Είναι η πιο αμφίρροπη αναμέτρηση των προημιτελικών της Ευρωλίγκας. Πλήρεις και στα καλά τους, οι αντίπαλοι είναι σχεδόν ισοδύναμοι. Παίζουν περίπου το ίδιο μπάσκετ. Εχουν για καθοδηγητές δυο από τους κορυφαίους προπονητές της εποχής. Τα «πύρινα» γήπεδά τους θεωρούνται από τις πιο τρομακτικές έδρες της Ευρώπης. Αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι το διακύβευμα αυτό που κάνει το «ζευγάρι» τόσο ενδιαφέρον: ο Παναθηναϊκός ανυπομονεί για την επιστροφή του στο Φάιναλ-Φορ έπειτα από πέντε χρόνια στέρησης (κατά σύμπτωση, η τελευταία του παρουσία ήταν στην Κωνσταντινούπολη με κόουτς τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς), ενώ η Φενέρμπαχτσε βλέπει τους τελικούς της Πόλης (της) ως μια μοναδική ευκαιρία να κατακτήσει -επιτέλους- το τρόπαιο, για το οποίο έχει δαπανήσει «τρελά» λεφτά τα τελευταία χρόνια. Μόνον ο Ομπράντοβιτς και το επιτελείο του, κοστίζουν στους Τούρκους τρία εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Ο «Ζοτς» (που, ούτως ή άλλως, δεν ανέχεται να χάνει) είναι περίπου υποχρεωμένος να φτάσει -τουλάχιστον- στον τελικό. Οπως και πέρυσι. Για να τα καταφέρει, θα πρέπει προηγουμένως να «σκοτώσει» την παλιά του αγάπη. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να προλάβει, να… πυροβολήσει πρώτος. Αυτά είναι τα δύσκολα: πώς να αντιμετωπίσει ως κοινό θνητό, τον προπονητή στον οποίο ο ίδιος (ο σύλλογος) απέδιδε μυθικές ιδιότητες επί 13 ολόκληρα χρόνια; Ο Ομπράντοβιτς «χάρισε» στην ελληνική ομάδα πέντε από τα έξι ευρωπαϊκά της τρόπαια (2000, 2002, 2007, 2009, 2011) και πιστώθηκε αυτούς τους θριάμβους περισσότερο από κάθε άλλον στο club. Στο σύνολο 23 τίτλους, μαζί με τα 11 Πρωταθλήματα και τα 7 Κύπελλα Ελλάδας. Κι όταν (σπανίως) έχανε, «δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει, εάν δεν το ήθελε εκείνος». Τώρα οι «Πράσινοι» πρέπει να τον απομυθοποιήσουν, για να μπορέσουν να τον νικήσουν. Ο πολυνίκης σέρβος τεχνικός, και η αύρα του, θα είναι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα σε αυτή τη σειρά των αγώνων.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν, το πώς ο πατέρας του (Παύλος) και ο θείος του (Θανάσης) συνέβαλαν στη δημιουργία αυτού του «μύθου», πληρώνοντας αδρά για να προσφέρουν στον Ομπράντοβιτς την αφρόκρεμα του ελληνικού μπάσκετ και μερικούς από τους καλύτερους παίκτες σε διεθνές επίπεδο. Θυμάται, επίσης, ότι ο κόουτς «λάκισε» όταν, το 2012, το μπάτζετ του συλλόγου έπρεπε να χαμηλώσει. Τον εκτιμά και τον σέβεται, αλλά ως εκεί. Από τους σημερινούς παίκτες του Παναθηναϊκού, ο «Ζοτς» έχει κοουτσάρει μόνον δυο: τον Καλάθη και τον Φώτση. Ολοι οι υπόλοιποι είναι κοινωνοί της φήμης του, αλλά ως εκεί. Τη μεγαλύτερη δυσκολία, να απονευρώσουν τα αισθήματά τους απέναντί του, θα την έχουν οι οπαδοί. Στο μυαλό τους, η φιγούρα του είναι ταυτισμένη με αμέτρητες στιγμές ευτυχίας.

Ο παμπόνηρος Ομπράντοβιτς ποντάρει πολλά στη μεγάλη αδυναμία που του έχουν, και είναι άπιαστος στα mind games. Στη συνέντευξη που παραχώρησε (προχθές) στο sdna, ήταν φανερή η προσπάθειά του να προκαλέσει συναισθηματική σύγχυση στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Να νερώσει τον φανατισμό του, να χαμηλώσει τα ντεσιμπέλ της εξέδρας, να κερδίσει την ανοχή του, για το χατίρι των παλιών, καλών καιρών, όταν -απόψε ή μεθαύριο- θα επιχειρεί (κατά την προσφιλή του συνήθεια) να κάνει το ματς… ροντέο, μιλώντας στους διαιτητές ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο σκαρφιστεί. Ο «Ζοτς» περιμένει από τους 20.000 θεατές να τον αντιμετωπίσουν ως ευεργέτη της ομάδας τους, κι όχι ως αντίπαλο που ήρθε για να τους αρπάξει την πρόκριση.

Το μεγαλύτερο ελληνικό «ατού» είναι το πλεονέκτημα έδρας. Πολύ σημαντικό για μια ομάδα που στο γήπεδό της παρέμεινε αήττητη από τους ξένους (14-0)

Ο Τσάβι Πασκουάλ κατάλαβε το «κόλπο» του αμέσως, και -στις δηλώσεις του για το αποψινό ματς- δεν παρέλειψε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «Ο Ζέλικο έχει μια απίθανη ιστορία εδώ. Ολοι κρατούν στο μυαλό τους τι έχει πετύχει αυτός ο προπονητής. Αξίζει να του πούμε “ευχαριστώ”, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για τη μεγάλη ευκαιρία του Παναθηναϊκού να πάει στο Φάιναλ-Φορ. Είναι το πιο σημαντικό: να καταλάβουμε όλοι ότι η σειρά είναι Παναθηναϊκός εναντίον Φενέρ. Μια μεγάλη ευκαιρία για εμάς και τίποτ’ άλλο».

Από τον «γάμο» του Παναθηναϊκού με τον Ομπράντοβιτς (Ιούνιος 1999) πέρασαν, κιόλας, 18 χρόνια. Από τον χωρισμό τους (Ιούνιος 2012), οκτώ. Πριν και μετά την κοινή τους ζωή στο μπάσκετ, συναντήθηκαν στην Αθήνα επτά φορές. Ο «Ζοτς» έφυγε πικραμένος, και τις επτά. Από τον Δεκέμβριο του 1993 μέχρι εφέτος, ποτέ δεν έχει καλοπεράσει ως αντίπαλος της παλιάς του ομάδας. Αν και, πάντα, η υποδοχή του από τους φίλους του Παναθηναϊκού υπήρξε αποθεωτική – δεν ξεχνούν τι τους έκανε να αισθανθούν. Ιδίως στην πρώτη του επιστροφή, το βράδυ της 20ής Μαρτίου του 2014, με το σύνθημα «Φέρ’ τον πίσω Γιαννακόπουλε» να δονεί το γήπεδο. Από αυτά τα επτά ματς, τα τρία τα έχασε ως κόουτς της Φενέρμπαχτσε. Είναι εντυπωσιακό: εδώ και 25 χρόνια, ο Παναθηναϊκός μόνο δυο φορές ηττήθηκε από τουρκική ομάδα στην Αθήνα: μια στη Γλυφάδα και μια στο ΟΑΚΑ. Καλός οιωνός ή… η τέλεια παγίδα;

Ετσι κι αλλιώς, τώρα δεν πρόκειται, απλώς, για ένα σημαντικό ματς της κανονικής περιόδου ή του Top 16, αλλά για μια σειρά αγώνων «ζωής και θανάτου», από την οποία μόνον ένας θα επιζήσει για να φτάσει στο Φάιναλ-Φορ. Σε προημιτελικούς Ευρωλίγκας προγνωστικά δεν χωρούν, όμως η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει δυο σοβαρά «αβαντάζ». Πρώτα απ’ όλα, είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα του τουρνουά, αν κρίνει κανείς από το φίνις του στην κανονική περίοδο: οκτώ νίκες στα τελευταία 10 ματς, και πέντε διαδοχικές επί σπουδαίων αντιπάλων (Ρεάλ Μαδρίτης, ΤΣΣΚΑ και Μπασκόνια εκτός έδρας).

Ιδίως μετά την επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ, οι «Πράσινοι» έχουν χτίσει την αυτοπεποίθηση τους, κι έχουν βρει τη συνοχή που τους έλειπε στην αρχή της σεζόν. Δείχνουν να… πετάνε, την ώρα που οι υπόλοιπες ομάδες, απλώς, τρέχουν. Η βασανισμένη από τραυματισμούς Φενέρμπαχτσε, αντιθέτως, ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο με μόλις δύο νίκες στα έξι τελευταία παιχνίδια: έχασε από την Μπασκόνια και τη Μακάμπι (εντός), από την Εφές και τη Ρέαλ Μαδρίτης (εκτός), ενώ νίκησε την Μπάμπεργκ (εκτός) και την Μπαρτσελόνα (εντός). Πλήρης, όμως, είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα.

Το δεύτερο ελληνικό «ατού» είναι το πλεονέκτημα έδρας. Πολύ σημαντικό για μια ομάδα που στο γήπεδό της παρέμεινε αήττητη από τους ξένους (14-0). Εχασε μόνον από τον Ολυμπιακό, στο πρώτο παιχνίδι μετά τον τραυματισμό του Γκιστ. Το ΟΑΚΑ ήταν αυτό που κράτησε τον Παναθηναϊκό όρθιο, στο διάστημα που δεν απέδιδε καλά και έχανε αρκετά ματς εκτός Αθηνών. Αραγε, το «κάστρο» θα αντέξει και τώρα, με τη Φενέρ; Ποιος ξέρει… Πάντως, εφόσον ο «Εξάστερος» χρειαστεί μια νίκη στην Πόλη, υπάρχει ένα κακό και ένα καλό νέο. Το κακό είναι, ότι η έδρα των Τούρκων μοιάζει με καμίνι. Το καλό, ότι η Φενέρ συχνά τα χάνει όταν παίζει μπροστά στο κοινό της, λόγω των απαιτήσεων για απόλυτη επιτυχία την εφετινή σεζόν.

Και οι δυο παίζουν, περίπου, το ίδιο μπάσκετ. Θέλουν να ελέγχουν απολύτως τον ρυθμό, προσέχουν την άμυνα και τις κατοχές, και προτιμούν το παιχνίδι του μισού γηπέδου. Δέχονται πόντους… με το σταγονόμετρο. Λογικά, πρέπει να περιμένουμε «κλειστά» ματς, τα οποία θα κριθούν -όπως πάντα σε αυτό το επίπεδο- στις λεπτομέρειες. Θα νικήσει όποιος βρεθεί «στη βραδιά του». Το έχει πει ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς: «Το μπάσκετ είναι παιχνίδι, πρώτα απ’ όλα, των παικτών».

* Το ματς Παναθηναϊκός – Φενέρμπαχτσε θα μεταδοθεί από την ΕΡΤ2 (Τρίτη 18/4, 21:00).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News