619
|

Εδώ Λονδίνο: Ήταν ένας Άγγλος, ένας Έλληνας κι ένα φακελάκι

Ξένια Μπολομύτη Ξένια Μπολομύτη 4 Οκτωβρίου 2014, 00:35

Εδώ Λονδίνο: Ήταν ένας Άγγλος, ένας Έλληνας κι ένα φακελάκι

Ξένια Μπολομύτη Ξένια Μπολομύτη 4 Οκτωβρίου 2014, 00:35

Ο James είναι χωμένος στα νοσοκομεία της Μεγάλης Βρετανίας πάνω από τριάντα χρόνια. Πριν από μια βδομάδα παρακολούθησε ένα βιντεάκι/animation σχετικά με τη γνωστή γάγγραινα ονόματι «φακελάκι» και εμφανώς απορημένος με ρώτησε τι είναι ακριβώς αυτή η «μέθοδος αγοροπωλησίας». Γιατί αυτός ο τίτλος μόνο αρμόζει σε μια τόσο υπόγεια και σκοταδιστικά μεθοδευμένη αυθαιρεσία.

Γνωστό το νοτιοευρωπαϊκό μοντέλο υγείας, επεδίωξε τις δεκαετίες '70-'80 να οργανωθεί υιοθετώντας αυτό του αγγλοσαξωνικού. Αυτού που στοχεύει στην κοινωνική ισότητα και στην εξασφάλιση ίσης πρόσβασης σε όλες τις υπηρεσίες υγείας με την παράλληλη λειτουργική διαχείριση των πόρων του. H αποτελεσματικότητά του στη Μ. Βρετανία πέτυχε στον βαθμό που η συσσώρευση πληθυσμών ήταν ελεγχόμενη. Γι' αυτό και την τελευταία κυρίως πενταετία το NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας) κρούει κώδωνες κινδύνου για την ολοένα αυξανόμενη επισκεψιμότητα στα Επείγοντα Νοσοκομείων, την άγνοια και τον φόβο των ανθρώπων σε συνδυασμό με τον ρυθμό ζωής και τη διατροφή (εντεινόμενο το πρόβλημα υπέρβαρων παιδιών) και τoν ελλειπτικό, πια, αριθμό πόρων για την κάλυψη αναγκών.

Το πιο ανησυχητικό στη Μεγάλη Βρετανία, πλέον, είναι είτε η λανθασμένη διάγνωση των ασθενών με καρκίνο (κυρίως διαμέσου του θεσμού των GP, General Practitioners – Γενικών Γιατρών, Παθολόγων θα μπορούσε να πει κάποιος), είτε η αργοπoρημένη διάγνωσή του.

Στην Ελλάδα, ο εκφοβισμός στην παράλληλη δράση/αντίδρασή του με την επίσης γνωστή νοοτροπία «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο απαυτός μας» και την υπερκατανάλωση φαρμάκων, αποτελεί το βασικότερο καρκίνωμα του EΣΥ. Και, ναι, αγαπητοί μου, η οικονομική κρίση ταξιδεύει βαθύτερα από την τσέπη μας. Έτσι, κάποια τα ανθρωποειδή-γιατρουδάκια -που ανάθεμα τον όρκο που έδωσαν- συνεχίζουν με περισσή αναίδεια την «εξόρυξη» ανθρώπινου πόνου, λιμνάζοντας έτσι τα νερά του συστήματος.

Όσες φορές και αν προσπάθησα να απαντήσω στην ερώτηση του James «Μα για ποιον λόγο να πληρώνεσαι extra για τις υπηρεσίες που οφείλεις να προσφέρεις ως εργαζόμενος και, μάλιστα, διαχειριζόμενος ανθρώπινες ζωές;», απέτυχα παταγωδώς. Η Λογική και η Ευαισθησία ενίκησαν πανηγυρικά. Γιατί σε αυτόν τον «λόγο», οι εξηγήσεις μου μάλλον προσέδωσαν μια πλήρη «νομιμότητα» της άνομης συνδιαλλαγής και του ηθικού σεβασμού.

«Το να προσφέρεις ένα μπουκέτο λουλούδια, ας πούμε, ή το πολύ σοκολατάκια, έτσι, για το "ευχαριστώ", είναι το maximum καλής θελήσεως που έχω δει εδώ». Τα λουλούδια στον Γιατρό James, μαζί με το συμφωνηθέν ποσό, το οποίο για τους περισσότερους από δαύτους προαπαιτείται της διαδικασίας. Περάστε, πληρώστε και θα τελειώσουμε μετά του ματωμένου συμβολαίου!

Πολλοί οι διαπληκτισμοί με φίλους και γνωστούς στην Ελλάδα στο γνωστό λογύδριο «τουλάχιστον με το φακελάκι ο γιατρός θα κάνει τη δουλειά του σωστά και δε θα σε αφήσει να πεθάνεις στις λίστες αναμονές». Είσαι πλούσιος; Δε σε νοιάζει, γιατί τη γλίτωσες. Είσαι φτωχός; Θα τρέχεις να δανειστείς δεξιά και αριστερά και αν δεν τα καταφέρεις θα ζεις με τον φόβο αν πετύχει το γλυκό του κάθε γιατρού-πιράνχας, που στο τέλος θα βγει και θυμωμένος από το χειρουργείο, γιατί η τσέπη του θα ζυγίζει 1.000 ευρώ λιγότερα. Και λίγο βάζω, θα μου πεις.

Καταγγελία. Λέξη εκρηκτικό. Γιατί θα ‘ρθουν οι Ερινύες πολέμιες μιας συνείδησης που έχει πάψει για πολλούς να είναι ανθρωποκεντρική. «Δε βαριέσαι», «Σιγά μη γίνει τίποτα» και όλα τα σχετικά φλεγματικά «αποφθέγματα». Ακόμα μερικοί αντιστέκονται, πιστοί στον όρκο, τις σπουδές τους και την προσφορά. Ακόμα μερικοί από εμάς πιστεύουν ότι τα πειθαρχικά συμβούλια θα υπηρετήσουν τον σκοπό τους και θα εξοστρακίσουν στον αγύριστο όλα αυτά τα βαμπίρ με την άσπρη ρόμπα και το μαύρο χρήμα που τρέφει τη διχαλωτή τους γλώσσα. 

Η αποτελεσματική λειτουργία ενός συστήματος υγείας συντίθεται από ένα θεσμικό πλαίσιο παροχών αδιάβλητο και απροσπέλαστο «ιδιωτικών βρικολάκων». Αυτό προϋποθέτει την άμεση καταστολή τροφοδότησής τους από τον πολίτη. Η αναπηρία των Εθνικών Συστημάτων Υγείας σημάνει και την ταυτόχρονη κοινωνική αποδόμηση σε όλες της εκφάνσεις της. Δίκαια λένε ότι μία χώρα αντανακλάται στο σύστημα υγείας της.

Ένα μπράβο σε αυτούς που υπηρετούν το καθήκον τους και κόλαφος μετά βδελυγμίας στους φαταούλες «πεπτωκότες συνειδήσεως».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News