. Θα ήταν ένας εξαιρετικός τεχνικός διευθυντής. Εχει δημιουργήσει ένα πολύ καλό ρόστερ, χάρη στις γνωριμίες του και την άριστη γνώση (κυρίως) της ιταλικής αγοράς, όμως ως προπονητής δεν «πείθει». Στο Αγρίνιο αποδείχτηκε, για πολλοστή φορά, οτι αδυνατεί να βοηθήσει την ομάδα του με το κοουτσάρισμά του, όταν το παιχνίδι «στραβώνει».

Η ΑΕΚ έχει φτιάξει ενδεκάδα μεγάλων αξιώσεων, όμως όλοι διαπιστώσαμε (χθες) πόσο θα δυσκολεύεται όταν θα απουσιάζουν ο γερο-Αλμέιδα ή ο Μάνταλος. Το ίδιο θα συμβεί αν τύχει να λείψει -που θα τύχει- ο Σιμόες ή ο Γιόχανσον. Ακόμη κι αν οι «ζαριές» που έριξε με τον Αλμέιδα, τον Τσιγκρίνσκι και τον Λέσκοτ της βγουν μέχρι το τέλος, ο πάγκος της είναι η πιο μεγάλη της αδυναμία. Ιδίως στα χαφ, οι αξιόπιστες εναλκακτικές λύσεις είναι λιγοστές.

Η «γκέλα» της στο ματς με τον Ηρακλή, ίσως υποκρύπτει και ένα είδος… υψοφοβίας. Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ είχαν μόλις… σκοντάψει, και οι τρεις μαζί, για πρώτη φορά εδώ και 55 αγωνιστικές. Η ΑΕΚ γνώριζε οτι, αν νικούσε, θα επέστρεφε στην κορυφή της Σούπερ Λιγκ έπειτα από οκτώ χρόνια, οκτώ μήνες και 195 αγωνιστικές. Αλλά μπήκε στο γήπεδο νωθρή, άτολμη, αμήχανη. Αφησε να της ξεφύγει αυτή η μεγάλη ευκαιρία σχεδόν αμαχητί.

Ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει μόνο δυο σοβαρές ελλείψεις, όμως μπορεί να τις πληρώσει ακριβά: του λείπει ένας κεντρικός χαφ με ικανότητα στις κατά μέτωπον επιθέσεις, κι ένας δεύτερος φορ με έφεση στο σκοράρισμα πίσω από τον Κλάους Αθανασιάδη. Η νίκη, στο ματς με την Ξάνθη, δεν χάθηκε μόνον από ατυχία, αλλά και από έλλειψη αποτελεσματικότητας. Ο Ροντρίγκες και ο Κάμπος είναι δυο ταχύτατοι εξτρέμ, ικανοί να σμπαραλιάσουν την αντίπαλη άμυνα, όμως στον εκτελεστικό τομέα είναι απογοητευτικοί. Αν απουσιάσει ο Αθανασιάδης, ο μοναδικός «καθαρός» σέντερ φορ στο ρόστερ είναι ο Μάμε Τιάμ. Ενα άλλο ζητούμενο είναι, το κατά πόσον ο ΠΑΟΚ θα καταφέρνει να ξεπερνά ανώδυνα την παραδοσιακή του εσωστρέφεια, στις αποτυχίες που αναπόφευκτα θα έρθουν.

«Ματσάρες» μην περιμένετε πολλές, ούτε εφέτος, όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι παιχνίδι επίδειξης υψηλής τεχνικής. Μπορεί να γίνει ελκυστικό, ακόμη κι αν η ποιότητά του δεν ενθουσιάζει. Αρκεί να είναι ανταγωνιστικό, απρόβλεπτο, να παίζεται σε ένα περιβάλλον που θα επιτρέπει σε όλες τις ομάδες να διεκδικούν τη νίκη, σε κάθε αγώνα. Αρκεί να μην… απαγορεύονται οι εκπλήξεις. Ακόμη κι αν -για τους πολλούς- είναι δυσάρεστες.

Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ συγκεντρώνουν -όλοι μαζί- το 90% (και βάλε) των ποδοσφαιρόφιλων της χώρας. Κανείς τους δεν νίκησε. Κι όμως, σήμερα ξύπνησαν χαρούμενοι πολύ περισσότεροι από δέκα στους εκατό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News