Οι New York Times για την τελευταία συμμαχία που θα μας σώσει / To Bloomberg για τη νέα εκμετάλλευση στο ορυχείο της Γης / H Corriere della Sera για μια μάχη που πότε δεν τελειώνει / Και το BBC…
  • The New York Times

    Σόσιαλ μίντια/ Οι πρώην μάνατζερ πήραν τ’ όπλο τους

    Είναι όλοι τους πρώην μάνατζερ του Facebook και της Google. Ολοι τους ανησυχούν για τις επιπτώσεις από τον εθισμό στα σόσιαλ μίντια. Και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την καταπολέμηση του προβλήματος. «Ενα δικαστήριο εμπειρογνωμόνων έτοιμο να αμφισβητήσει – γράφουν οι New York Times  – τους γίγαντες της Silicon Valley που βοήθησαν στην οικοδόμηση των νέων τεχνολογιών».

    Ονομάζεται «Η αλήθεια για την τεχνολογία» και είναι η εκστρατεία που ξεκίνησε σε 55.000 δημόσια σχολεία των ΗΠΑ η ομάδα των πρώην στελεχών του Fb και της  Google μαζί με το μη κερδοσκοπικό οργανισμό Common Sense Media. Για να «εκπαιδευτούν οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί για τους κινδύνους των νέων τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης που μπορεί να προκύψει από τη μαζική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης» θα επενδυθούν 7 εκατομμύρια δολάρια που έχουν ήδη συγκεντρωθεί μέσω δωρεών.

    Είναι η πρώτη πρωτοβουλία αυτής της κλίμακας που έχει τεθεί σε εφαρμογή από το νέο μέτωπο της αντι-τεχνολογικής διαμάχης. «Γνωρίζουμε τι μετράει για τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας» εξηγεί ο Τρίσταν Χάρις, ο οποίος στην Google ήταν υπεύθυνος για τη δεοντολογία της μεγάλης μηχανής αναζήτησης. «Γνωρίζουμε για τι πράγμα μιλάνε και πώς λειτουργούν».

    Η επίδραση της τεχνολογίας, «ειδικά στους εγκεφάλους των πιο νέων, έχει συζητηθεί πολύ τους τελευταίους μήνες», υπενθυμίζουν οι NYT. Τον Ιανουάριο, δύο μεγάλοι επενδυτές της Wall Street ζήτησαν από την Apple να μελετήσει τις επιπτώσεις των προϊόντων της στην υγεία και να διευκολύνει τον περιορισμό της χρήσης του iPhone και του iPad από παιδιά. Και την περασμένη εβδομάδα, εμπειρογνώμονες παιδιατρικής και ψυχικής υγείας ζήτησαν από το Facebook να εγκαταλείψει τη νέα υπηρεσία μηνυμάτων που εισήχθη για παιδιά ηλικίας 6 ετών».

    Η μάχη κατά των στρεβλώσεων των νέων τεχνολογιών έχει μόλις αρχίσει.

    Φωτό: Και άντε να ξεκολλήσει.  Πηγή: Shutterstock
  • Bloomberg

    Αφρική/ Το νέο ματωμένο διαμάντι είναι το νιόβιο

    Δεν θα είναι ο χρυσός και τα διαμάντια οι πολύτιμες πρώτες ύλες που ο κόσμος θα προμηθεύεται από το μεγάλο ορυχείο του αύριο που λέγεται Αφρική. Εχει ακούσει ποτέ κανείς για το νιόβιο; Είναι μία από τις σπάνιες γαίες: ένα ορυκτό τόσο «ντροπαλό» που εξάγεται μόνο σε τρία μέρη στη Γη. Το τέταρτο μέρος, ολοκαίνουργιο, βρίσκεται στη βόρεια Τανζανία, στο Πάντα Χιλ, όπου μια αμερικανική εταιρεία έχει ξεκινήσει εργασίες για την ανάπτυξη ενός εξορυκτικού πόλου.

    Το νιόβιο χρησιμοποιείται για να «ελαφρύνει» τον χάλυβα σε βιομηχανικούς αγωγούς και στον κλάδο των αερομεταφορών. Ένας «αδελφός» του νεοδυμίου (απαραίτητο για την παραγωγή μαγνητών για ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ανεμογεννήτριες) που θα αντληθούν από το πολύ φτωχό αγροτικό Μαλάουι, στο πλαίσιο ενός έργου που εκτελείται από μια εταιρεία με την προκλητική ονομασία: Noble Group (ευγενής όμιλος).

    Μένει να φανεί ποιο θα είναι το ευγενές κυνήγι νεοδυμίου και άλλων σπάνιων μετάλλων στην Αφρική. Δυνατότητα ευρείας ανάπτυξης; Ή άλλη μία ευκαιρία για να λεηλατήσουν και να πλουτίσουν οι λίγοι; Το Bloomberg επιχειρεί να παρουσιάσει τους νέους ορίζοντες της εξορυκτικής βιομηχανίας στην αφρικανική ήπειρο: από το πανταχού παρόν λίθιο, στο κοβάλτιο στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στον γραφίτη της  Μοζαμβίκης έως το πρασεοδύμιο του Μαλάουι.

    Μετά τα «ματωμένα διαμάντια» της Δυτικής Αφρικής, ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν καταγγείλει τις όχι πάντα διαφανείς μπίζνες των μεγάλων εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Υποθέσεις που αφορούν στην εκμετάλλευση των «σπάνιων γαιών» οι οποίες αποτελούν βασικά συστατικά των smartphones μας και παράλληλα την καρδιά του σκότους στην παγκόσμια επιχειρηματικότητα. Η έλευση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι ένα νέο κίνητρο για εκείνους που παρακολουθούν με ενδιαφέρον το ορυχείο της Αφρικής. Πρώτοι στον κατάλογο (των μερισμάτων) δεν θα ‘πρεπε να είναι οι κάτοικοί της και οι εργαζόμενοι σε αυτό;

    Φωτό: Θα είναι πάντα αυτή η μαύρη ήπειρος;  Πηγή: Shutterstock
  • Corriere della Sera

    Πρόσωπα/ «Επρεπε να συνεχίσω τη μάχη»

    Εκατό χρόνια αγώνων, εκατό χρόνια κατακτήσεων: στις 6 Φεβρουαρίου 1918, οι Βρετανίδες, υπό την προϋπόθεση ότι ήταν άνω των 30 και είχαν δικό τους σπίτι, απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου. Ενας στόχος που επιτεύχθηκε κυρίως χάρη στις μάχες μιας αδάμαστης ομάδας, τις σουφραζέτες, υπό την ηγεσία μιας χαρισματικής προσωπικότητας, της Εμελιν Πάνκχερστ. Σήμερα η δισέγγονή της, η Ελεν, με την ευκαιρία αυτής της επετείου εξέδωσε το βιβλίο «Γεγονότα, όχι λόγια».

    «Εκείνο που κράτησε ψηλά το ενδιαφέρον μου για την προγιαγιά μου ήταν ο κόσμος και κυρίως οι γυναίκες. Με ρωτούσαν: “Εχεις ένα διάσημο επώνυμο, τι σημαίνει αυτό για σένα;”» λέει σε συνέντευξή της στην Corriere della Sera. «Σε όλη μου τη ζωή ένιωθα ότι έπρεπε να συνεχίσω αυτή τη μάχη. Κάποτε γνώρισα κάποια Καρολάιν Πάνκχερστ και προσπάθησα να μάθω αν είμαστε συγγενείς. Μου εξήγησε ότι είχε ένα δύσκολο διαζύγιο και ήθελε να αλλάξει το όνομα του συζύγου της, αλλά δεν ήθελε να ξαναπάρει το επώνυμο του πατέρα της. Τότε σκέφτηκε: “Ποιο όνομα θαυμάζω; Πάνκχερστ! Θα ονομάσω τον εαυτό μου Καρολάιν Πάνκχερστ”».

    «Σήμερα», συνεχίζει, «ζούμε το τέταρτο κύμα φεμινισμού. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με τις σουφραζέτες: οι νέες εξακολουθούν να αμφισβητούν τα αποδεκτά πρότυπα. Δεν αμφισβητούν τους νόμους όπως και τότε, αλλά ακόμα και τώρα υπάρχουν γυναίκες που λένε “φτάνει πια”».  Και η σχέση με τις παλαιότερες γενιές; «Μία κοπέλα με ρώτησε “Πρέπει να λέμε ευχαριστώ ή να βρίζουμε τις προηγούμενες γενιές φεμινιστριών;”. “Και τα δύο”, της απάντησα».

    Και οι άνδρες; «Η Εμελιν μπόρεσε να πολιτικοποιηθεί γιατί είχε τη στήριξη του συζύγου της. Στην οικογένειά μας οι άντρες πάντα είχαν εμπλοκή στις εκστρατείες αυτές, δεν θα πηγαίναμε πουθενά χωρίς να τους συμπεριλάβουμε. Ναι, είναι εφικτό να έχουμε ένα μοντέλο αρσενικού  ο οποίος να είναι επίσης ένας αληθινός φεμινιστής».

    Φωτό: Εκατό χρόνια αγώνων, εκατό χρόνια κατακτήσεων. Πηγή: Corriere della Sera
  • BBC

    Τηλε-εργασία/ Μας κάνει ευτυχισμένους ή δυστυχείς;

    Δεν είναι εύκολο να βρει κανείς την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική ζωή και τη δουλειά. Κι εκείνοι που το επιχείρησαν με την τηλε-εργασία; Στο Σαν Φρανσίσκο ή την Κοπεγχάγη, γράφει το BBC, δεν υπάρχει τίποτε πιο φυσιολογικό να δουλέψει κανείς με τον υπολογιστή του από ένα καφέ ή από το σπίτι του με τις πιζάμες.

    Αυτό φαίνεται να είναι, παρατηρεί ο Μπράιαν Λάφκιν, το εργατικό σενάριο του μέλλοντος: μια εβδομάδα σαράντα ωρών σε συνθήκες απομόνωσης χωρίς να διασταυρώνεται το βλέμμα σου με κανενός συναδέλφου. Ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες ο αριθμός των τηλε-εργαζομένων αυξήθηκε κατά 115% από το 2005, ενώ στη Βρετανία οι τρεις στους δέκα εργαζόμενους λένε ότι αισθάνονται πιο παραγωγικοί όταν εργάζονται μακριά από τον χώρο εργασίας.

    Αλλά σε συναισθηματικό – ψυχολογικό επίπεδο; «Η τάση μας να δουλεύουμε μόνοι μας μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες στην υγεία μας. Όχι με την έννοια που φανταζόμαστε. Αντίθετα: με δεδομένο ότι είμαστε κοινωνικά όντα, δεν κινδυνεύουμε να τραυματίσουμε την συναισθηματική μας ευφυΐα;» αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου.

    Μια απάντηση δίνει ο Ντέιβιντ Μπάλαρντ, μέλος της Αμερικανικής Εταιρίας Ψυχολογίας: η αίσθηση της ακραίας ελευθερίας, λέει, μπορεί να προκαλέσει ακόμη και κατάθλιψη. Καλύτερα με τον συνάδελφο λοιπόν. Ακόμη κι όταν μας σπάει τα νεύρα;

    Φωτό: Φαίνεται ιδανικό. Αλλά είναι; Πηγή: Shutterstock



text
  • Ανασχηματισμός; Ε, ναι. Μάλλον χρειάζεται


    29 Μαρτίου 2024, 09:39