Η λέξη «αφήγημα» είναι μια καινούργια λέξη για τους περισσότερους. Εγινε πολύ της μόδας την τελευταία δεκαετία. Είναι ως επί το πλείστον μια «ευρωπαϊκή λέξη» ή τουλάχιστον σε αυτή τη φάση χρησιμοποιείται «ευρωπαϊκά».

«Πρέπει να βρεθεί ένα νέο ευρωπαϊκό αφήγημα»… Πόσες φορές το έχετε ακούσει αυτό; Το θέμα είναι πως μέχρι τώρα ο όρος «ευρωπαϊκό αφήγημα» αφορούσε τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων. Από τις 31 Μαρτίου όμως αφορά κι εμάς.

Στις 31 Μαρτίου άρχισαν οι εορτασμοί για τα 60 χρόνια της Συνθήκης της Ρώμης, της συνθήκης που το 1957 όρισε την απαρχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στο πλαίσιο λοιπόν των εορτασμών, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μας καλεί σήμερα να γράψουμε τη δική μας ιστορία στην ιστοσελίδα: My House of European History.

«To My House of European History είναι ένα μοναδικό συμμετοχικό έργο που συγκεντρώνει τις μαρτυρίες σας για την Ευρώπη», διαβάζω στην πιο πάνω ιστοσελίδα. «Ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μοιραστείτε τις αναμνήσεις σας. Διαλέξτε έναν… διαλέξτε τους όλους!»

Μπορούμε λοιπόν να διαλέξουμε και να αναρτήσουμε την προσωπική μας ευρωπαϊκή ιστορία, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, επιλέγοντας όποιο ή όποια εκφραστικά μέσα θέλουμε από τα παρακάτω…

• Εικόνες: «Αν το δουν, θα το πιστέψουν. Προσθέστε έως και πέντε εικόνες για κάθε ιστορία για να κάνετε τη μαρτυρία σας πιο ζωντανή».
• Ηχογραφήσεις: «Σας έτυχε ποτέ να έχετε μια συνάντηση που άλλαξε τη ζωή σας για πάντα; Την ηχογραφήσατε; Τέλεια! Τι θα λέγατε να τη μοιραστείτε;»
• Βίντεο: «Μοιραστείτε βίντεο από το κινητό ή τον υπολογιστή σας, που δείχνουν το σπίτι σας ή κάποιο άλλο όμορφο μέρος. Εσείς διαλέγετε!»
• Έγγραφα: «Αν έχετε κρατήσει μια όμορφη χειρόγραφη επιστολή που έγραψε κάποτε η γιαγιά σας, σκανάρετέ την και μοιραστείτε αυτήν την πολύτιμη ανάμνηση».

«Η ιστορία σας γράφει ιστορία» είναι ο ελληνικός τίτλος της ιστοσελίδας. Πρόσφατα, λοιπόν, διάβαζα στον Guardian την ιστορία ενός 45άρη βρετανού χρονικογράφου. Αυτός έλεγε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση τον έμαθε να αγαπάει την Ευρώπη – ταξίδεψε με Interail στις πιο όμορφες ευρωπαϊκές πόλεις, απόλαυσε από τα βρετανικά σούπερ μάρκετ σε χαμηλή τιμή τα πιο ιδιαίτερα γαλλικά τυριά, ευφράνθηκε από τις βρετανικές κάβες με τα πιο εκλεκτά ιταλικά κρασιά κιάντι, πάλι σε χαμηλή τιμή κτλ. Αισθάνθηκε πως αν δεν του άρεσε μια μέρα να δουλεύει στη Βρετανία θα μπορούσε κάλλιστα να πάει στην Ιταλία ή στην Ισπανία (που έχουν και καλό καιρό). Εκεί ένιωθε πως θα τον υποδέχονταν πολύ θετικά και πως θα μπορούσε να κάνει μία νέα καριέρα – έστω για μερικά χρόνια.

Με άλλα λόγια η ΕΕ έμαθε τον κάτοικο Λονδίνου και συντάκτη του Guardian να τρώει, να πίνει και να ταξιδεύει σαν Ευρωπαίος. Κατ΄επέκτασιν να κοινωνικοποιείται και να δουλεύει σαν Ευρωπαίος. Η Ευρώπη έκανε τον βρετανό σαρανταπεντάρη να νιώθει ότι τα σύνορα είναι συμβολικά, ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να απλώσει το πόδι και να μπει σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπου θα γίνει δεκτός και θα περάσει φίνα. Σαν κυριλέ νομάδας. Τώρα, ο χρονικογράφος αισθάνεται ότι πρέπει να φύγει από το ευρωπαϊκό πάρτι – παρότι εκείνος είχε πάει εκεί με το «δώρο» του, δηλαδή την ψήφο REMAIN, το περασμένο καλοκαίρι (έτσι το διατυπώνει). Προφανώς όμως το 51,9% των Βρετανών δεν ένιωθαν το ίδιο μ’ εκείνον και τώρα πρέπει να τους ακολουθήσει.

Τι ιστορία άραγε θα έγραφε ο Ελληνας σαρανταπεντάρης που προς το παρόν παραμένει στο πάρτι αλλά που νιώθει ότι οι άλλοι καλεσμένοι τον κοιτάζουν με μισό μάτι επειδή νομίζουν ότι έβαλε χέρι στις μπόμπες; (αναφέρομαι στα σάντουιτς)

«We are the story», διαβάζω στην ιστοσελίδα του ΕΚ που ανακοινώνει τη δημιουργία της νέας πλατφόρμας. Και αναρωτιέμαι: είμαστε κι εμείς οι Ελληνες μέρος αυτής της ιστορίας; Τυπικά ναι. Αλλά ουσιαστικά είμαστε; Μπορούμε να είμαστε; Θέλουμε να είμαστε; Θέλουν να είμαστε;

Πριν λίγες εβδομάδες ήμασταν (μαζί με τα άλλα PIGS) οι τύποι που «Εφαγαν τα λεφτά σε ποτά και γυναίκες και τώρα ζητάνε δανεικά». Τώρα αυτό θα το ξεχάσουμε και θα ανεβάζουμε τα σημειώματα της γιαγιάς μας στην ευρωπαϊκή πλατφόρμα; Το καλοκαίρι θα ανεβάζουμε και φωτογραφίες από τις ελληνικές παραλίες, ξαπλωμένοι στις σεζλόνγκ με τα μοχίτο στο χέρι; Αυτό το «αφήγημα» δεν μου πολυκολλάει… Ή μήπως είναι ιδέα μου;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News