«Η Ευρώπη βρίσκεται στα πόδια της Μέρκελ. Αλλά βρίσκεται και στην καρδιά του Ντράγκι». Ηταν ο τίτλος μιας μακροσκελούς ανάλυσης που υπέγραφε την Κυριακή στη Repubblica ο Εουτζένιο Σκάλφαρι, ιδρυτής της εφημερίδας και, καθώς βαδίζει στα 93 του χρόνια, ζωντανή ιστορία της Ιταλίας και της Γηραιάς Ηπείρου. Η ανάλυση ήταν στην ουσία το χρονικό του χάσματος που χωρίζει την γερμανίδα καγκελάριο από τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά του modus vivendi που έχουν βρει για να μην εξελιχθεί αυτό το χάσμα σε ρήξη.

Αν όμως υπήρχαν πολλά που τους χώριζαν το προηγούμενο διάστημα, τώρα υπάρχει κάτι που τους ενώνει. Και αυτό δεν είναι άλλο από την αμερικανική επίθεση στην Ευρώπη γενικά και στη Γερμανία ειδικά. Ο Μάριο πήρε χθες το όπλο του και, όπως γράφει σήμερα η ιταλική εφημερίδα, απάντησε με μια μάλλον ασυνήθιστη οξύτητα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τι είχε προηγηθεί; Το χτύπημα κάτω από τη ζώνη του συμβούλου του Τραμπ, Πίτερ Ναβάρο, στο κοινό νόμισμα. Αλλά και η πρόθεση της αμερικανικής κυβέρνησης να κατεδαφίσει το Dodd-Frank-Act, δηλαδή εκείνο το μίνιμουμ της ρύθμισης που είχε επιβάλει στο αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα η κυβέρνηση Ομπάμα.

Μέρκελ και Ντράγκι συναντώνται σε δυο ημέρες στο Βερολίνο. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο ο Ιταλός της ΕΚΤ ύψωσε τοίχος προστασίας στη γερμανίδα καγκελάριο. Ο ευρωπαϊστής Ντράγκι βλέπει ότι στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου η Ευρώπη ταυτίζεται σε αυτή τη φάση με τη Γερμανία – είναι χαρακτηριστικό ότι ο Καναδάς θέλει να στείλει κοινό πρεσβευτή για Γερμανία και ΕΕ. Το μήνυμά του, λοιπόν, ήταν σαφές: Η ΕΚΤ δεν «χειραγωγεί» το ευρώ, η τελευταία παρέμβαση ήταν το 2011 και ήταν καρπός συντονισμένης κίνησης με τις πιο σημαντικές κεντρικές τράπεζες της ΕΕ. Κι ακόμη, «η Γερμανία έχει μεν εμπορικό πλεόνασμα σε σχέση με τις ΗΠΑ, αλλά δεν κινήθηκε ποτέ μονομερώς στη νομισματική αγορά».

Επομένως όλα καλά με το Βερολίνο; Οχι ακριβώς. Γιατί αποδέκτης ενός μηνύματος ήταν και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος πιέζει για να αυξήσει η ΕΚΤ τα επιτόκια. Ο Ντράνγκι υπενθύμισε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χαράζει νομισματική πολιτική λαμβάνοντας υπόψη της και τις δεκαεννέα οικονομίες της ευρωζώνης και όχι μόνο εκείνη που είναι πιο ισχυρή. Η κατακλείδα; «Το ευρώ είναι μη αναστρέψιμο» επανέλαβε ο Μάριο Ντράγκι. Δεν είπε πάλι ότι «θα κάνει ότι χρειαστεί» για να το υπερασπιστεί, όπως εκείνο το δραματικό καλοκαίρι του 2012. Αλλά τώρα που η απειλή δεν προέρχεται μόνο από την εσωτερική κρίση της ευρωζώνης, είναι μάλλον κάτι που εννοείται ακόμη περισσότερο.

ΦΩΤΟ: Photo by Sean Gallup/Getty Images

«Δεν γνωρίζω κανέναν Ρεπουμπλικανό στην Ουάσινγκτον που να μην λέει στις ιδιωτικές του συζητήσεις ότι το διάταγμα του Τραμπ με το οποίο απαγορεύει τη μετανάστευση από τις επτά χώρες ήταν σκέτη καταστροφή», γράφει η  φημισμένη συντηρητική αρθρογράφος Πέγκι Νόουναν στην Wall Street Journal. Όπως αποδεικνύεται, ισχύει το ίδιο και για τους κολοσσούς των νέων τεχνολογιών. Που, από την Apple έως την Google και από την Microsoft έως το Facebοok, το Twitter, την Netflix, την Paypal, την Uber, την eBay και την Tesla (σε δεύτερο χρόνο), έβαλαν κατά μέρος αντιπαλότητες και συμφέροντα για να συμμαχήσουν απέναντι σε ένα μέτρο που τις στερεί από την εισαγωγή «εγκεφάλων».

Από τη συμμαχία αυτή λείπει μία «big»: η Amazon που έχει ήδη εμπλακεί στην προσφυγή η οποία οδήγησε στην παρέμβαση του δικαστή Ρόμπαρτ. Ακόμη κι έτσι όμως, παραμένει «μια κινητοποίηση άνευ προηγουμένου», όπως γράφει η Corriere della Sera. Αλλά δεν είναι ανεξήγητη: οι «εγκέφαλοι» είναι το φρέσκο αίμα που έχουν ανάγκη οι κολοσσοί για να μην χάσουν το σφρίγος τους. Κι αυτό είναι παραπάνω από αρκετό για να τους οδηγήσει σαν μια γροθιά στο δικαστήριο – φυσικά στο πλευρό της πολιτικής αγωγής (και με ένα όπλο που στη νομική αργκό ονομάζεται «friends of the court brief»).

Φωτό: Γενική απόψη του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Η κόντρα με τον Τραμπ μπορεί να φτάσει ακόμη κι εκεί. Πηγή: Reuters / Carlos Barria

Πριν από έναν χρόνο, στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Ανταμ Ντόμπι, καθηγτής Ιστορίας στο κολέγιο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, βρέθηκε υποχρεωμένος να εξηγεί στους φοιτητές του ότι ο αμερικανός στρατηγός Τζον Πέρσινγκ δεν βούταγε ποτέ τις σφαίρες σε αίμα χοίρων και ότι δεν είχε εκτελέσει ποτέ μουσουλμάνους που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο στις Φιλιππίνες.

Και γιατί βρέθηκε σε αυτή τη θέση; Επειδή αυτή ήταν ένα υποτιθέμενο «ιστορικό γεγονός» που είχε διηγηθεί ο ρεπουμπλικανός υποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ. Τώρα που εκείνος ο υποψήφιος εξελέγη πρόεδρος, ο καθηγητής διαπίστωσε ότι έχει ακόμη μία υποχρέωση: «Να υπερασπίζεται την Ιστορία σαν ένας πραγματικός φύλακάς της από τον υποτιθέμενο ηγέτη του ελεύθερου κόσμου» όπως εξήγησε ο ίδιος στο New Yorker. Κι αυτό επειδή, μετά τις εκλογές, οι φοιτητές του κολεγίου του, οι οποίοι στην πλειονότητά τους είναι λευκοί και συντηρητικοί, άρχισαν να αρνούνται με μεγαλύτερη άνεση ορισμένα αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα.

Αυτή η τάση, σημειώνει το εμβληματικό περιοδικό της νεοϋρκέζικης διανόησης, γίνεται ολοένα και πιο ισχυρή στα πανεπιστήμια του αμερικανικού Νότου, ενώ καταγράφεται ακόμη και σε αυτά που θεωρούνται λιγότερο συντηρητικά, όπως είναι το πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας. Και οι καθηγητές της Ιστορίας ανακάλυψαν και πάλι την τεράστια σημασία που έχει η δουλειά τους: «Είχα έρθει και στο παρελθόν αντιμέτωπος με ψευδή ιστορικά γεγονότα» ανέφερε η πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας Φίτσχιουτζ Μπράντεϊτζ. «Αλλά ποτέ δεν είχα ακούσει να τις υποστηρίζει ένας πρόεδρος».

Φωτό: Φοιτητές στο κολέγιο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας. Με τον Τραμπ πρόεδρο, θα ξεχάσουν κι αυτά που ξέρουν. Πηγή: The New Yorker/The New York Times/Dylan Wilson

Είμαστε εκτεθειμένοι στη χημεία όσο δεν ήμασταν ποτέ – 24 ώρες το 24ωρο επτά ημέρες την εβδομάδα, γράφει το Fatto Quotidiano που αφιερώνει μια μεγάλη έρευνα στο θέμα: «Η ύπαρξή μας σαρώνεται από τη χημεία: από τους κρυστάλλους χαλαζία στο ξυπνητήρι, το φθόριο στην οδοντόκρεμα, τα αμινοξέα στις πρωτεΐνες των τροφίμων, τα αλογονίδια αργυρού στους φακούς των γυαλιών και το πυρίτιο στους υπολογιστές έως τα πεπτίδια χάρις στα οποία κλείνουμε τα μάτια μας και την ακετυλοχολίνη που τρέφει τα όνειρά μας».

Για να μην μιλήσουμε για τη χημεία στη μηχανή του καφέ ή εκείνη που διεισδύει στο σώμα μιας γυναίκας από το βερνίκι των νυχιών, όπως αποκαλύπτει στην ιταλική εφημερίδα ο Σιλβάνο Φούζο, συγγραφέας του βιβλίου «Η χημεία στην καθημερινότητά μας: 24 ώρες στη ζωή μας», ο οποίος πάντως δεν παραλείπει να επικρίνει την υπερβολική ποινικοποίηση της χημείας. Από τη δική του πλευρά, ο Φαμπρίτσιο Τσάγκο, χημικός και δημιουργός της ιστοσελίδας Biozionario.it προειδοποιεί: η χημεία μάς συνοδεύει παντού – ακόμη και στο μπάνιο όπου λαμβάνουμε μια καλή δόση αλλεργιογόνων από το χαρτί υγείας ή από την οδοντόκρεμα, η οποία περιέχει το αντιβακτιριδιακό και όχι και τόσο αθώο Triclosan.

Οσο για τη μηχανή του καφέ, «γίνεται πάρτι από μύκητες που μαζεύονται στο στόμιο και το οποίο θα πρέπει να αποστειρώνεται έπειτα από κάθε χρήση». Μα τι κόσμος είναι αυτό που ζούμε; Ο κόσμος της χημείας.

Φωτό: Η οδοντόκρεμα περιέχει χημικά. Να ήταν και η μόνη… Πηγή: youtube.com