Για τον Γιάννη, ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Συναντιόμασταν στον διάδρομο της Χρήστου Λαδά πριν το 2000. Γκρι κοστούμι και μια βαριά, στο χρώμα του πούρου, δερμάτινη τσάντα που με το βάρος της τον έγερνε. Κάπνιζε πολύ, μίλαγε λίγο, μονίμως χωμένος σε αποκόμματα και πάντα σε ταξίδια. Η κουβέντα για τις νέες ταινίες ήταν το δόλωμα για να μας πει κανα νέο από το Χόλιγουντ ή να μας κάνει προβλέψεις για τα κινηματογραφικά βραβεία. Όταν δεν έπιανε το κινητό, ξέραμε ότι ήταν σε αίθουσα κι ερχόταν φουριόζος με τις σημειώσεις και τα μαλλιά τρελού επιστήμονα, όρθια και μπερδεμένα. Δεκατρία χρόνια μετά, το ίδιο κάνει, μόνο που τώρα χαλαρώνει που και που και μπορείς πιο εύκολα να μάθεις τι ο ίδιος προτιμά, μακριά από τα «πρωτόκολλα» και την επιτηδευμένη σοβαρότητα που ο τίτλος του «κριτικού» πολλές φορές επιβάλλει. 

Τα δικά του Όσκαρ:

Καλύτερης ταινίας: «Αγάπη», για τι άλλο να συζητήσουμε τώρα;

Α΄ γυναικείου ρόλου: Η Μαριόν Κοτιγιάρ στο «Σώμα με σώμα»,  με έπεισε ότι δεν έχει πόδια. Γενναία ερμηνεία!

Α'  αντρικού ρόλου: Ο Μαντς Μίκελσεν στο «Το κυνήγι». Τρομερός στον ρόλο του ανθρώπου που μόνος εναντίον όλων δεν μπορεί να αποδείξει το αυτονόητο: ότι δεν είναι ελέφαντας.

Σκηνοθεσίας: Μίχαελ Χάνεκε στο «Αγάπη» (μου).

Μουσικής: Το «Skyfall» είναι ένα τραγούδι που μουρμουρίζω συνεχώς άρα κάτι θα πρέπει να σημαίνει αυτό.

Ξενόγλωσσης ταινίας: «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» των αδελφών Ταβιάνι. Τα γερόντια έκαναν φρεσκότατο σινεμά!

Και τρεις δικές μου απορίες:

Ποια είναι η ταινία που βλέπεις και ξαναβλέπεις;

– Το «Κάποτε στην Δύση» του Σέρτζιο Λεόνε. Ο ορισμός του σινεμά για μένα.

Χαβιέρ Μπαρδέμ ή Μπεν Άφλεκ; Αυτό είναι το δικό μου δίλημμα. Πες μου μεταξύ ποιων δυο γυναικών βρίσκεσαι εσύ φέτος.

– Αυτή την ερώτηση δεν την πολυκαταλαβαίνω. Ερμηνευτικά είσαι ανάμεσά τους ή – όπως υποψιάζομαι –  σου αρέσουν σαν άντρες; Για μένα ερμηνευτικά φαίνεται πιο πάνω ποια επιλέγω. Γι' αυτήν την απάντηση όμως, μάλλον θα προτιμούσαν την Εύα Μέντες. Γενικότερα σαν γυναίκα και σίγουρα όχι για το «Holy Motors» του Λεός Καράξ όπου την είδαμε προσφάτως.

Από τους σταρ που έχεις γνωρίσει, ποιος σε απογοήτευσε και ποιον δεν χόρταινες να ακούς;

– Ο Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν. Τον έχω κάνει τέσσερις φορές (Cold Mountain,Capote, Η συνεκδοχή της Νέας Υόρκης και Αι ηδοί του Μαρτίου). Εκεί που νομίζεις ότι έχει πολλά πράγματα σου πει, είναι τρομερά εσωστρεφής και δεν λέει τίποτε φοβούμενος μήπως προδώσει κάποιο μυστικό του. Είναι άχρηστες συνεντεύξεις.
Ο Ντάνιελ ντε Λούις. Τον έχω κάνει δυο φορές αλλά για το «Λίνκολν» που ήρθε στην Ελλάδα ήμουν μόνος μαζί του οπότε τον ρώτησα για πολλά ζητήματα και έδειξε προθυμία να απαντήσει σε όλα και σε όλα απάντησε με άποψη.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News