Από Αύγουστο χειμώνα. Δεν μπορούσα να αντισταθώ, Εδώ κι αν κολλάει η ρήση. Στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, συγκεκριμένα. Που με «Αύγουστο» ξεκινάει μια πολύπλευρη σεζόν για το θεατρικό χειμώνα. Με την επαναφορά του «Αυγούστου» (από 4 Οκτωβρίου, στο Θέατρο Δημήτρης Χορν) του αμερικανού συγγραφέα, σεναριογράφου και ηθοποιού Τρέισι Λετς, που στη μεγάλη οθόνη ζωντάνεψε πρόσφατα υπό τον τίτλο «August: Osage County», με τις Μέριλ Στριπ, Τζούλια Ρόμπερτς. Γιατί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης έχει και άλλα θεατρικά πλάνα στη φαρέτρα του, χώρια ο κεντρικός ρόλος στη 14^η ταινία του Νίκου Περάκη «Success Story».

Για «μια πολύ ωραία διεργασία σε ευτυχή συγκυρία και ένα έργο που έχει πολύ ψωμί και βάθος, αλλά και απελπισία και χιούμορ» μιλάει ο ίδιος. Με φόντο οικογενειακές σχέσεις που καταστρέφονται, ή ακόμη καλύτερα αυτοκαταστρέφονται, και τις οποίες – πιστεύει – μπορεί όλοι να έχουμε ζήσει ή να ζούμε. «Καταλυτικό ρόλο εδώ παίζουν η μάνα και η κόρη, όμως σε όλους τους ρόλους ήθελα δυναμικούς και δοκιμασμένους ηθοποιούς. Καθώς το σύνολο του έργου υπερβαίνει το άθροισμα των μερών». Και των χαρακτήρων – ηρώων, θα πρόσθετα. «Αλλιώς έχουμε να κάνουμε απλώς με μια περιπτωσιολογία».

Ύστερα από την περυσινή επιτυχία του «Αύγουστου», η παράσταση που σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης επανέρχεται δίχως την Σίσσυ Τουμάση / μικρή κόρη, η οποία θα περάσει την σεζόν στην ιψενική «Αγριόπαπια» κατά τον Δημήτρη Τάρλοου, στο Πορεία. Στη θέση της θα βρεθεί στη σκηνή η μικρή – μόλις τελείωσε το σχολείο! – Αλίκη Κακολύρη. Εκείνο που παίρνει μαζί του τούτος ο «Αύγουστος» σε απόδοση Μανώλη Δούνια, μουσική Μίνου Μάτσα (και με λαμπρό καστ: Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Πρωτόπαππα, Βίκυ Βολιώτη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μάνος Βακούσης κ.ά.) είναι οι εντυπώσεις των μέχρι τούδε θεατών του, που εξομολογούνταν στον σκηνοθέτη ότι «έφευγαν συγκλονισμένοι, καθώς στην παράσταση είδαν να αντανακλάται η δική τους δυσλειτουργία στην οικογένεια».

Υπάρχει αυτό που το λέμε αγάπη αλλά που μπορεί και να μας καταπιέζει και που κάνει ένα απλό οικογενειακό τραπέζι να μοιάζει σαν να έχει πέσει κάποιος στον λάκκο με τα φίδια

Στις σχέσεις αγάπης, ιδιαίτερα τις οικογενειακές, αναγνωρίζει – και μέσα από το έργο – ο Μαρκουλάκης πως «υπάρχει αυτό που το λέμε αγάπη αλλά που μπορεί και να μας καταπιέζει και που κάνει ένα απλό οικογενειακό τραπέζι να μοιάζει σαν να έχει πέσει κάποιος στον λάκκο με τα φίδια».

Κι άντε σε αυτή την τρικυμισμένη θάλασσα των σχέσεων να βρεις φάρο να σε σώσει από τα βράχια. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, πάντως, βρήκε τον «Φάρο» του. Και τον στήνει στο Θέατρο Αθηνών με ένα all–star καστ, για να στέλνει το σήμα του επίσης από 4 Οκτωβρίου. Μιλάμε για τον «Φάρο» του 46χρονου Ιρλανδού συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Κόνορ ΜακΦέρσον, που θα ενώσει επί σκηνής τον ίδιο το Μαρκουλάκη, με τους Αιμίλιο Χειλάκη, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Νίκο Ψαρρά και Προμηθέα Αλειφερόπουλο.

Ένα έργο, «από εκείνα που τα διαβάζεις απνευστί και θέλεις να τα δεις στη σκηνή», κατά το σκηνοθέτη και μεταφραστή Μαρκουλάκη (μαζί με την σκηνογράφο Αθανασία Σμαραγδή, που είχε παραδώσει δύο από τα πλέον ρηξικέλευθα και διαφορετικά σκηνικά στο επιτυχημένο «Θεός της σφαγής» στο Αθηνών και στη «Δεύτερη φωνή» στο Αποθήκη και ανήκει, δικαιωματικά πλέον, στους μόνιμους συνεργάτες του). «Το δύσκολο ήταν να βρούμε, μετά τη «Σφαγή», τη συνέχεια, καθώς στο Αθηνών κάνουμε έργα που αγαπάμε πολύ». Γι’ αυτό και συνεχίζει, όπως λέει, και ίδιος και οι συνεργάτες του «με τον ίδιο εφηβικό ενθουσιασμό». Ένα έργο αταξινόμητο. «Όπως μου αρέσει να είναι τα έργα», μου λέει. Και θρίλερ και κωμικό και πολλά άλλα.

Στο κέντρο του, τέσσερις άντρες, που «μας κάνει να τους αγαπήσουμε ακριβώς το γεγονός ότι είναι αλκοολικοί, αποτυχημένοι σε όλους τους τομείς της ζωής τους και παρόλα αυτά συνεχίζουν». Α, και ένας πέμπτος άνδρας, άγνωστος αρχικά, που τους ταράζει και τους αλλάζει.

«Θα το έλεγα Το μακρύ ταξίδι της νύχτας μέσα στη μέρα», λέει ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης για την παράσταση που και πάλι ντύνει μουσικά ο Μίνως Μάτσας. «Ένα έργο που λέει πως όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Ίσως και Τρίτη. Μας πηγαίνει σαν τρενάκι του λούνα παρκ, πάνω κάτω, μας βυθίζει σε έναν κόσμο μεταφυσικό, σαν σε ταινία του Ντέιβιντ Λιντς».

Με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, μου λέει, δεν μπορούν να χωρίσουν (ύστερα και από τον «Θεό της σφαγής». Με τον Αιμίλιο Χειλάκη πρώτη φορά συνευρίσκονται σε χειμερινή παράσταση. Θα μπορούσε να μου έλεγε για καθέναν ξεχωριστά πολλά. Προτιμά να μείνει σε αυτό, για τον «Φάρο» (The Seafarer): «Ξέρω τουλάχιστον ότι αυτό που θέλουμε να πούμε, όλοι μαζί, έχει μια αξία».

Κάπου εδώ μου ξεκαθαρίζει εκείνο που ο προσεκτικός παρατηρητής θα μπορούσε να του καταλογίσει, θετικά: «Τα έργα που κάνω, γενικά, δεν είναι έργα του ενός πρωταγωνιστή, ούτε οχήματα ερμηνειών. Είναι έργα συνόλου». Ε, λοιπόν και στο τρίτο του θεατρικό – και πάλι σκηνοθετικό – πλάνο μετράει το σύνολο. Καταρχάς ο Δημήτρης Καταλειφός, τον οποίο θαυμάζει. Έπειτα η Λουκία Μιχαλοπούλου, η τρίτη της παρέας στον «Θεό της σφαγής». Και, τέλος, ο Μιχάλης Πανάδης (του «Αγαπητή Έλενα» στο Επί Κολωνώ).

Μιλάμε για το «Skylight» (σε ελληνικό τίτλο δεν έχουν καταλήξει ακόμη, αλλά ξέρουμε ήδη ότι η ταλαντούχα και ευρηματική Αθανασία Σμαραγδή θα υπογράφει το σκηνικό) του Βρετανού επίσης συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Ντέιβιντ Χέαρ, στο Εμπορικόν, στο δεύτερο μισό της νέας θεατρικής σεζόν. Όπου «συναντώνται ένας πατέρας και ένας γιός με μια γυναίκα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ζωή τους». Με τη δασκάλα σε ένα «δύσκολο» προάστειο του Λονδίνου η οποία έπαιξε ρόλο στη ζωή του πλούσιου εστιάτορα που έχει χάσει πλέον τη σύζυγό του, αλλά και στην ζωή του γιού του. Για να «συγκρουστούν και να αναμοχλεύσουν το παρελθόν». Ζητήματα σχέσεων κι εδώ. Πάντα, για τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Ακόμη κι όταν φέρνει έναν καυτό Αύγουστο μέσα στον – θεατρικό – χειμώνα.

Το τρέιλερ της παράστασης «Αύγουστος», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και μουσική Μίνου Μάτσα, στο σκηνικό της ευρηματικής Αθανασίας Σμαραγδή

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News