Στο πρόσωπο του Σπύρου Παπαθανασάκη ο Ηρακλής έβλεπε τον άνθρωπο που εμφανίστηκε «από το πουθενά» για να τον λυτρώσει από τα βάσανά του. Τον Αύγουστο του 2014 η οικογένεια του ταλαιπωρημένου συλλόγου υποδέχτηκε τον ομογενή επιχειρηματία με ενθουσιασμό. Ο «Καναδός» -έτσι τον έλεγαν, επειδή γεννήθηκε, μεγάλωσε και δραστηριοποιείται στο Τορόντο- θα έβαζε χρήματα στην καταχρεωμένη ΠΑΕ, τάξη στα οικονομικά της, θα δημιουργούσε μία ομάδα που θα καμάρωναν οι οπαδοί της, και θα προσέλκυε ισχυρούς επενδυτές με το πλάνο που είχε στο μυαλό του. Θα, θα, θα… Την Τετάρτη (6/9) ο «Γηραιός» εξέπνευσε στα χέρια του.

Το πιστοποιητικό θανάτου του Ηρακλή ήταν η ενημέρωση των ποδοσφαιριστών του, που εκείνη την ώρα προετοιμάζονταν για τον φιλικό αγώνα με τον Αλμωπό στην Αριδαία, ότι η ομάδα δεν θα κατέβει στο νέο πρωτάθλημα της Football League – επομένως είναι όλοι τους ελεύθεροι να μετακινηθούν σε όποιον σύλλογο επιθυμούν. Διάλυση. Η εξέλιξη αυτή «σόκαρε» φίλους και αντιπάλους, επειδή ο Ηρακλής είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όμως οι περισσότεροι την περίμεναν. Η οικονομική αδυναμία του Παπαθανασάκη, σε συνδυασμό με τους καταστροφικούς διοικητικούς χειρισμούς του τα τελευταία δύο χρόνια, ήταν ο προπομπός του τέλους της ΠΑΕ ΑΕΠ Ηρακλής 1908.

Πριν από λίγο καιρό η ομάδα υποβιβάστηκε από τη Σούπερ Λιγκ, λόγω οφειλών αλλά και διότι δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει άδεια συμμετοχής στο Πρωτάθλημα από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Στις 28 Αυγούστου, στο δυναμικό του συλλόγου είχαν απομείνει μόλις οκτώ ποδοσφαιριστές. Ο νέος προπονητής, Μίλαν Κόστιτς, προσπάθησε να φέρει παίκτες, αλλά με τι λεφτά; Η προετοιμασία της ομάδας αναβλήθηκε, ενώ ο σύλλογος δεν είχε έδρα και γραφεία. Τα χρέη ήταν «βουνό», και οι προσφυγές δεκάδες. Για να παίξει ο Ηρακλής στη Football League, ο Παπαθανασάκης θα έπρεπε να καταβάλει -άμεσα- περί τις 250.000 ευρώ, μόνο για τις τρέχουσες υποχρεώσεις και τους στοιχειώδεις διακανανισμούς (το σύνολο των οφειλών ξεπερνά τα τρία εκατομμύρια ευρώ). Οπως αναμενόταν, τα χρήματα δεν βρέθηκαν.

Η πρώτη σεζόν της «βασιλείας» του (2014-2015) είχε κυλήσει ανέλπιστα καλά. Ο Ηρακλής τερμάτισε στην πρώτη θέση του Βορείου Ομίλου της Φούτμπολ Λιγκ, και στα play-off κέρδισε τον προβιβασμό του στη Σούπερ Λιγκ, έπειτα από τέσσερα χρόνια απουσίας. Την επόμενη χρονιά εξασφάλισε σχετικώς άνετα την παραμονή του στην Α’ Κατηγορία, ενώ μεγάλο μέρος των χρεών του είχε ρυθμιστεί. Ξαφνικά, όλα άλλαξαν. Λες και κάποιο αόρατο χέρι πάτησε το κουμπί της καταστροφής. Τον Ιούλιο του 2016 ο (ανεπιθύμητος, πλέον) ιδιοκτήτης ξεκαθάρισε ότι δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει την ομάδα: «Ο Ηρακλής είναι η ευθύνη μου, και εγώ τις ευθύνες που αναλαμβάνω τις σέβομαι και τις τιμώ». Τον Μάρτιο του 2017 απαιτούσε 1,5 εκατ. ευρώ για να παραχωρήσει την ΠΑΕ. Τον περασμένο Ιούλιο την έδινε με ένα ευρώ. Και τον Αύγουστο, αποφάσισε να συνεχίσει.

Να συνεχίσει, πώς; Λεφτά δεν είχε. Κι αν είχε, δεν τα έβαζε στον Ηρακλή. Καμία από τις πόρτες που χτύπησε, για χρηματοδότηση, δεν άνοιξε. Το «τσουνάμι» των απαιτήσεων είχε αρχίσει να κατακλύζει την (άδεια) Μίκρα. Τα υπέρογκα (μη ρυθμισμένα) χρέη προς το Δημόσιο, αυξάνονταν. Οι απλήρωτοι υπάλληλοι αναζητούσαν κάποιο περιουσιακό στοιχείο για κατάσχεση. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είχαν αποχωρήσει. Οι αγανακτισμένοι οπαδοί είχαν αποκηρύξει τη διοίκηση (δηλαδή τον ίδιον, τον γιο του και δύο συνεργάτες τους). Κι εκείνος… στον κόσμο του. Ζώντας στην Αθήνα, μακριά από την πραγματικότητα της ομάδας, εξακολουθούσε να περιμένει ότι ο κόσμος θα τον στηρίξει, ότι θα έχει έσοδα, ότι θα βρει κεφάλαια για ένα νέο ξεκίνημα.

Στις 16 Αυγούστου υπέγραψε μία ανακοίνωση – μνημείο, στην οποία αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Από σήμερα ξεκινάει ένα πλάνο διετίας για την εξυγίανση και την αναδιοργάνωση του Ηρακλή. Με το σχέδιο αυτό ο Ηρακλής, απαλλαγμένος από τα χρέη, θα επιστρέψει στη Σούπερ Λίγκα. Η μεγαλύτερή μου λύπη είναι ότι ήρθα με στόχο να κάνω τη διαφορά, ότι μπορούσα να αλλάξω ένα σύστημα – όμως δεν μπόρεσα και δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου. Εμπιστεύτηκα ακατάλληλους ανθρώπους στις περισσότερες θέσεις και για αυτό αναλαμβάνω την ευθύνη. Μπήκα με την καρδιά μου και αυτό ήταν μεγάλο λάθος. Η ποδοσφαιρική πραγματικότητα της Ελλάδας δεν αφήνει περιθώριο για κάτι τέτοιο ως στρατηγική διαχείρισης. Δεν ήμουν αντάξιος των προσδοκιών που πηγάζουν από την ιστορία του Ηρακλή … Ομως, γιατί να με πιστέψετε τώρα; Γιατί έμαθα από τα λάθη μου, γιατί κατάλαβα την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, γιατί μέσα από όλες τις δυσκολίες δέθηκα ακόμη περισσότερο με την ιδέα του Ηρακλή και γιατί σας λέω την αλήθεια για τη μάχη που έχασα».

Στον Καναδά τα κατάφερε περίφημα. Κατέχει μεταφορική εταιρεία, κέντρα νυχτερινής διασκέδασης, και διαχειρίζεται youth centers. Επίσης, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας η οποία ασχολείται με την έρευνα για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Τον Ηρακλή, όμως, τον… φαρμάκωσε. Τον διέλυσε σε χρόνο – ρεκόρ. Και τώρα; Η τύχη της ποδοσφαιρικής ομάδας περνά, πλέον, στα χέρια του Ερασιτέχνη. Θεωρητικώς, θα μπορούσε να παίξει στη Γ’ Εθνική. Αλλά και ο Γ.Σ. έχει, με τη σειρά του, τεράστια οικονομικά ανοίγματα. Είναι αδύνατο να χρηματοδοτεί και το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Το επικρατέστερο σενάριο, αυτή τη στιγμή, είναι η συγχώνευση με τον Ηρακλή Αμπελοκήπων, που έχει «καθαρό» ΑΦΜ και αγωνίζεται στην Α’ Κατηγορία της ΕΠΣ Μακεδονίας, και -του χρόνου, εκτός απροόπτου- θα ανέβει στη Γ’ Εθνική. Το σχέδιο είναι, τη νέα ομάδα να την «τρέξει» ο Ηρακλής Αμπελοκήπων, και ο Ερασιτέχνης Ηρακλής να τσοντάρει στο μπάτζετ. Σε δεύτερο χρόνο, ο Ηρακλής Αμπελοκήπων θα μετονομαστεί σε Ηρακλή Θεσσαλονίκης – εφόσον το αποφασίσουν τα μέλη των δύο συλλόγων. Οσο για τα χρέη που δημιούργησε ο Παπαθανασάκης, στο εξής θα βαρύνουν τον ίδιο, προσωπικώς και αποκλειστικώς.

Πάνω απ’ όλα θα τον βαραίνει ένα ιστορικό «έγκλημα». Το ότι έδωσε τη χαριστική βολή στον ποδοσφαιρικό σύλλογο των «μπαγιάτηδων», δηλαδή των παλαιών Θεσσαλονικέων, που ιδρύθηκε το 1908, όταν η πόλη ανήκε, ακόμη, στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Στην ομάδα που ανέδειξε τον τεράστιο Βασίλη Χατζηπαναγή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News