To 1865 μια νεαρή μπλε φάλαινα ξεβράστηκε στα βράχια, στην ακτή του κόλπου Ασκίμ, όχι πολύ μακριά από την πόλη Γκέτεμποργκ (στη Σουηδία). Εκείνη την εποχή φάλαινες που κόλλαγαν στην ακτή σφαγιάζονταν, δεν τις έσωζαν. Και αυτή ήταν η μοίρα της συγκεκριμένης φάλαινας.

Οι ψαράδες που την ανακάλυψαν ξεκίνησαν την σφαγή της, αρχικά, βγάζοντας τα μάτια της για να μην μπορεί να τους δει. Στην συνέχεια και σε διάστημα δύο ημερών, η φάλαινα χτυπήθηκε μεθοδικά με τσεκούρια, λόγχες αλλά και πυροβολήθηκε μέχρι που πέθανε πνιγμένη στο ίδιο της το αίμα σύμφωνα με τη συντάκτρια του θέματος, στο atlasobscura.

Την επόμενη μέρα, ο Αύγουστος Βίλελμ Μαλμ, ταριχευτής και έφορος του μουσείου του Γκέτεμποργκ εμφανίστηκε και αγόρασε το κτήνος από τους δολοφόνους του. Το προόριζε για την συλλογή που διατηρούσε στο μουσείο. Αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερο να έχει ολόκληρη την φάλαινα άθικτη και όχι μόνο κάποια κομμάτια της. Χρειάστηκαν τρία ποταμόπλοια και δύο φορτηγίδες για να μεταφερθεί από την ακτή στο μουσείο. Κι όπως είχε μαζευτεί πλήθος ενθουσιασμένου κόσμου για να δει το θέαμα, ο κ. Μαλμ άρπαξε την ευκαιρία και παρέδωσε μια διάλεξη για τις φάλαινες.

Τα όργανα της φάλαινας διατηρήθηκαν σε βαρέλια στην αυλή του μουσείου, το δέρμα της το επεξεργάζονταν για εβδομάδες, οι μπαλένες της κρεμάστηκαν και παστώθηκαν, ενώ έβρασαν τον σκελετό της και τον καθάρισαν. Στο μεταξύ ένα ξύλινο πλαίσιο φτιάχτηκε που θύμιζε κάπως το σχήμα μιας φάλαινας και ολοκληρώθηκε με ένα σαγόνι που ανοιγόκλεινε. Το δέρμα της τοποθετήθηκε στο πλαίσιο και στηρίχθηκε με καρφιά από ορείχαλκο όπως στερέωναν και τέντωναν το δέρμα σε έναν καναπέ της εποχής.

Το σαγόνι φτιάχτηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να ανοίγει και να επιτρέπει στους επισκέπτες να μπουν μέσα στην φάλαινα και να φτάσουν στην κοιλιά της, που είχε εξοπλιστεί με πάγκους, χαλί, και κρεμάστρες. Η φάλαινα του Μαλμ πέρασε πολλά χρόνια ταξιδεύοντας σε όλη την Ευρώπη, προσκαλώντας τους περίεργους να ζήσουν από πρώτο χέρι την μοίρα του Ιωνά, πριν καταλήξει στο σπίτι της στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Γκέτεμποργκ, όπου βρίσκεται έως σήμερα.

Αρχικά, το σαγόνι της φάλαινας παρέμενε ανοιχτό ως ατραξιόν που προσέλκυε πλήθος κόσμου από πολύ μακριά. Κάποια στιγμή στην δεκαετία του 1930, ένα ζευγάρι πιάστηκε στα πράσα να κάνει έρωτα μέσα στο πλάσμα.

Από εκείνη την στιγμή, το μουσείο αποφάσισε να ανοίγει το στόμα της φάλαινας σε ειδικές περιπτώσεις όπως για παράδειγμα τις ημέρες που γίνονται εκλογές στην Σουηδία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News