Μετά και την αναμενόμενη (για την ερχόμενη εβδομάδα) επίσημη ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων του Σταύρου Θεοδωράκη, του Γιώργου Καμίνη (θα ανακοινώσει τη Δευτέρα) και του Γιάννη Μανιάτη για την ηγεσία του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς, δρομολογείται μία διαδικασία που περιγράφεται από στελέχη ολόκληρου του πολιτικού φάσματος ως πιθανός καταλύτης για το πολιτικό σκηνικό.

Στην πορεία προς την ανάδειξη του νέου (ή της νέας) επικεφαλής, φαίνεται πως καθοριστική σημασία θα έχουν τόσο τα διαδικαστικά όσο και τα πολιτικά ζητήματα.

Ως προς τα διαδικαστικά, μία από τις κρίσιμες παραμέτρους θα είναι ο χρόνος. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι περισσότεροι υποψήφιοι (Θεοδωράκης, Καμίνης, Ραγκούσης), όπως και ο επικεφαλής της Επιτροπής Δεοντολογίας Νίκος Αλιβιζάτος, τάσσονται υπέρ του ορισμού μίας ημερομηνίας περί τα μέσα Νοεμβρίου.

Κάτι τέτοιο δεν συνέπιπτε με τις διαθέσεις της Φώφης Γεννηματά, όμως δεν θεωρείται πλέον πιθανή μία επίσπευση.

Οσον αφορά τον τρόπο διεξαγωγής της ψηφοφορίας, σχεδόν όλοι τάσσονται υπέρ του να δοθεί η δυνατότητα και ηλεκτρονικής ψήφου, κάτι που εκ των πραγμάτων θα διευρύνει την βάση των ψηφοφόρων. Οι ασφαλιστικές δικλίδες για το αδιάβλητο της διαδικασίας υπάρχουν, καθώς διαθέσιμο είναι ένα σύστημα που ανήκει στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για την εκλογή των πρυτάνεων.

Ο τρόπος διεξαγωγής του προεκλογικού αγώνα είναι ένα ακόμη θέμα προς διευκρίνιση. Στο πλαίσιο αυτό κάποιοι υποψήφιοι έχουν ήδη ταχθεί υπέρ της διεξαγωγής αλλεπάλληλων ντιμπέιτ σε κάθε περιφέρεια της χώρας. Κάτι τέτοιο θεωρείται καθοριστικής σημασίας ζήτημα για την προσέλκυση του ενδιαφέροντος όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτών.

Πέραν όλων των άλλων, ο αριθμός των ψηφοφόρων θα είναι μία σημαντική παράμετρος αν και οι απόψεις και εκτιμήσεις στο πεδίο αυτό διίστανται: κάποιοι υποψήφιοι θεωρούν έναν αριθμό περί τις 100.000 επιτυχία, άλλοι επιμένουν ότι αν δεν προσέλθουν τουλάχιστον 200.000 θα πρόκειται για αποτυχημένο εγχείρημα.

Το συγκεκριμένο ζήτημα πάντως κρίνεται ιδιαίτερης σημασίας και για έναν επιπλέον λόγο: όσο περισσότεροι προσέλθουν, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η νομιμοποίηση της ηγεσίας, αλλά θα καταστεί και δυσχερέστερη μία ενδεχόμενη πρώιμη διάσπαση, σε περίπτωση που κάποιοι από τους ηττημένους σκεφτούν την αποχώρηση από τον νέο φορέα.

Ζητήματα που αναμένεται να τεθούν και που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κάποιες περιπλοκές, επισημαίνονται από επίδοξους υποψηφίους, οι οποίοι προς το παρόν δεν έχουν εκδηλωθεί δημοσίως. Ένας εξ αυτών έθετε προ ημερών το εξής ερώτημα: δεδομένης της ύπαρξης αυτήν την στιγμή δύο κομμάτων στην Βουλή, οι επικεφαλής των οποίων θα είναι υποψήφιοι (ΔΗΣΥ, Ποτάμι), ποιος θα είναι επικεφαλής της ΚΟ την επόμενη ημέρα; Το ερώτημα και η απάντησή του γίνονται πιο περίπλοκα στην περίπτωση που την ηγεσία του νέου φορέα αναλάβει ένα πρόσωπο που δεν είναι μέλος του κοινοβουλίου (π.χ. ο Γ. Καμίνης).

Το θέμα πάντως που αναμένεται (και θα πρέπει) να κυριαρχήσει είναι το πολιτικό. Ειδικότερα, όταν τίθενται ζητήματα στρατηγικής, αναδεικνύονται οι διαφορές και οι προκλήσεις του φιλόδοξου νέου σχήματος.

Κάποιοι από τους υποψηφίους και παράγοντες τάσσονται υπέρ ενός διμέτωπου αγώνα κατά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, άλλοι επιμένουν ότι η δεξαμενή ψηφοφόρων είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ όταν η συζήτηση φτάνει στις ενδεχόμενες συνεργασίες, αναδεικνύονται δύο (ή και περισσότεροι) διαφορετικοί κόσμοι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News