Στα τέλη του περασμένου Ιουλίου ο Σαμ Αλαρντάις κέρδισε μια θέση που όλοι οι συνάδελφοί του θα… σκότωναν για να την πάρουν: του προπονητή της εθνικής ομάδας της Αγγλίας. «Αυτή είναι η δουλειά που πάντα ήθελα. Για μένα, είναι το καλύτερο πόστο στο αγγλικό ποδόσφαιρο», είχε εξομολογηθεί. Υπέγραψε συμβόλαιο δύο ετών με ετήσιες αποδοχές (χωρίς τα μπόνους) περίπου 3,5 εκατ. ευρώ. Αν και δεν έχουν δει προκοπή εδώ και δεκαετίες, οι Αγγλοι πληρώνουν καλύτερα από κάθε άλλον τους ομοσπονδιακούς τους τεχνικούς. Φαίνεται, όμως, πως του Αλαρντάις δεν του έφταναν. Ηθελε να βγάλει περισσότερα.

Ως χαρακτήρας ο 61χρονος προπονητής ήταν ανέκαθεν κυκλοθυμικός, παρορμητικός, επιπόλαιος και «χοντρόπετσος». Είχε εμπλακεί σε αμέτρητους καυγάδες με πολλούς και διάφορους -ακόμη και με τον Μουρίνιο- όμως αυτή η «τρέλα» του τον είχε βοηθήσει να καταφέρει σημαντικά πράγματα στις ομάδες από τις οποίες πέρασε. Γι’ αυτό, άλλωστε, τον εμπιστεύτηκε η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Αλλά τώρα, τον κατέστρεψε.

Πόσο μυαλό μπορεί να έχει κάποιος, ο οποίος εξηγεί σε ανθρώπους που μόλις γνώρισε, πώς θα μπορούσαν να παρακάμψουν τους «ηλίθιους» κανονισμούς της ομοσπονδίας για τις μετεγγραφές παικτών, και ειρωνεύεται μπροστά τους τον προκάτοχό του και συνεργάτες του; Απίστευτη κουταμάρα. Αλλά, και τι ατυχία… Οι «επιχειρηματίες από την Κίνα και τη Σιγκαπούρη», με τους οποίους συνομίλησε μπροστά σε μια κρυφή κάμερα, ήταν -στην πραγματικότητα- δημοσιογράφοι της βρετανικής εφημερίδας Daily Telegraph, που παρίσταναν τους επενδυτές για να τον παγιδέψουν. Ο Αλαρντάις έκανε την αποστολή τους πολύ πιο εύκολη απ’ όσο θα περίμεναν.

Οι οδηγίες του «Big Sam» προς τους δήθεν επενδυτές από την Απω Ανατολή, για να εξαπατήσουν την αγγλική ομοσπονδία, έγινε πρωτοσέλιδο σε όλη τη χώρα. Το αμαρτωλό βίντεο τον έχει καταγράψει να τους λέει, μεταξύ άλλων: «Το θέμα της ιδιοκτησίας παικτών από τρίτους δεν αποτελεί πρόβλημα. Είναι κάτι που γίνεται επί χρόνια. Μπορείτε να παρακάμψετε τους κανονισμούς. Τα πολλά χρήματα είναι εδώ. Πρέπει μόνο να βεβαιωθείτε οτι θα έχετε την ιδιοκτησία και του ατζέντη, όχι μόνον του παίκτη. Σχεδιάστε το πλάνο, κι εγώ πετάω κάποια στιγμή στο Χονγκ Κονγκ ή στη Σιγκαπούρη, μένω στο ξενοδοχείο, συναντώ αυτούς τους τύπους, τα λέμε και γυρίζω πίσω έπειτα από κάποιες μέρες».

Γιατί τέτοια προθυμία να τους εξυπηρετήσει; Επειδή του έταξαν 460.000 ευρώ, τα οποία θα του έδιναν -τάχα- για να ταξιδέψει στην Απω Ανατολή και να μιλήσει για ποδόσφαιρο. Πάνω στη μεγάλη του χαρά για την τόσο αποδοτική συμφωνία που (πίστεψε οτι) είχε κλείσει, άνοιξε το στόμα του και δεν ήξερε τι έλεγε.

• Για τον Ρόι Χότζσον, τον προκάτοχό του, είπε πως δεν έχει προσωπικότητα και πως, όταν μιλάει, όλοι πάνε για ύπνο. Μάλιστα, τον αποκαλεί… Γόι (αντί για Ρόι), κοροϊδεύοντάς τον που δεν μπορεί να προφέρει σωστά το «ρ».
• Για τον Γκάρι Νέβιλ, που ήταν βοηθός του Χότζσον, ανέφερε πως ήταν κακή επιρροή και σχολίασε: «Του λες να κάτσει κάτω και να το βουλώσει. Εσύ είσαι ο προπονητής και θα κάνεις ό,τι θες, όχι ό,τι θέλουν οι άλλοι».
• Για την ανακατασκευή του «Γουέμπλεϊ» κατηγόρησε την ομοσπονδία πως ξόδεψε βλακωδώς ένα δισεκατομμύριο ευρώ, και ακόμα πληρώνει το χρέος.
• Ακόμη και τον πρίγκιπα Χάρι σχολίασε: «Είναι ένα άτακτο αγόρι. Είναι ένα πολύ άτακτο αγόρι. Ενα κακό αγόρι».

Η επίμαχη συνομιλία καταγράφηκε, σύμφωνα με την Daily Telegraph, προτού ο Αλαρντάις αναλάβει τα «Τρία Λιοντάρια», όμως αυτή η λεπτομέρεια δεν του πρόσφερε το παραμικρό ελαφρυντικό. Χθες (Τρίτη) κλήθηκε στα γραφεία της αγγλικής ομοσπονδίας για να δώσει εξηγήσεις, και -αμέσως μετά- απολύθηκε. Στην ιστορία της εθνικής ομάδας της Αγγλίας θα μείνει ως «ο προπονητής των 67 ημερών». Πρόλαβε να την κοουτσάρει μόλις σε ένα επίσημο ματς (στο 1-0 επί της Σλοβακίας).

Στην ανακοίνωσή της -η οποία «έριξε» τον ιστότοπό της λόγω του πλήθους των επισκεπτών που ήθελαν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις- η ομοσπονδία επισημαίνει ότι πήρε αυτή την απόφαση για να διασφαλίσει την αξιοπιστία του ποδοσφαίρου της χώρας, καθώς «ο προπονητής της εθνικής ομάδας οφείλει να αποτελεί παράδειγμα και να απολαμβάνει του σεβασμού όλων». Σε κάτι τέτοια, οι Αγγλοι δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.

Στον ιστότοπο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Αγγλίας «ανέβηκε» και μια δήλωση του Αλαρντάις, ο οποίος επιχείρησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Εξέφρασε τη βαθιά του λύπη γι’ αυτή την εξέλιξη, ζήτησε συγγνώμη, και ισχυρίστηκε πως -ακόμη και στα βίντεο που τον «έκαψαν»- τονίζει στους συνομιλητές του οτι θα πρέπει να έχουν την πλήρη συγκατάθεση της ομοσπονδίας. «Ωστόσο, αναγνωρίζω ότι έκανα κάποια σχόλια που προκάλεσαν ντροπή», καταλήγει.

Το «σκάνδαλο Αλαρντάις» είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει σήμερα (Τετάρτη) η Daily Telegraph, οκτώ νυν ή πρώην προπονητές της Premier League κατηγορούνται για μίζες, προκειμένου να συναινέσουν σε μετεγγραφές ποδοσφαιριστών. Μέσα στην εβδομάδα, η βρετανική εφημερίδα η οποία ερευνά την υπόθεση εδώ και δέκα μήνες, θα αποκαλύψει το όνομα ενός βοηθού προπονητή σε μεγάλο κλαμπ της χώρας, ο οποίος λαμβάνει on camera 5.000 λίρες από undercover δημοσιογράφους, που του εμφανίστηκαν ως εκπροσώποι εταιρείας από την Απω Ανατολή, η οποία ενδιαφέρεται να επενδύσει σε παίκτες.

Οι ερευνητές δημοσιογράφοι έχουν βιντεοσκοπήσει κρυφά, ατζέντηδες, προπονητές και αξιωματούχους ομάδων -με τους οποίους συναντήθηκαν αυτό το καλοκαίρι- που περιγράφουν τις παράνομες δραστηριότητες ενός κυκλώματος διαφθοράς, στα παρασκήνια του κορυφαίου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος στον κόσμο. Πιστεύοντας οτι θα γίνουν συνεργάτες της υποτιθέμενης εταιρείας από την Απω Ανατολή, τρεις μάνατζερς παικτών έχουν… κελαηδίσει αναφέροντας ονόματα που θα προκαλέσουν πάταγο. Ολες οι αποκαλύψεις, σε έγγραφα ή σε οπτικοακουστικό υλικό, θα παραδοθούν στην αγγλική ομοσπονδία, ενώ κάποια στοιχεία βρίσκονται ήδη στα χέρια των αστυνομικών Αρχών.

Τι είναι αυτή η περιβόητη «ιδιοκτησία ποδοσφαιριστών από τρίτους»; Με δυό λόγια, μια σύγχρονη σκλαβιά, που έχει τις ρίζες της στη Νότια Αμερική -τη δεκαετία των 90’s- αλλά εξαπλώθηκε και στην Ευρώπη μετά την κρίση του τραπεζικού συστήματος (2007). Επενδυτικά funds αγοράζουν τα δικαιώματα παικτών (συνήθως το 50%) και, στη συνέχεια, τους κατευθύνουν από σύλλογο σε σύλλογο, επιδιώκοντας να αποκομίσουν τεράστια κέρδη από τις μετακινήσεις αυτές.

Με αυτή τη μέθοδο έχουν γίνει, στο παρελθόν, ηχηρές μετεγγραφές. Οπως του Κάρλος Τέβες και του Χαβιέ Μαστσεράνο στη Γουέστ Χαμ, από την Κορίνθιανς. Τότε, το 2006, πολλοί είχαν αναρωτηθεί, πού βρήκε ο αγγλικός σύλλογος τόσα χρήματα για να τους αποκτήσει. Στην πραγματικότητα, δεν τους αγόρασε ποτέ. Η Γουέστ Χαμ ήταν το «σκαλοπάτι» για να ανέβει η αξία τους στο διεθνές ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Τον Ιανουάριο του 2007, όταν ο Μαστσεράνο μετακινήθηκε στη Λίβερπουλ, η κομπίνα αποκαλύφθηκε. Οι παίκτες ανήκαν στην εταιρεία MSI, ενός ιρανο-αρμένιου ατζέντη ονόματι Τζουραμπκιάν.

Με παρόμοιο τρόπο έγιναν οι μετεγγραφές του Ραδαμέλ Φαλκάο, του Νεϊμάρ, και πολλών άλλων αστέρων. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, στην Πορτογαλία, το ποσοστό των παικτών που ανήκουν (και) σε «τρίτους» ανέρχεται στο 33%. Ενας στους τρεις…

Για την εμπλοκή της η Γουέστ Χαμ κινδύνευσε με αφαίρεση βαθμών, που θα την υποβίβαζε στη Β’ Κατηγορία, όμως τη γλίτωσε με ένα πρόστιμο 5,5 εκατομμυρίων λιρών. Από το 2008, οι μετεγγραφές παικτών «ιδιοκτησίας τρίτων» απαγορεύτηκαν στην Αγγλία. Από το 2015, τις τιμωρεί και η FIFA.

Υπάρχουν, ωστόσο, τα «παραθυράκια». Για παράδειγμα, με την αγορά μετοχικού ποσοστού ποδοσφαιρικών κλαμπ από ατζέντηδες. Οπως, επίσης, οι πρόθυμοι να «εξυπηρετήσουν». Με το αζημίωτο, βεβαίως. Σαν τον Σαμ Αλαρντάις, που σε μια στιγμή απληστίας κατέστρεψε σχεδόν τρεις δεκαετίες περήφανης καριέρας. Αν και πρόλαβε να εισπράξει περίπου 640.000 ευρώ από την περιζήτητη δουλειά που έχασε, τώρα θα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο.