Ηταν ένα συνέδριο, το οποίο ο καθένας το είδε όπως ήθελε και επιθυμούσε. Όμως τίποτε δεν έχει λήξει. Ο συγκερασμός των διαφορετικών απόψεων και επιδιώξεων είναι το ζητούμενο για την Δημοκρατική Συμπαράταξη και στην πορεία προς αυτόν τον σκοπό θα δοκιμαστούν όλοι μετά από το βήμα που έγινε το Σαββατοκύριακο και πού έδειξε πως κάτι κινείται – χωρίς αυτό να αρκεί και χωρίς να σημαίνει ότι όλοι κινούνται με τους ίδιους ρυθμούς και προς την ίδια κατεύθυνση…

Εκ πρώτης όψεως η Φώφη Γεννηματά σε αυτήν την διαδικασία που ολοκληρώνεται την Κυριακή πέτυχε κάτι. Να μαζέψει εκεί όλες τις πολιτικές δυνάμεις που είναι απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και να διαμορφώσει μία κατ’ αρχήν θετική εντύπωση. Επίσης, κατάφερε να φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την Ωρα Αποφάσεων, η οποία κατ’ ουσίαν διασπάστηκε μετά την απόφαση του Γιάννη Ραγκούση να παραστεί και να μιλήσει στο συνέδριο και την ανακοίνωση της Αννας Διαμαντοπούλου και του Γιώργου Φλωρίδη ότι οι δρόμοι τους με τον πρώην υπουργό χωρίζουν…

Πέραν όμως των διαδικαστικών ζητημάτων και των όσων δρομολογούνται για τον νέο πολιτικό φορέα και την εκλογή της ηγεσίας του, η πολιτική ουσία παραμένει συζητήσιμη.

Τα διλήμματα είναι αναπάντητα και κάποια απάντηση θα πρέπει να δοθεί αργά ή γρήγορα.

Δεν είναι μόνο το αν θα εκφράζεται η «Κεντροαριστερά» ή αν αυτή θα περιλαμβάνεται σε κάτι ευρύτερο, αυτό που ο Βαγγέλης Βενιζέλος ονομάζει «Προοδευτικό Κέντρο» και επιμένει σε αυτό.

Είναι και η χάραξη μίας στρατηγικής που θα προσδώσει στον χώρο μία εκλογική δυναμική και θα αποτρέψει την σύνθλιψή του, ή την καθήλωσή του μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Οπως το περιέγραψε ο Βενιζέλος, από την μία εκδηλώνεται «η κουτοπόνηρη διεκδίκηση της Κεντροαριστερας από τον ΣΥΡΙΖΑ», από την άλλη «η ευγενική σκοπιμότητα» του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως εκδηλώθηκε με την παρουσία του στο συνέδριο.

«Ο νέος διπολισμός δεν ανατρέπεται μέσα από τη σύγκρουση μας με το ΣΥΡΙΖΑ για τον πόλο της κεντροαριστεράς ούτε μέσα από τη σύγκρουση μας με τη ΝΔ για το φιλελεύθερο, προοδευτικό, εκσυγχρονιστικό χώρο, αλλά μέσα από τη συγκρότηση του προοδευτικού κέντρου. Είδατε με πόση ευγενική σκοπιμότητα ο κ. Μητσοτάκης τόνισε χθες εδώ ότι εμείς ανήκουμε στην κεντροαριστερά, γιατί βεβαίως θέλει η ΝΔ να ελέγξει όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος από το χώρο του κέντρου», σημείωσε ο Βενιζέλος το Σάββατο το μεσημέρι και συμπλήρωσε: «Το προοδευτικό κέντρο ως μεγάλη κοίτη επιτρέπει την ακύρωση των τεχνητών πόλων εφόσον όμως υπάρχει καθαρός πολιτικός λόγος και ολοκληρωμένο προγραμματικό περιεχόμενο μέσω του οποίου αποκτάς την πρωτοβουλία».

Οπως άλλωστε υπενθύμισε ο πρώην πρόεδρος του ΠαΣοΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης: «Το ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο του Ιουνίου του 2015 αποδέχθηκε την εισήγηση μου και αποφάσισε ομόφωνα ότι πρέπει να διεκδικήσουμε όλο το εύρος του προοδευτικού κέντρου που περιλαμβάνει βεβαίως και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και την κεντροαριστερά, και τους φιλελεύθερους σοσιαλιστές και τους δημοκράτες και τους οικολόγους και τους κοινωνικούς ακτιβιστές και τους εκσυγχρονιστές, με άλλα λόγια κάθε πολίτη που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως κεντρώο προοδευτικό δημοκράτη».

Η δυναμική στον χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γεννηθεί με μαγικούς τρόπους, ούτε – προφανώς – δια της αδράνειας. Και εν τέλει, μήπως το εγχείρημα της «Ελιάς» δεν έπρεπε να έχει εγκαταλειφθεί τόσο εύκολα; Αλλά, με τα «αν» και τα «μήπως» δεν γίνεται τίποτε…

«Δεν υπάρχει περιθώριο για παλιού τύπου μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις όπως επιδιώκει ανιστόρητα η ΝΔ. Ούτε για οικουμενικά σχήματα συμψηφισμού και ακινησίας. Η εντύπωση όμως ότι η θέση μας είναι ασαφής ή επαμφοτερίζουσα ωθεί κάποιους πολίτες του προοδευτικού δημοκρατικού χώρου εκλογικά στη ΝΔ με την αιτιολογία ότι προέχει η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τα πάντα σε βάρος της χώρας προκειμένου να πολώνει τις καταστάσεις», επισήμανε ο Βενιζέλος.

Μία άποψη που ομολογουμένως ορίζει διαφορετικά το «ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με την ΝΔ»…

Εν μέσω των επευφημιών για τον Γ. Παπανδρέου που από πολλούς κρίθηκαν άκομψες και της αναζήτησης μηχανιστικών λύσεων, η πρόταση του Βενιζέλου δεν απείχε πολύ από αυτά που έχει ήδη πει τους τελευταίους μήνες. Ομως διατυπώθηκε σε άλλο ακροατήριο και έχει σημασία.

Και πάντως, εφόσον ένα βήμα έχει γίνει, είναι πραγματικά ενδιαφέρον να κατανοήσει κανείς το πού εν τέλει διαφωνούσαν οι σύνεδροι στο καμίνι του ΣΕΦ ως προς τούτα, που επισημάνθηκαν από τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Είναι μόνο ή «ταμπέλα», άραγε;

Μάλλον είναι κάτι περισσότερο, που προϋποθέτει μία συνειδητοποίηση, την οποία ο Βαγγέλης Βενιζέλος περιέγραψε έτσι: «Η “Ελλάδα μετά” έχει δύσκολες προϋποθέσεις. Οι πιο δύσκολες είναι οι κοινωνικές. Η κοινωνική διαστρωμάτωση μεταβλήθηκε μέσα σε λίγα χρόνια. Τα μεσαία στρώματα συμπιέστηκαν και εξακολουθούν να συμπιέζονται πολύ έντονα. Σχέδια ζωής ανατράπηκαν. Η διάψευση και η ανασφάλεια κυριαρχούν και τροφοδοτούν ισοπεδωτικές αντιλήψεις, απλουστεύσεις, συνωμοσιολογικές θεωρίες, αντιδημοκρατικές, αντιευρωπαϊκές και ανορθολογικές προσεγγίσεις. Παρά τη συντριπτική ήττα και την παταγώδη διάψευση της εθνικολαϊκιστικής επαγγελίας που έφερε και κράτησε με επιμονή και ανεκτικότητα στην εξουσία το μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τους αφανείς εταίρους του, ακόμη τώρα υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να πιστέψουν δημαγωγικές αφέλειες, τερατολογίες, εμφανή και ακραία ψέματα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News