Μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης του Γιάνη Βαρουφάκη με τον Βρετανό ομόλογο του, το αγγλικό πλέον χιούμορ ξεκίνησε να θεριεύει από διάφορους Βρετανούς συντάκτες. Και πλέον είναι γνωστό τοις πάσι, μιας και δεν είναι μόνο οι Βρετανοί που ταυτίζονται ή όχι με ενδυματολογικά πρότυπα, ότι τα ρούχα τελικά μάλλον κάνουν το παπά, για τους τυπολάτρες. Αναρωτιέμαι αν αυτό το ''Ο Βασιλιάς είναι γυμνός'' δεν δίδαξε τίποτα ή αν το προσπερνάμε ανάλογα με τη βόλεψή μας.

Ο γνωστός συντάκτης των Times, David Byers, ελάλησε μέσω twitter με χιούμορ και ειρωνεία,  σημειώνοντας ότι ο Osborne συναντήθηκε με έναν ''τυχαίο ξενύχτη μπαρόβιο'', ο οποίος τυχαίνει επίσης να είναι ο Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος. Όταν πλέον εξοικειώνεσαι με τον σαρκασμό των Άγγλων, μαθαίνεις και λίγο να τον συνηθίζεις, κάποιες φορές τον αποζητάς κιόλας. Αυτό για κάποιους καλείται μαζοχισμός, για κάποιους άλλους, γίνεται απλά μέρος μιας απολαυστικής καθημερινότητας. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό, αλλά για πόσο θα αγκομαχάμε μέσα από αυτόν τον κοινωνικό παροξυσμό των ΜΜΕ και αν τελικά η πολιτική έγινε μια μηχανή αλέσματος και όποιον πάρει ο χάρος. Ή μήπως μια κρεατομηχανή, τοποθετημένη σε μία σικ μπουτίκ κρεάτων.

Δεν είμαι πολιτικός συντάκτης και δεν θα υποκριθώ έναν ρόλο που δεν μου ανήκει. Ο Γιάνης Βαρουφάκης μίλησε για μία εποικοδομητική συνάντηση. Ο Βρετανός ομολογός του, με τη σειρά του, σημείωσε ότι η απειλή για την παγκόσμια οικονομία είναι ορατή, αν τόσο η Έυρωπαϊκή Ένωση όσο και η προσέγγιση από τη μεριά της Ελλάδας δεν ολοκληρωθεί με σύνεση και υπευθυνότητα, με λίγα λόγια η διαμάχη και η αντιπαράθεση δεν μας βολεύει. Μάλιστα. Δηλαδή, αγαπητοί μας Υπουργοί, τίποτα λιγότερο από αυτό που περιμέναμε να ακούσουμε. Πολλοί μιλάνε για την ύστατη προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκτήσει συμμάχους κατά της Γερμανίας. Άλλοι, για μια άκαρπη προσπάθεια, μιας και η οικονομική πολιτική της Μ. Βρετανίας, δεν είναι παρά ένα κομμάτι κουκλοθεάτρου, του οποίου τα δάχτυλα δεν ανήκαν ποτέ στο αγγλικό σώμα.

Δεν με ενδιαφέρει ποιος φοράει γραβάτα, ούτε ποιος δερμάτινο σακάκι. Ας βάλουμε πια ένα STOP, σε αυτήν την πασαρέλα ενός αμιγώς διαδικτυακού ντοπαρίσματος εντυπωσιασμού και ας στροφάρουμε το μυαλό μας λίγο περισσότερο. Ας δείξουμε και ας αποδείξουμε ότι η ιστορία δεν γράφεται με χειραψίες μπροστά σε φλασαρισμένα ταμπλό βιβάν, αλλά μακροπρόθεσμα, στην κοινωνική ανταλάκλαση μιας χώρας, σε όλες τις εκφάνσεις της. Και περαιτέρω, στις σχέσεις της με τις άλλες. Μια διαπραγμάτευση δεν είναι αγοροπωλησία στο παζάρι της γειτονιάς μας, οφείλει να είναι μεθοδευμένη και σε απόλυτη σύμπνοια με τις ανάγκες του συνόλου, και όχι τεκμηριωμένη βάσει διαρθρωτικών αλλαγών, που εξυπηρετούν προσωπικά ή μικροκομματικά και πελατειακά συμφέροντα.

 Ας δείξουμε εμπιστοσύνη, όχι σε υφάσματα, κόκκινα ή πράσινα μάτια, λιμουζίνες, μηχανές, ποδήλατα και πατίνια, αλλά σε ό,τι έρχεται για να σπάσει ότι έχουμε ως τώρα: να κολυμπάμε σε μια πισίνα ασφάλειας του οικείου, θεωρώντας την ωκεανό με γαλάζιους ορίζοντες.

Κάθε χώρα επιδιώκει να προφυλάξει τα κεκτημένα της με στόχο την ανάπτυξη. Και οι ντουλάπες της δεν χρειάζονται ούτε γραβάτες, ούτε πουκάμισα. Διαφάνεια και αλήθεια χρειάζονται. Ας αναμένουμε λοιπόν το άνοιγμα των φύλλων με σύνεση και όξυνση του νου. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News