Οι εξηγήσεις που έδωσε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς σχετικά με το άρθρο 13 της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ και τα δικαιώματα στην ΑΟΖ δεν ήταν πειστικές τονίζει ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης που είχε φέρει το θέρα στη Βουλή.

Όπως εξηγεί σε ανάρτησή του, η Ελλάδα υποχώρησε και δεν χρησιμοποίησε την ευρωπαϊκή εμπειρία η οποία είναι υπέρ της.

Ο κ. Μανιάτης επισημαίνει τα εξής:

«Καμία πειστική απάντηση για το Άρθρο 13 της Συμφωνίας για ΑΟΖ, στο Μακεδονικό. Στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, ο ΥΠ.ΕΞ. κ. Ν. Κοτζιάς, προσπάθησε ανεπιτυχώς να δικαιολογήσει το άρθρο 13 της Συμφωνίας, για τα δικαιώματα που εκχωρούνται στη FYROM στην ελληνική ΑΟΖ, με το μοναδικό επιχείρημα, ότι ανάλογη διατύπωση υπήρχε στην Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995.

Πήρα το λόγο και υπογράμμισα τα ακόλουθα:

1. Ορθά στο κείμενο της αρχικής Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 περιλαμβανόταν άρθρο για την ΑΟΖ, δεδομένου ότι μόλις τον Ιούνιο του 1995, είχε κυρωθεί στην Ελλάδα η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, και δεν υπήρχε απολύτως καμία εθνική ή διεθνής εμπειρία εφαρμογής της. Κατά συνέπεια, έπρεπε τότε να υπάρξει κάποια αναφορά. Αντίθετα, σήμερα έχουν ήδη περάσει 23 χρόνια και θα έπρεπε η διεθνής εμπειρία να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση της εθνικής θέσης.

2.Aπολύτως λαθεμένα, επαναλαμβάνεται δυστυχώς, η τότε διατύπωση στην τωρινή «Μόνιμη Συμφωνία», δεδομένου ότι:

2.1. Η νέα Συμφωνία ξεκινά πάντα από μηδενικό σημείο, πολύ περισσότερο για άρθρο της Ενδιάμεσης, που παρά τη παρέλευση 23 ετών, δεν έχει ενεργοποιηθεί. Ακόμη περισσότερο, που καμία άλλη ευρωπαϊκή περίκλειστη χώρα, π.χ. Ελβετία, Αυστρία, δεν εχει αποκτήσει αντίστοιχα δικαιώματα στις ΑΟΖ των χωρών που τις περικλείει και οι οποίες έχουν θάλασσα, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία

2.2. Ακόμη χειρότερα, που η FYROM δεν έχει αποκτήσει αντίστοιχα δικαιώματα όπως αυτά που εκχωρούμε εμείς, από τις επίσης συνορεύουσες με αυτήν χώρες, τη Βουλγαρία και την Αλβανία, οι οποίες, όπως και η Ελλάδα, εχουν θάλασσα. Εμείς αντίθετα, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, εκχωρούμε ένα δικαίωμα που δεν το έχει εκχωρήσει καμία άλλη χώρα, τουλάχιστον στα Βαλκάνια και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Κατά συνέπεια, τα ερωτήματα που έθεσα από την αρχή, δυστυχώς παραμένουν:

-Γιατί υποχωρήσαμε στο αίτημα αυτό,

-Ποιο αντάλλαγμα πήραμε ως αντιστάθμιση,

-Γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε την ευρωπαϊκή εμπειρία που είναι υπέρ μας;

Αν όλες αυτές οι «απροσεξίες» αφορούν σε ένα άρθρο, πόσες άλλες υπάρχουν στα υπόλοιπα, πέραν από αυτές του «Μακεδονικού έθνους» και της «Μακεδονικής γλώσσας»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News