550
|

Ο Μιχελογιαννάκης και το κόμμα του

Θανάσης Σκόκος Θανάσης Σκόκος 7 Μαρτίου 2014, 01:06

Ο Μιχελογιαννάκης και το κόμμα του

Θανάσης Σκόκος Θανάσης Σκόκος 7 Μαρτίου 2014, 01:06

Δηλαδή, τι είπε ο άνθρωπος; Εννοώ τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μιχελογιαννάκη και την τοποθέτησή του για την υπόθεση της συλλήβδην άρσης της ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής.

Σας τα γράφω περιληπτικά και δείτε το πλήρες κείμενο της δήλωσής του εδώ. «Μελέτησα τις εκατοντάδες σελίδες της δικογραφίας και διαπίστωσα ότι τρεις από τους βουλευτές της ΧΑ δεν κατηγορούνται για κανένα συγκεκριμένο αδίκημα. Για αυτούς δεν θα ψηφίσω την άρση της βουλευτικής τους ασυλίας. Δουλειά της δικαιοσύνης είναι τα εγκλήματα. Οι πολιτικές καταδίκες είναι δουλειά του λαού».

Ο κ. Μιχελογιαννάκης, λοιπόν, διάβασε τις εκατοντάδες σελίδες της δικογραφίας. Πόσοι αλήθεια συνάδελφοί του το έκαναν; Προβληματίστηκε αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την άρση της βουλευτικής ασυλίας, αν δηλαδή υπάρχουν συγκεκριμένες διώξεις για εγκλήματα για κάθε έναν από τους βουλευτές της ΧΑ και αν κατά την κρίση του οι διώξεις αυτές είναι ενδεχομένως καταχρηστικές ή πολιτικές (1).  Διαπίστωσε ότι για τρεις βουλευτές δεν υπήρχαν συγκεκριμένες κατηγορίες και αποφάσισε να μην ψηφίσει την άρση της ασυλίας τους. Τέλος, δημοσιοποίησε εγκαίρως και με σαφήνεια τη θέση του.

Ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες για την απόφασή του μπορεί να έχει κάποιος, ο  βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε υπεύθυνα, όπως δηλαδή πρέπει να λειτουργεί ένας βουλευτής.

Φυσικά, ο κομματικός σκυλοκαβγάς που έχει ανοίξει γύρω από το θέμα της άρσης της βουλευτικής ασυλίας της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΧΑ ελάχιστη σχέση έχει με τις θέσεις του Γ. Μιχελογιαννάκη.

Η Νέα Δημοκρατία, που «χάιδευε» τη Χρυσή Αυγή μέχρι τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, έχει αυτοανακηρυχθεί σε άτεγκτο κυνηγό των ναζί. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιάσει τις παράπλευρες επιδιώξεις της, ότι δηλαδή το πολυπόθητο τρόπαιο της αντιναζιστικής σταυροφορίας είναι η λεηλασία των ψήφων μιας ημιπαράνομης και αποκεφαλισμένης ΧΑ και το καταγγέλλει με κάθε ευκαιρία (βλέπε δηλώσεις Ν. Βούτση -περαστικά του κιόλας- στη Βουλή). Τελικώς, όμως, «υποχρεούται» να ευθυγραμμίζεται με τις επιλογές του «δημοκρατικού τόξου», που τόσο πολύ σιχαίνεται. Στη μέση βρίσκεται η Δικαιοσύνη, που έχει αναλάβει να χειριστεί το πραγματικό πρόβλημα. Κάποιοι φιλότιμοι δικαστές, οι οποίοι φαίνεται να έχουν μια «αίσθηση αποστολής», επιδιώκουν να εξαρθρώσουν, με έναν μάλλον συνοπτικό τρόπο, ένα κόμμα-οργάνωση φιλοναζιστών μπράβων που, ναι μεν εξέθρεψαν η κρίση, ο λαϊκισμός, η ανοχή και η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος, αλλά στη Βουλή το έστειλαν ψήφοι Ελλήνων πολιτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να περάσει από μια θυελλώδη(;) συνεδρίαση των οργάνων του για να καταλήξει σε μια ομόφωνη πρόταση για την άρση της βουλευτικής ασυλίας. Ομιλίες, προβληματισμοί, αντιρρήσεις, ειδικοί εμπειρογνώμονες, νομικές μακρηγορίες της κυρίας Κωνσταντοπούλου και άλλα παρόμοια. Ώσπου, στο τέλος, υποθέτω ότι κάποιος είπε: «Είναι ώρα για τέτοιες ευαισθησίες σύντροφοι; Τώρα πάμε για εξουσία. Το θέμα είναι πολιτικό (μαγική φράση πασπαρτού). Ψηφίζουμε άρση, τους καταγγέλλουμε και προχωράμε». Και ω του θαύματος η απόφαση ήταν ομόφωνη, όπως παλιά. Απόψεις, αρχές και συνιστώσες προσαρμόζονται εμπρός στον φόβο της επόμενης δημοσκόπησης. Αλλά αυτό δεν είναι ούτε νέο, ούτε ελπιδοφόρο. Μια μορφή του παλιού είναι.

(1) “Η εξάρτηση της ποινικής δίωξης από την άδεια της Βουλής έχει ωστόσο περιορισμένο χαρακτήρα και ειδικό σκοπό: αποσκοπεί στο να διακριβωθεί, αποκλειστικά και μόνον, μήπως η σύλληψη ή η ποινική δίωξη είναι καταχρηστική. Και είναι τέτοια όταν έχει ή υποκρύπτει πολιτικά κίνητρα ή αποσκοπεί στο να εκφοβίσει τον βουλευτή με την απειλή ποινικής δίωξης ή στο να τον παρεμποδίσει να συμμετάσχει σε κρίσιμες και αμφίρροπες ψηφοφορίες, και γενικά να επιτελεί κανονικά τα καθήκοντά του.” / Βουλευτική ασυλία και δικαστική ευθύνη”. Αντώνης Μανιτάκης, Υπουργός, Ομότιμος Καθηγητής ΑΠΘ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News