Πού να το πεις εδώ; Κι όμως, η οικονομία της Ευρωζώνης τα πηγαίνει πολύ καλύτερα από εκείνη της Αμερικής και γενικώς πετάει. Γιατί όπως εξηγούν οι Financial Times, «οι αριθμοί έρχονται σε αντίθεση με την περιγραφή μιας οικονομίας στάσιμης, αρτηριοσκληριωτικής και χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα».

Και τι λένε οι αριθμοί; Οτι η Ευρωζώνη καταγράφει 14 συνεχή τρίμηνα ανάπτυξης. Οτι η ανεργία έχει επιστρέψει σε μονοψήφια ποσοστά. Οτι το 2016 ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 1,7% έναντι 1,6% στις ΗΠΑ. Κι ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα στην ευρωζώνη την τελευταία δεκαετία έχει αυξηθεί κατά μέσο όρο κατά 1,9% τον χρόνο, ενώ οι ανισότητες δεν αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό που αυξάνονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σε άλλη ανάλυση της οικονομικής εφημερίδας, μάλιστα, το επισημαίνεται το εξής: «Από το 2008 πολλοί προβλέπουν το τέλος του ευρώ. Θα πέσουν έξω και το 2017».

Σύμφωνα με τους FT, «παρά τα μεγάλα προβλήματα που παραμένουν στις περιφερειακές (sic) χώρες, όπως είναι η Ιταλία, η Πορτογαλία, η ευρωζώνη μπορεί να αρχίσει να υπερηφανεύεται για τις επιδόσεις της». Για την Ελλάδα ούτε κουβέντα. Μα καλά, σε λάθος ευρωζώνη είμαστε;

Φωτό: Ολο και πιο ψηλά. Αλλά εμείς γιατί είμαστε συνεχώς στον πάτο; Πηγή: Financial Times/Dreamstime/Getty Images

Ποια είναι η Τζούλια Χαν, η 25χρονη πρώην δημοσιογράφος του Breitbart που διορίστηκε «ειδική βοηθός» του Ντόναλντ Τραμπ; Το New Yorker επιχειρεί να φωτίσει την νεαρή από την Καλιφόρνια, η οποία θεωρείται το πουλέν του Στιβ Μπάνον, του ανθρώπου που ίδρυσε το ακροδεξιό σάιτ και σήμερα είναι δεξί χέρι του αμερικανού προέδρου (ή ο αληθινός πρόεδρος, σύμφωνα με πολλούς).

Σύμφωνα με το έγκυρο περιοδικό, η Χαν είναι η «Μπάνον του Μπάνον», δηλαδή «η πιο κακή των κακών» της προεδρικής ομάδας. Υπερβολές; Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα άρθρα της εναντίον των μεταναστών (η ειδικότητα της Χαν στο Breitbart) αλλά και στα δηλητηριώδη σχόλιά της κατά του Πολ Ράιαν και των υπόλοιπων «πουλημένων» Ρεπουμπλικανών για να πάρει μια γεύση. Είναι όμως και το κάπως μπερδεμένο παρελθόν της Τζούλια που δημιουργεί ερωτηματικά. Από τη μία πλευρά, είναι τα καλά σχολεία του Λος Αντζελες, το πτυχίο στη φιλοσοφία με μια διπλωματική εργασία για τον φιλόσοφο Λίο Μπερσάνι, τα ταξίδια στο Παρίσι. Και από την άλλη, η δουλειά σε ένα κέντρο σκοποβολής, η φιλοδοξία να δουλέψει στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης της Ουάσινγκτον.

Πώς πέρασε η Τζούλια Χαν από τον φιλόσοφο των ψυχαναλυτικών διερευνήσεων της ομοφυλοφιλίας στις πιο αντιδραστικές των αντιδραστικών  θέσεων; Πώς έγινε η «Μπάνον του Μπάνον»; Παραμένει ένα μυστήριο: «Μπορεί να ντρεπόταν να δείξει τις υπερσυντηρητικές της θέσεις» λέει μια παλιά της συμφοιτήτρια. «Ή μπορεί να το έκανε μόνο για να ανεβεί ψηλά».

Φωτό: Η Τζούλια Χαν από το πενάκι του Τομ Μπάχτελ. Πηγή: The New Yorker

Ο κινέζος μεγιστάνας Τζακ Μα δεν το είπε ακριβώς όπως το λέει ο τίτλος, αλλά το πνεύμα της δήλωσης είναι το ίδιο: «Εάν σταματήσει το εμπόριο θα γίνει πόλεμος». Μετά ήρθε η σειρά του υπουργού Εξωτερικών της Κίνας Ουάνγκ Γι που είπε ότι «η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να αντέξουν μια σύγκρουση».

Οι δύο δηλώσεις έγιναν από την Αυστραλία και έκαναν τον γύρο του κόσμου: πρώτα δημοσιεύθηκαν στην South Morning Post (ιδιοκτησίας Τζακ Μα), από εκεί τις πήρε το Reuters και από εκεί ο αμερικανικός Τύπος και ο Independent που υπενθύμισε ότι ο Μα είχε συναντηθεί πριν από έναν μήνα στη Νέα Υόρκη με τον Ντόναλντ Τραμπ όπου του υποσχέθηκε ότι με όχημα τον κινεζικό κολοσσό Alibaba θα δημιουργήσει στην Αμερική ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας.

Ο Μα, σημείωνε η εφημερίδα, είχε ανησυχήσει από τις δηλώσεις του Τραμπ σχετικά με το ελεύθερο εμπόριο και τις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες. Εξού και η δήλωση του κινέζου υπουργού Εξωτερικών ότι «οποιοσδήποτε νηφάλιος πολιτικός ξέρει πως η Κίνα και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να συγκρουστούν γιατί θα έχαναν και οι δυο πλευρές». Το καταλαβαίνουμε όλοι. Το θέμα όμως είναι να το καταλάβει και ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου.

Φωτό: Ο Τζακ Μα στρέφει τον αντίχειρα προς τα πάνω. Ο Τραμπ, όμως, προς τα πού θα τον στρέψει; Πηγή: The Independent/Getty

«Εάν η αξία της Apple είναι μεγαλύτερη απ’ όλες τις ιταλικές επιχειρήσεις μαζί και εάν η Google και η Facebook είναι πιο πλούσιες από χώρες όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία, τότε γιατί να μην έχουμε έναν ad hoc διπλωμάτη για τις σχέσεις μας με τους κολοσσούς των νέων τεχνολογιών;».

Την άποψη αυτή κατέθετε πρόσφατα στην Washington Post o υπουργός Εξωτερικών της Δανίας Αντερς Σάμουελσεν. Αμ’ έπος αμ’ έργον. Γιατί το μόνο που μένει πλέον για την κάλυψη της θέση του πρεσβευτή της Κοπεγχάγης στον ψηφιακό κόσμο είναι η επιλογή του προσώπου. Το οποίο, διαβεβαιώνει ο επικεφαλής της δανέζικης διπλωματίας, «ο ρόλος του δεν θα είναι μόνο συμβολικός, καθώς θα συνεργάζεται στενά με τις διπλωματικές υπηρεσίες».

Και η έδρα του πού θα βρίσκεται; Όχι πάντως στη Σίλικον Βάλεϊ. Το μοντέλο είναι αυτό που έχει η ακολουθήσει η σκανδιναβική χώρα με τον Βόρειο Πόλο. Με άλλα λόγια, σημασία δεν έχει η φυσική παρουσία αλλά η ενασχόληση – στην περίπτωση του ψηφιακού κόσμου – «με την τεχνητή ευφυΐα, το λεγόμενο “Internet of things”, τα big data». Και όχι μόνο. E-diplomacy σημαίνει επίσης ενασχόληση με θέματα προστασίας της ιδιωτικότητας στο Διαδίκτυο, με θέματα κυβερνοπροπαγάνδας, αλλά και με την πρόθεση του Facebook να ανοίξει ένα κέντρο στο Οντενσε, τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Δανίας, το οποίο θα διαχειρίζεται τις φωτογραφίες και τα βίντεο 360 μοιρών. Με το κέντρο αυτό θα δημιουργηθούν 150 θέσεις εργασίες στην πόλη.

Πόσο τρέχει η Δανία; Πολύ αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν περάσει παρά λίγα χρόνια από τότε που οι πρεσβείες και τα προξενεία σε ολόκληρο τον κόσμο αντικατέστησαν στην επικοινωνία τους τα τηλεγραφήματα με τα emails. Και πόσο γρήγορα τρέχει η Ελλάδα; Εντάξει, πιο αργά και από τον αραμπά.

Φωτό: Αυτές είναι οι σημαίες. Και το άλλο είναι ο ψηφιακός κόσμος. Πηγή: sciencediplomacy.org