573
| Menelaos Myrillas / SOOC

Δύο χρυσαυγίτες μαθητές

Κώστας Λογαράς Κώστας Λογαράς 7 Οκτωβρίου 2013, 01:01
|Menelaos Myrillas / SOOC

Δύο χρυσαυγίτες μαθητές

Κώστας Λογαράς Κώστας Λογαράς 7 Οκτωβρίου 2013, 01:01

Ο Νικόλας και η Λένα (τα ονόματα δεν είναι πραγματικά) υπήρξαν περσινοί μαθητές. Ένθερμοι υποστηρικτές και οι δύο της Χρυσής Αυγής. Ο ένας πέτυχε Διοίκηση Επιχειρήσεων, η άλλη στη Νομική. Τα πορτραίτα τους είναι αντιπροσωπευτικά και βοηθάνε, νομίζω, να κατανοήσουμε τι στέλνει νεαρά παιδιά στις τάξεις των νεοναζί.

Η Λένα δεν είναι τολμηρή. Είναι λιγομίλητη και ουσιαστική, όμως ούτε εσωστρεφής ούτε κρυψίνους. Το βλέμμα της, παρότι ερευνητικό και δύσπιστο, παραμένει καθαρό. Υποστηρίζει απόψεις της Χρυσής Αυγής, όχι πεισματικά αγκυλωμένη σε «θέσεις» κι «αντιλήψεις» – αλλά με οργή κατά του πολιτικού κόσμου. Ο λόγος της εκφέρεται συγκροτημένος και χωρίς φανατισμό: «η πολιτική διαφθορά… ένα κράτος που το κάνανε τσιφλίκι τους… η προώθηση της κομματικής τους πελατείας ακόμα και τώρα που βρισκόμαστε στην άκρη του γκρεμού…», λέει. Υπεύθυνη και συνεπής η ίδια, εκφράζεται ειρωνικά για τη βουλευτική ασυλία κι αναφέρεται στο κλείσιμο της Βουλής το 2007 για να παραγραφούν πολιτικά και ποινικά εγκλήματα υπουργών. (Παρ’ όλα αυτά η Λένα και χιλιάδες περιπτώσεις σαν αυτήν μπορούν να κερδηθούν αν ποτέ λειτουργήσουν οι θεσμοί, αν τους θεσμούς υπηρετήσουν πρόσωπα που δεν συμπεριφέρονται σαν επιβήτορες της εξουσίας. Γιατί, πέραν της οικονομικής συγκυρίας, το τέρας της Χρυσής Αυγής εξέθρεψε κυρίως η αλαζονεία του πολιτικού κόσμου και η ασύγγνωστη ασυδοσία του. Πριν οι θεσμοί ευτελιστούν από τον Μιχαλολιάκο, είχαν κουρελιαστεί απ’ τους κρατούντες. Η Λένα έχει δίκιο. Γι’ αυτό και η εξάλειψη της νεοναζιστικής συμμορίας προϋποθέτει εξυγίανση θεσμών, ελεγκτικούς μηχανισμούς και εφαρμογή των νόμων. Αρχής γενομένης απ’ αυτούς που έχουν την εξουσία και τη δύναμη να τους παραβιάζουν. Αλλιώς, όλες οι Χρυσές Αυγές -κι οι τωρινές και οι μελλοντικές- θα βρίσκουν άλλοθι για να παρουσιάζονται σαν τιμητές και προστάτες του Δικαίου).

Ο Νίκος είναι άλλη περίπτωση. Όλα στο κεφάλι του ένας αχταρμάς, κοινοτοπίες και κλισέ (φαν «του μεγαλείου της Αρχαίας μας Ελλάδος» αλλά βγάζει σπυριά με τα Αρχαία Ελληνικά· τα γλωσσικά του ενδιαφέροντα εξαντλούνται στο λεξιλόγιο αθλητικής εφημερίδας– είναι οργανωμένος κάποιας «Θύρας» και  οι «μαύροι» τού κάθονται «να, εδώ», δείχνει το λαιμό του· τους μόνους μαύρους που ανέχεται είναι οι παίχτες της ομάδας του.

Η εμπλοκή του στη Χρυσή Αυγή (γραμμένος στα κιτάπια τους, κανονικά) είναι γι’ αυτόν ένα είδος life style, του δίνει γόητρο και κύρος. Ωστόσο, η μετέωρη βεβαιότητα, η αμήχανη σιγουριά του -το βλέπεις καθαρά- κρύβει μιαν ανασφάλεια στομωμένη κι επικίνδυνη, έτοιμη να βρει διέξοδο μέσα από μια δύναμη δοτή. Σαν τον φοβισμένο που φωνάζει δυνατά μες στα σκοτάδια για να παίρνει θάρρος από τη φωνή του. Είναι φανερό ότι ο Νίκος αναζητάει μια ταυτότητα, ψάχνει ένα στέγαστρο που να καλύπτει το ξυρισμένο του κεφάλι σα γουλί. (Μ’ αυτόν δεν μπορεί να γίνει τίποτα, φοβάμαι. Χρειάζεται πολιτιστική αναδόμηση εκ βάθρων, και η υπόθεση είναι χαμένη από χέρι. Όμως ο Νίκος και  δεκάδες χιλιάδες σαν αυτόν δεν είναι ουρανοκατέβατος. Τον βρήκαν έτοιμο ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης σαν ώριμο καρπό. Εκπαιδευμένο από νωρίς σ’ ένα σύστημα εκπαίδευσης που του έκανε λοβοτομή. Γαλουχημένο σε τηλεοπτικά τοπία όπου Κωστόπουλοι, Αναστασιάδηδες, κλώνοι και μιμητές ανήγαγαν το τίποτα σε υπέρτατη αξία σκηνοθετώντας μια ψεύτικη ζωή και διαστρεβλώνοντας την πραγματική. Τέλος, εθισμένος στη γηπεδική βία μετέφερε με ευκολία τη μισαλλοδοξία και τη φανατική αντιπαλότητα από τα γήπεδα στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο (είναι τυχαίο ότι εδώ ο Παναγιώταρος στελέχωσε τη «Γαλάζια του Στρατιά»; απ’ το 2000 κιόλας).

Κοντολογίς, τις αιτίες για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, πέραν της ανεργίας και εξαθλίωσης των πολιτών, πρέπει να τις αναζητήσουμε στο τεράστιο πολιτικό και πολιτιστικό μας έλλειμμα – σ’ αυτό, προπάντων. Κι ας τολμήσουμε να κοιταχτούμε  στον καθρέφτη μας ως κοινωνία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...