Το Σάββατο 9 Μαΐου, στο Μέγαρο Μουσικής, η φωνή του Κωνσταντίνου και η ποντιακή λύρα του Ματθαίου Τσαχουρίδη, μαζί με 15 εξαιρετικούς μουσικούς, συνομιλούν επί σκηνής με ήχους των Puccini, Tchaikovsky, Πλέσσα, Rodrigo. Συναντούν τον Στέλιο Καζαντζίδη, ανταμώνουν με την ελληνική παράδοση, τις μουσικές γειτονιές του κόσμου και συστήνουν τις δικές τους συνθέσεις. Σε μια διαφορετική μουσική παράσταση που τιτλοφορείται: «Ψυχή & Σώμα». Δείτε τι μας είπαν οι Κωνσταντίνος και Ματθαίος Τσαχουρίδης.

Τι θα ακούσουμε στο Μέγαρο; Τι θα περιλαμβάνει η παράσταση;

Η μουσική μας παράσταση «Ψυχή και Σώμα» δίνει μια ευκαιρία -αλλά και μια σπάνια πρόκληση για τα μουσικά δεδομένα- στην ανθρώπινη φωνή και στην ποντιακή λύρα να αποδείξουν τις μουσικές τους δυνατότητες, πέρα από τα συνηθισμένα ακούσματα της σημερινής εποχής. Θα είναι σίγουρα κάτι ξεχωριστό και μοναδικό. Η ποντιακή λύρα, ένα καθαυτό παραδοσιακό μουσικό όργανο, ξεφεύγει από τα όρια της «παράδοσης» και παραδίδει σε εμάς ήχους και μουσικές τεχνικές πρωτόγνωρες. Το ίδιο και η φωνή, όπου με τη μοναδική ευελιξία και τεχνική έκφρασης και συναισθηματικής απόδοσης, εναλλάσσεται και περνά από την κλασική μουσική και όπερα σε ήχους παράδοσης, ήχους ελληνικούς, βυζαντινούς, λαϊκούς. Ένα σπάνιο ηχητικό άκουσμα που πλαισιώνεται από μια πλειάδα εξαίρετων νέων μουσικών.

Χρησιμοποιείτε ως βασικό όργανο την ποντιακή λύρα. Αλλά δεν παίζετε αυτό που λέμε παραδοσιακή ποντιακή μουσική. Πώς αντιδρά ο κόσμος;

Ως αρχέγονο μουσικό όργανο, η λύρα ξεφεύγει από τα στενά όρια της παράδοσης και γίνεται «οικουμενική», διατηρώντας πάντα τον ελληνικό ήχο της. Φυσικά υπάρχουν δείγματα παραδοσιακής μουσικής του Πόντου στο ρεπερτόριό μας, αλλά το «Ψυχή και Σώμα» δεν είναι ένα σχήμα που αποδίδει παραδοσιακή μουσική. Η χαρά μας είναι όταν βλέπουμε στα πρόσωπα του κόσμου που δεν είναι ποντιακής καταγωγής και δεν έχουν βιώσει το άκουσμα της λύρας, να συγκινούνται από τη δυναμική του ήχου του οργάνου και να «έρχονται» σε μεγαλύτερη επικοινωνία με την ποντιακή λύρα και με τον πολιτισμό των Ελλήνων του Πόντου γενικότερα.

Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σας στην μουσική; Οι σπουδές στο εξωτερικό ήταν επιλογή ή μονόδρομος;

Ο «ήχος» ήταν πάντα πολύ σημαντικός στο οικογενειακό μας περιβάλλον. Μέσα από την καθημερινή μας τριβή με τη «θεία» αυτή τέχνη του ήχου, και από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας, η μουσική συνόδευε λίγο πολύ κάθε μας σκέψη, κίνηση, πράξη. Όλη αυτή η ενέργεια κορυφώθηκε τη στιγμή που κερδίσαμε την πρώτη μας υποτροφία και ξενιτευτήκαμε για να κάνουμε επιστήμη τη μουσική που μας μεγάλωσε. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο Λονδίνο, κερδίσαμε και μία δεύτερη υποτροφία για την αποπεράτωση των διδακτορικών διατριβών μας. Ζήσαμε πολύ δυνατές στιγμές στη βρετανική πρωτεύουσα! Οι σπουδές μας δεν ήταν ούτε επιλογή ούτε μονόδρομος, ήταν το απόσταγμα της αγάπης μας για αυτό που κάνουμε.

Τι δυσκολίες συναντήσατε στην μουσική σας πορεία ως τώρα και πώς τις ξεπεράσατε;

Σίγουρα τίποτα δεν αποκτήθηκε εύκολα. Ακόμη και τώρα αγωνιζόμαστε για τη μουσική μας και την άξια αντιπροσώπευσή της. Μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά ότι «ξοδεύουμε» πιο πολλά από ότι εισπράττουμε, είτε αυτό είναι κόπος, ενέργεια, χρήμα, ηθική, κτλ.. Η εμμονή, η πίστη, η τεχνογνωσία και πάνω από όλα το πάθος μας, είναι αυτά που μας οδηγούν στο αποτέλεσμα.

Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι διαφορές στις αντιδράσεις των αμύητων στη μουσική σας στο εξωτερικό σε σχέση με τους εγχώριους;

Ο κάθε πολιτισμός έχει σίγουρα τις δικές του αντιδράσεις έκφρασης και αυτό είναι έντονο όταν ταξιδεύουμε (από την Τεχεράνη μέχρι και το Λος Άντζελες). Είναι γεγονός ότι είμαστε θερμόαιμοι σαν λαός, χωρίς όμως αυτό να ακυρώνει άλλου είδους αντιδράσεις, όπως αυτή που συναντήσαμε στο τέλος της συναυλίας μας στο Κρίστιανσαντ της Νορβηγίας, όπου η παράστασή μας έγινε η αφορμή για μία κοπέλα να ξαναμιλήσει με τον πατέρα της μετά από 22 χρόνια!

Έχοντας γνωρίσει τη μουσική εκπαίδευση του εξωτερικού τι θα θέλατε να δείτε να αλλάζει στη χώρα μας;

Πρέπει να αλλάξουν πολλά! Όχι όμως αυτά που οι περισσότεροι νομίζουν… Η χώρα μας διαθέτει (πάντα σε σχέση και με άλλες χώρες) και τις τυπικές εγκαταστάσεις και τους απαραίτητους νόμους λειτουργίας, δεν διαθέτει όμως ικανούς ελεγκτικούς μηχανισμούς στην πανεπιστημιακή έρευνα και αυτό συνεπάγεται μία σειρά παθογόνων καταστάσεων. Επίσης, η τέχνη αποτελεί δείκτη νοημοσύνης για έναν πολιτισμό και πρέπει να είναι «διάφανη» για να μπορεί να παράγει μέσα από όλα τα «χρώματα», ανεξάρτητη! Και μόνο αυτές οι δύο συνιστώσες αρκούν για να δούμε θεαματικά βήματα εξέλιξης… Τα τεχνοκρατικά ζητήματα της εκπαίδευσης γίνονται πιο εύκολα μετά…

Μετά το Μέγαρο, τι; Ποια είναι τα σχέδιά σας;

Ξεκινά ένας μεγάλος κύκλος συναυλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που ολοκληρώνεται με δύο τελευταίες προγραμματισμένες εμφανίσεις στη Στοκχόλμη και στο Λονδίνο, 17 και 22 Οκτωβρίου αντίστοιχα. Βέβαια, δεν σταματάμε ποτέ να δουλεύουμε πάνω στα μελλοντικά μας σχέδια, να ηχογραφούμε τη δική μας μουσική, να συνθέτουμε και να ενορχηστρώνουμε καθώς και να πειραματιζόμαστε με τον «ήχο» γενικότερα, αλλά και με τον τρόπο παρουσίασης της μουσικής μας.

Θα ήθελα να μου πείτε μια στιγμή από τη μουσική σας πορεία που σας έχει μείνει στη μνήμη. Αστεία, παράξενη…

Φεβρουάριος 2009, Σουλεϊμανία, Ιρακινό Κουρδιστάν. Παραλίγο να μας απαγάγουν στη μέση της ερήμου! Καθόμασταν με τον Αμερικανό μουσικό και στο πίσω αυτοκίνητο ήταν οι Κούρδοι με τους Αφγανούς. Ευτυχώς έκανε παρέμβαση η πρώτη κυρία του Ιράκ, τότε, η κ. Ταλαμπανί.

Απρίλιος 2005. Ετοιμαζόμαστε για συναυλία στην Καμπούλ του Αφγανιστάν με τον Άγγλο καθηγητή και επόπτη μας στη διδακτορική διατριβή John Baily. Ένα μήνα πριν την αναχώρησή μας για την Καμπούλ, μας τηλεφωνεί. «Το ξενοδοχείο Intercontinental Kabul στο οποίο θα διαμέναμε ανατινάχθηκε από τους Ταλιμπάν. Η ασφάλεια της πρωτεύουσας αυτές τις μέρες δεν θα είναι και πολύ καλή!»!

Περισσότερες πληροφορίες:

Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης, φωνή, πιάνο

Ματθαίος Τσαχουρίδης, ποντιακή λύρα, ουζμπέκικη λύρα, περσική λύρα, λαούτο, μπουζούκι, ούτι, αφγανικό ρεμπάμπ, βιολί.

Αντώνης Σαρακατσιάνος (πιάνο), Αθανάσιος Σωτηριάδης (πλήκτρα, «μπάγλαμα»), Γεώργιος Σκηπητάρης (καβάλ, κλαρίνο), Γεώργιος Κορτσινίδης (τύμπανα, κρουστά, ποντιακό νταούλι), Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου (κρουστά), Ιωάννης Πούλιος (λαούτο, κιθάρες), Δημήτρης Γουμπερίτσης (κόντρα μπάσο, ηλεκτρικό μπάσο), Ιωάννης Πούλιος (βιολί), Χρήστος Καλλιοντζίδης (βιολί), Αθανάσιος Καρακώστας (βιολί), Δήμητρα Μέγγου (βιολί), Στέφανος Σεκέρογλου (βιόλα), Ντίνα Σαραντζή (τσέλο), Ειρήνη Μπακαλοπούλου (άρπα). Προσκεκλημένος καλλιτέχνης: Hussein Zahawy (Κουρδικό Daf).

Αίθουσα: Χρήστος Λαμπράκης. Ώρα έναρξης: 20:30

Τιμές εισιτηρίων: Φοιτητικά: €8, Ζώνη Γ: €10, Ζώνη Β: €20, Ζώνη Α: €25, Διακεκριμένη Ζώνη: €40

Προπώληση: Εκδοτήρια ΜΜΑ, viva.gr

*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP. 

Προηγούμενα άρθρα του Αίαντα Αρτεμάκη 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News