Οι πέντε δράκοι – ακούγεται σαν τίτλος παραμυθιού. Ετσι αποκαλεί σχηματικά ο μη κερδοσκοπικός Οργανισμός διαΝΕΟσις τα πέντε δομικά προβλήματα της χώρας μας, που εμποδίζουν την ανάπτυξη. Αυτά είναι: υψηλό δημόσιο χρέος, το μη βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, το δυσλειτουργικό φορολογικό σύστημα, η πολυνομία και η κακονομία, καθώς και το πρόβλημα στην καθυστέρηση απονομής Δικαιοσύνης. Καθένα του φέρει ένα δυσθεώρητο φορτίο, αλλά βλέποντάς τα όλα μαζί λυγίζεις.

Πριν από λίγες ημέρες διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη η παρουσίαση της συνδυαστικής μελέτης της διαΝΕΟσις για τους πέντε δράκους που κρατούν φυλακισμένη την πριγκίπισσα Ανάπτυξη. Η υψηλού επιπέδου εκδήλωση διοργανώθηκε σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. Δόθηκε βήμα σε ανθρώπους οι οποίοι όχι απλώς γνωρίζουν τα προβλήματα, αλλά έχουν να προτείνουν και τις λύσεις.

Την εκδήλωση άνοιξε ο γενικός διευθυντής της διαΝΕΟσις Διονύσης Νικολάου, κάνοντας μια εισαγωγή στο θέμα και επιμένοντας στη λέξη «μεταρρυθμίσεις». Ακολούθως χαιρέτισε ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ Θανάσης Σαββάκης, επισημαίνοντας:

«Ο κοινός τόπος και για τους πέντε δράκους είναι ένας: το κράτος. Και οι πέντε ανασταλτικοί παράγοντες της ανάπτυξης προέρχονται ευθέως από τον τρόπο διακυβέρνησης και την αποτελεσματική ή όχι λειτουργία της κρατικής μηχανής και της δημόσιας διοίκησης. Πιστεύω λοιπόν ότι αυτή η διαπίστωση πρέπει να μας οδηγήσει, ίσως, σε πιο βαθιά νερά συζήτησης, ακόμη και σήμερα. Μήπως, λοιπόν, πρέπει να εξετάσουμε θεμελιώδη ζητήματα που συνιστούν εντέλει την ποιότητα της δημοκρατίας στη χώρα μας; Για παράδειγμα, το ζήτημα των πελατειακών σχέσεων, ένα φαινόμενο που σχετίζεται άμεσα με τη διόγκωση του κράτους και τη συρρίκνωση του ιδιωτικού τομέα. Ενα θέμα που κυριολεκτικά υποτροπιάζει κάθε φορά που έχουμε αλλαγή στο κόμμα ή στα κόμματα που ασκούν την εξουσία. (…) Επίσης, το μεγάλο θέμα της ποιότητας παροχής των κρατικών υπηρεσιών».

Ηταν η σειρά του προέδρου της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών και προέδρου του Δ.Σ. της Eurobank Ergasias, Νίκου Καραμούζη, ο οποίος επέμεινε ιδιαιτέρως στην ανάγκη να πειστεί η κοινωνία ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν κοινωνικό μέρισμα για τους πολίτες. «Ειδικά για τις ασθενέστερες τάξεις. Πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχει μέρισμα επιτυχίας γι’ αυτούς, μέσα από μια απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων. Δυστυχώς, αποτύχαμε. Γι’ αυτό είχαμε τη μεγαλύτερη διάρκεια εξόδου από την κρίση, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα».

Ο κ. Καραμούζης έφερε στο τραπέζι ακόμη δύο δράκους, ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά: το τεράστιο υπόλοιπο των μη εξυπηρετούμενων δανείων (95 δισ.), καθώς και την ανάγκη για μια αναγέννηση ιδιωτικών επενδύσεων «τεραστίων διαστάσεων».

«Yes, we can!»

Παρά τους δύο επιπλέον δράκους, ο  έμπειρος τραπεζίτης έφερε και πέντε καλά νέα, πέντε μεγάλες αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη, «αναπτυξιακούς καταλύτες που μπορούν να δώσουν πελώρια ώθηση». Αυτοί είναι: η ανάδειξη μιας νέας δυναμικής και εξωστρεφούς επιχειρηματικής τάξης, που δεν φοβάται τον ανταγωνισμό, τις προκλήσεις των αγορών, και είναι καλά οργανωμένη. «Οσες επιχειρήσεις στάθηκαν, έχουν περάσει τα πιο δυνατά stress test. Αντέχουν και είναι σε πλεονεκτική θέση». Ακόμη, διαπίστωσε ότι η παλιά «φθαρμένη» και κρατικοδίαιτη, φοροδιαφεύγουσα και ρουσφετολογική επιχειρηματική τάξη έχει αποδυναμωθεί.

Το δεύτερο ευχάριστο είναι η σημαντική συρρίκνωση του οικονομικού ρόλου του κράτους, ιδίως σε τομείς όπως η ενέργεια, οι τράπεζες, οι μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες.

Τρίτον, συντελείται σταδιακά ένας μεγάλος παραγωγικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας και ανέρχεται ένας νέος δυναμικός κλάδος μεταποίησης.

Τέταρτον, η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα σταδιακά αλλάζουν, γίνονται πιο φιλικά προς το επιχειρείν και τις επενδύσεις. (Στο σημείο αυτό ο κ. Καραμούζης επανέλαβε την ανάγκη για έναν ηγετικό πόλο εξουσίας ο οποίος θα πείσει την κοινωνία ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι ο μόνος τρόπος.)

Πέμπτος καταλύτης είναι μια διάδοση νέων οικονομικών και παραγωγικών αξιών, που καθιστούν την κοινωνία παραγωγική και υπεύθυνη. Έεκανε λόγο για νέους ανθρώπους που αναδεικνύονται, παράγουν, τολμούν, για νέους αγρότες και οικογένειες που επενδύουν στη μόρφωση των παιδιών τους, για δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν τη δουλειά τους με συνέπεια, για νέο κύμα εθελοντισμού. Εκλεισε την εισήγησή του με ένα πολύ αισιόδοξο «ναι, μπορούμε!»

Οι ερευνητές της διαΝΕΟσις Νίκος Χριστοδουλάκης, καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, π. υπουργός Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών, Μιλτιάδης Νεκτάριος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς, Χάρης Θεοχάρης, βουλευτής, π. γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Υπουργείου Οικονομικών, Λεωνίδας Χριστόπουλος, απόφοιτος Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης και υπ. διδάκτωρ στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και Μιχάλης Πικραμένος, Σύμβουλος Επικρατείας και αναπλ. καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ., παρουσίασαν τους επιμέρους τομείς της έρευνας της διαΝΕΟσις καθώς και λύσεις που προτείνουν. Από μετακύλιση όλου του επισήμου χρέους στον ESM και διάθεση του 2% του ΑΕΠ σε νέες επενδύσεις υποδομών και εξαγωγών, έως flat tax 20% και εντελώς νέο συνταξιοδοτικό, με προβλέψεις και μεταβατικές ρυθμίσεις για τους παλαιούς ασφαλισμένους.

Οι προτάσεις των ερευνητών είναι πλήρεις, κοστολογημένες και φυσικά σε συνδυασμό μεταξύ τους. Επειδή οι εισηγητές συχνά φιλοξενούνται σε τηλεοπτικές εκπομπές και δημοσιεύουν τις απόψεις τους στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, δεν θα γράψω περισσότερα παρά μόνον για την εισήγηση του Μιχάλη Πικραμένου.

«Πάρε δώρο ένα Ειρηνοδικείο να ‘χεις»

Ως δικαστής, ο Σύμβουλος Επικρατείας γνωρίζει άριστα τα προβλήματα της Δικαιοσύνης αλλά και έχει τη διάθεση να προτείνει λύσεις που σε πολλούς συναδέρφους του προκαλούν τρόμο, όπως τηλεδιασκέψεις, ώστε να πραγματοποιούνται εξ αποστάσεως δικαστικές συνεδριάσεις. Ή να προτείνει έναν θεσμό που υπάρχει στη Γαλλία, του «επίκουρου δικαστή». Ακόμη, να απαιτήσει οι δικαστές να είναι σε θέση να κάνουν management τόσο σε επίπεδο διοίκησης των δικαστηρίων όσο και των υποθέσεών τους: να ταξινομούν, να ομαλοποιούν, να προβλέπουν τον βαθμό πολυπλοκότητάς τους. Αναφέρθηκε στους ανασταλτικούς παράγοντες που είναι το πολιτικό σύστημα, το δικηγορικό σώμα και οι δικαστές, στάθηκε στην ανάγκη οι δικαστικοί υπάλληλοι να είναι νομικοί και ειδικοί της Πληροφορικής, καθώς και στην ανάγκη τού να κλείσουν τα μικρά δικαστήρια. Θυμήθηκε ένα περιστατικό που του αφηγήθηκε ο Αθανάσιος Κουτρουμάνης, πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ενδεικτικό της απαξίωσης αλλά και της μη αναγκαιότητας διατήρησης των μικρών δικαστηρίων.

Ο κ. Κουτρουμάνης επισκέφθηκε μια επαρχιακή πόλη και συναντήθηκε με τον δήμαρχό της προκειμένου να μεταβούν από κοινού στο τοπικό δικαστήριο. «Ιδού, κ. πρόεδρε» είπε ο δήμαρχος δείχνοντάς του το Δικαστικό Μέγαρο, «αυτό το δικαστήριο μου το έκανε δώρο ο τάδε βουλευτής…». Διότι –ας μην κοροϊδευόμαστε- πολλά δικαστήρια θεωρούνταν δώρα στις τοπικές κοινωνίες, άρα ψήφοι…

Τη συζήτηση συντόνισαν οι δημοσιογράφοι Αλεξάνδρα Γούτα και Αθανασία Μπίδιου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News